Μια άδεια δεν φέρνει την ανάπτυξη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η αδειοδότηση νέων επιχειρήσεων, αυθημερόν και ηλεκτρονικά, που εξήγγειλε χθες ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς αποτελεί, δίχως αμφιβολία, μια θετική και πολυαναμενόμενη εξέλιξη στον στίβο της ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Αν είχε συμβεί, δε, πριν από καμία δεκαριά χρόνια ή και περισσότερο, ίσως να είχε και κάποια ουσιαστικότερη αξία…

Πλέον, εξαγγελίες όπως αυτές ηχούν ως «too little, too late», όπως λέγουν οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι, (πλην αυτού του ανεκδιήγητου Δημάρχου του Λονδίνου) και θυμίζουν ρητά της ελληνικής υπαίθρου, όπως το «ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη»…

Ηχούν, δε, ιδιαίτερα παράδοξα, έως και μακάβρια, όταν η ελληνική βιομηχανία και ακριβέστερα ό,τι απέμεινε από αυτήν, υψώνει κραυγή αγωνίας σχετικά με την επιβίωσή της.

Πού ζείτε φίλτατοι και σε ποιους απευθύνεστε;

Συμπαθέστατα όσα μας είπαν χθες οι φίλτατοι Σαμαράς και Χατζηδάκης και θεάρεστα τα λόγια τους. Όμως - διότι όχι μόνον υπάρχει αλλά πρόκειται και για ένα τεράστιο «όμως»- εάν θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά την επιχειρηματικότητα σε αυτόν τον τόπο δεν πρέπει να αρκεστούν στις εξαγγελίες για «ίδρυση επιχείρησης με μια υπεύθυνη δήλωση», αλλά να ξαναδούν κατά τρόπο υπεύθυνο ολόκληρο το έργο…

Για την ακρίβεια, σε μια χώρα όμως η δική μας, η οποία κατηγορείται ότι ανήκει στη δικαιοδοσία της Παγκόσμιας Τράπεζας, από κοινού με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου και όχι σε εκείνην του ΔΝΤ (για την ευρωζώνη ουδείς είπε κάτι…) αυτό που πρέπει να γίνει είναι να πεταχτεί το βιβλίο των κανόνων, αν ποτέ υπήρξε κάτι τέτοιο, στα σκουπίδια και να ξαναγραφτεί από την αρχή.

Να τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή;

* Σταθερό και μη μεταβαλλόμενο 30 φορές το χρόνο, (κυριολεκτικά) φορολογικό σύστημα,

* Απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων, ένταση αλλά και εποπτεία των συνθηκών ανταγωνισμού, μείωση της γραφειοκρατίας στο ελάχιστο, κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων, και μια σειρά από άλλα πράγματα, το σύνολο των οποίων προβλέπεται σε αυτό το βιβλιαράκι του ΟΟΣΑ που έχει ο κ. Χατζηδάκης στο γραφείο του.

Έτσι και μόνον έτσι, εάν η χώρα βαδίσει στο δρόμο των πραγματικών και όχι των "μαϊμού" μεταρρυθμίσεων, ίσως καταστεί ανταγωνιστικότερη η ελληνική επιχειρηματικότητα και ίσως, υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία για τη βιομηχανία της.

Διότι, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, ακόμη και μετά την καταβαράθρωση του κόστους εργασίας στην Ελλάδα, η επιχειρηματικότητα στενάζει υπό το βάρος όχι μόνον της υπερφορολόγησης και των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά κυριότερα από την απουσία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού.

Η ακόμη τερατωδών διαστάσεων φοροδιαφυγή, το υψηλό ενεργειακό κόστος, η αδιαφάνεια και βεβαίως η γραφειοκρατία εξακολουθούν να είναι οι κυριότερες πληγές στην επιχειρηματικότητα και να στερούν τη δυνατότητα ανάκαμψης της οικονομίας.

Αν σε αυτά προσθέσουμε, δε, και την παντελή απουσία ρευστότητας, για την ακρίβεια την πιστωτική συρρίκνωση που μαστίζει την ελληνική αγορά, τότε έχουμε την καλύτερη συνταγή καταστροφής για την οικονομία του τόπου.

Βούληση χρειάζεται φίλτατοι για να γίνουν όλα αυτά. Βούληση, αποφασιστικότητα και τίποτε άλλο.

Τα κιτάπια που τα γράφουν τα έχετε στα γραφεία σας, όπως αυτή την περίφημη έκθεση του ΟΟΣΑ και τόσες άλλες που προηγήθηκαν ακόμη και από εγχώρια ιδρύματα και φορείς και το μόνο που χρειάζεται είναι να τα εφαρμόσετε…

Για αυτό μην ακούτε όσους σας λένε ατάκες του τύπου «μπράβο καλά τα είπατε» και «αυτά χρειάζεται ο τόπος».

Μια άδεια δεν φέρνει ούτε ανάκαμψη, ούτε και ανάπτυξη.

Πρέπει να το θέλετε κιόλας…