Ύποπτες λίστες σε ύποπτο χρόνο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας στη διάρκεια του τελευταίου 48ώρου σχετικά με πολιτικά πρόσωπα που φέρονται ότι απέστειλαν χρηματικά ποσά στο εξωτερικό συνιστούν την παρωδία ενός τραγικά κρίσιμου ζητήματος.

Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια η κοινωνία και η πολιτική σκηνή του τόπου βομβαρδίζονται με κάθε λογής λίστες, από τη λίστα Λαγκάρντ, έως τη λίστα με τους «cash Greeks» που αγόρασαν σπίτια στο Λονδίνο ή διατηρούν σκάφη πολυτελείας στην Ολλανδία, ή έχουν καταθέσεις στο Λουξεμβούργο, αλλά από «πίτα» τίποτε.

Σύρονται ένθεν κακείθεν ονόματα και υπολήψεις, εκδίδονται διαψεύσεις και ζητείται η σύγκληση του τάδε ή του δείνα κοινοβουλευτικού οργάνου για τη διερεύνηση του πόθεν έσχες βουλευτών, αλλά ένα απτό αποτέλεσμα, με τη μορφή είτε της αρχειοθέτησης μιας υπόθεσης, είτε της σύνταξης κατηγορητηρίων σχετικών με το αδίκημα της φοροδιαφυγής, δεν έχουμε δει. 

Ως αποτέλεσμα, όχι μόνον πλανώνται εντυπώσεις σχετικά με μέλη της επιχειρηματικής και της πολιτικής κοινότητας του τόπου ή τρίτων προσώπων, τα ονόματα των οποίων φέρονται ως εμπλεκόμενα σε αυτήν την υπόθεση, αλλά παρέχεται και έδαφος πολιτικής εκμετάλλευσης σε έναν ιδιαίτερα «ύποπτο» χρόνο, όπως η τρέχουσα προεκλογική περίοδος.

Τι είδους ικανότητες χρειάζονται άραγε ώστε να διακριβωθεί κατά πόσον τα χρήματα αυτά εξήχθησαν νομίμως στο εξωτερικό και εάν είχαν φορολογηθεί με τον προσήκοντα τρόπο, παρά μια αντιπαραβολή με στοιχεία που, θεωρητικώς, έχουν ήδη στη διάθεσή τους οι φοροελεγκτικές υπηρεσίες;

Εδώ και μήνες, δηλώνουν, ότι έχουν ερωτηθεί οι τρεις βουλευτές, τα ονόματα των οποίων ενεπλάκησαν στα πρόσφατα δημοσιεύματα, σχετικά με τα εμβάσματά τους στο εξωτερικό και, όπως επίσης λέγουν, έχουν δώσει τις δέουσες απαντήσεις. 

Άρα; Τι εμποδίζει τις αρμόδιες αρχές από το να αποφανθούν σχετικά με τις υποθέσεις αυτές;

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι.

Ο ρόλος του φίλτατου κ. Χ. Θεοχάρη, γ.γ. Δημοσίων Εσόδων, είναι ιδιαίτερα άχαρος αλλά και δυσχερής και σαφώς επιβεβαιώνει το λαϊκό ρητό «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη».

Ο φοροελεγκτικός μηχανισμός της χώρας, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, δεν αποδίδει τα «συμπεφωνημένα». Έχει επιδοθεί σε ένα απίστευτο κυνήγι είσπραξης βεβαιωμένων οφειλών από τον κάθε μισθωτό και τον κάθε συνταξιούχο και την ίδια ώρα εμφανίζεται να σφυρίζει αδιάφορα σχετικά με τα μεγάλα ψάρια.

Την ώρα που η φοροδιαφυγή παραμένει η κυριότερη πηγή κοινωνικής και οικονομικής αδικίας στον τόπο, τους δίνουν λίστες με ονόματα, με διευθύνσεις και τηλέφωνα, για να ελέγξουν, και αποτέλεσμα μηδέν.

Χρειάζονται ανθρώπους; Χρειάζονται εξοπλισμό; Χρειάζονται αρμοδιότητες; Τι χρειάζονται και δεν τους το δίνουν, ώστε να μπορέσουν να πουν ότι ένα και ένα κάνουν δύο, και να φτάσουν στο διά ταύτα αυτής της υπόθεσης;

Ας μην γελιόμαστε. Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου ο φοροελεγκτικός και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός έχουν δει κυριολεκτικά κοσμογονικές αλλαγές.

Συγχωνεύσεις εφοριών, πλήρης ηλεκτρονικοποίηση συστημάτων, κατάργηση της συντριπτικής πλειονότητας των πληρωμών σε ΔΟΥ, μεταθέσεις προσωπικού και σειρά άλλων αλλαγών έχουν φέρει τα πάνω κάτω στις μέχρι τώρα δομές και στον τρόπο λειτουργίας τους.

Όμως, όλα εκ του αποτελέσματος κρίνονται και στην περίπτωση των ελέγχων των κάθε λογής λιστών τα αποτελέσματα είναι ακόμη πενιχρά…

Θα βοηθούσε η επιστράτευση του ιδιωτικού τομέα; Θα μπορούσαν ελεγκτικοί οίκοι ή ορκωτοί ελεγκτές και εξειδικευμένοι ή πιστοποιημένοι λογιστές να συνδράμουν στο έργο αυτό; Πιθανώς.

Όμως, όσο ο δημόσιος τομέας δεν ζητά τη βοήθεια του ιδιωτικού στο έργο αυτό, δεν θα το μάθουμε ποτέ…