Η επιτροπή, ο Τσίπρας και οι σκοπιμότητες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο βάσιμη είναι η εκτίμηση ότι ακόμη κι αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, η Ελλάδα όφειλε να το είχε εφεύρει εδώ και χρόνια ώστε να εξαλείψει τα κακώς κείμενα, άλλο τόσο είναι και εκείνη που πρεσβεύει ότι αμφότερες οι συμφωνίες που συνήψε η χώρα μας με τους δανειστές της και ιδιαίτερα η πρώτη, ήσαν πλήρεις λαθών και αστόχων προβλέψεων.

Πρώτον, το ίδιο το ΔΝΤ έχει επισημάνει επανειλημμένως τις αστοχίες του, περί του διαβόητου πλέον πολλαπλασιαστή, σχετικά με τις επιπτώσεις που θα είχαν τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής στη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας.

Δεύτερον, υπό το φως των αστοχιών αυτών, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έφθασαν στο σημείο να συστήσουν ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, ώστε να διακριβωθούν οι επιπτώσεις του ρόλου και των ενεργειών της τρόικας στις χώρες όπου εφαρμόστηκε η συνταγή του μνημονίου, της δικής μας συμπεριλαμβανομένης.

Στη διάρκεια, ωστόσο, της σύντομης επίσκεψης στην Ελλάδα της ειδικής επιτροπής που συνέστησε το ευρωκοινοβούλιο για τον σκοπό αυτό, υπήρξαμε μάρτυρες μιας πλημμελούς και άκρως πολιτικοποιημένης διαδικασίας, η οποία κινδυνεύει όχι μόνον να εκφύγει του τεχνοκρατικού σκοπού της, αλλά και να επιβεβαιώσει ότι πέραν της πολιτικής αντιπαράθεσης ελάχιστα έχει αυτή να προσφέρει, είτε σε εμάς, είτε στην Ευρώπη.

Την ίδια ώρα που τα μέλη της επιτροπής αυτής αποδέχονται την ευρεία εκτίμηση ότι η Ε.Ε. δεν ήταν προετοιμασμένη για κρίσεις χρηματοδότησης και κρατικού χρέους, όπως η ελληνική, αναλώνονται σε κριτικές επισημάνσεις σχετικά με την πληρότητα ή μη των όποιων προτάσεων έχει να παρουσιάσει ο κ. Α. Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για την αντιμετώπισή της.

Με τους ανθρώπους που έβαλαν την υπογραφή τους στο πρώτο μνημόνιο μίλησαν οι φίλτατοι του Ευρωκοινοβουλίου;

Με τον κ. Γ. Α. Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργό, τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, τότε υπουργό των Οικονομικών, τον κ. Ντομινίκ Στρος Καν, τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, τον κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε διοικητή της ΕΚΤ, και με όσους ενεπλάκησαν στη σύνταξη του πρώτου μνημονίου από την Κομισιόν και το Eurogroup, όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών, τότε και τώρα, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μπήκαν στον κόπο να μιλήσουν αυτοί οι άνθρωποι;

Από τον κ. Τσίπρα τι ακριβώς περίμεναν; Να τους πει τι προτείνει ως εναλλακτική λύση στο μνημόνιο και με τι σκοπεύει να το υποκαταστήσει αν και όποτε έρθει στην εξουσία;

Αυτό στον ελληνικό λαό οφείλει να το πει και σε κανέναν άλλο, ώστε να κριθεί επί των προτάσεών του και να τύχει ή μη της λαϊκής στήριξης.

Ότι δεν το έχει πράξει πλήρως έως τώρα αφορά στη σχέση του και σε εκείνη του κόμματος του οποίου είναι επικεφαλής, με το εκλογικό σώμα, αλλά αυτό βεβαίως δεν εμπίπτει στο αντικείμενο της συγκεκριμένης ευρωκοινοβουλευτικής επιτροπής…

Όπως αντίστοιχα, δεν εμπίπτει στο αντικείμενό της ούτε ο τραγέλαφος που συνόδευσε τις αρχικές δηλώσεις του μέλους της, συντηρητικού, Ότμαρ Κάρας, και όλη αυτήν τη νεφελώδη υπόθεση περί μεταφραστικού λάθους, ούτε βεβαίως και ο εμφύλιος στον οποίο εμφανίστηκε να εμπλέκεται την επόμενη ημέρα με το έτερο μέλος της επιτροπής, σοσιαλιστή, Λίεμ Χοάνγκ-Νγκοκ.

Όποιος πραγματικά επιθυμεί να δει τι έγινε στην Ελλάδα από τον Μάιο του 2010 οπότε η χώρα εισήλθε σε καθεστώς μνημονίου μπορεί να το πράξει, όπως αντίστοιχα με την ίδια ευχέρεια μπορεί να αντλήσει και τα συμπεράσματά του αναφορικά με τους λόγους που την οδήγησαν στο σημείο αυτό.

Πρόκειται για γνωστά και δεδομένα πράγματα…

Αντίστοιχα, κατά πόσον η Ευρώπη και ειδικά η ευρωζώνη ήσαν προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν προβλήματα του βεληνεκούς αυτού είναι επίσης σαφές σε έναν νηφάλιο παρατηρητή.

Αυτό που δεν είναι όμως σαφές είναι γιατί μετά από όλα αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν τα τελευταία χρόνια, επιμένουν οι φίλτατοι Ευρωπαίοι να υποτιμούν τη νοημοσύνη του καθενός, σπαταλώντας το δυνητικά πολύτιμο έργο μιας υπερκομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής σε πολιτικές σκοπιμότητες…