Τιμές, τάματα και ανταγωνισμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια υγεία αποτιμάται πρωτίστως με ανθρωπιστικούς όρους αλλά και με οικονομικούς.

Αν κάποιος είναι άρρωστος, φερ' ειπείν με ένα απλό κρυολόγημα, πέραν του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει και των δυσχερειών που αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητά του, πιθανώς να απόσχει από την εργασία του ή να μην μπορεί να αποδώσει σε αυτήν, όπως αν ήταν υγιής.

Στη Βρετανία, μια χώρα με λιγότερο ευνοϊκές καιρικές συνθήκες από ό,τι η δική μας, το απλό κρυολόγημα θα μπορούσε να είναι στη διάρκεια των χειμερινών μηνών μια πραγματική μάστιγα, με συνέπειες τόσο στην υγεία του πληθυσμού όσο και στην οικονομία.

Όμως, δεν είναι.

Εδώ και δεκαετίες τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά του κρυολογήματος -και υπάρχει μια πληθώρα από αυτά- πωλούνται σχεδόν παντού.

Στα σούπερ μάρκετ, στα απλά μπακάλικα, στα καταστήματα λιανικής πώλησης εφημερίδων ή τσιγάρων και βεβαίως στα φαρμακεία.

Είναι φάρμακα σχετικά ευτελούς αξίας, υπάρχουν σε πληθώρα εναλλακτικών επιλογών και το καθένα από αυτά συνοδεύεται, βεβαίως, από αναλυτικές οδηγίες χρήσης.

Στη χώρα μας, η αντίστοιχη -πολύ μικρότερη σε ποικιλία συλλογή- πωλείται μόνον στα φαρμακεία, με την εξαίρεση ενός ή δύο που μπορεί κανείς να προμηθευτεί στο περίπτερο...

Θα πείτε, ίσως, «σιγά το πράγμα»...

Πρόκειται, ωστόσο, για ένα ήσσονος σημασίας, πλην ενδεικτικό, γεγονός, το οποίο αντικατοπτρίζει τις διαφορές νοοτροπίας -και είναι προφανώς πολλές- οι οποίες μας χωρίζουν από τους φίλτατους Βρετανούς.

Η βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη και βεβαίως η προσμέτρηση των οικονομικών επιπτώσεων σε ό,τι αφορά τη δημόσια υγεία, κατά τα φαινόμενα, «μετρούν» περισσότερο εκεί, παρά εδώ.

Εδώ αυτό που μετρά, όπως προσπαθεί να μας πείσει ο φίλτατος κ. Άδωνις Γεωργιάδης, είναι να πωλούνται τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα μόνον από τα φαρμακεία, και μάλιστα κατά τις ώρες που αυτά επιθυμούν να λειτουργούν, ώστε ο Έλληνας καταναλωτής-ασθενής να μην απολαμβάνει ούτε την πληθώρα, ούτε τις τιμές, ούτε και την ευχέρεια πρόσβασης που έχει σε αυτά ο Βρετανός.

Πρόκειται για ακριβώς την ίδια νοοτροπία η οποία ευθύνεται για ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της τρέχουσας κρίσης, το οποίο αφορά στην τρομακτική αντίσταση που έδειξαν και έως έναν βαθμό εξακολουθούν να επιδεικνύουν οι τιμές λιανικής, παρά την πολύχρονη ύφεση που αντιμετωπίζει ο τόπος μας.

Πρόκειται, σίγουρα, για ένα νέο κεφάλαιο στην οικονομική βιβλιογραφία η περίπτωση της Ελλάδας, η οποία μετά από συνολικά έξι χρόνια ύφεσης και αθροιστικής απώλειας της τάξης του 25% του ΑΕΠ της, κατόρθωσε να εισέλθει σε κατάσταση αποπληθωρισμού μόλις προ οκταμήνου.

Ο ένας στους τρεις εκτός εργασίας, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκομμένες, τα πάσης φύσεως έσοδα μειωμένα κατά τρόπο ραγδαίο, όμως οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών... στο ύψος τους.

Η υπερφορολόγηση αποτελεί, ίσως, μια συνισταμένη της εξίσωσης αυτής, όμως η πραγματική απάντηση βρίσκεται στην απουσία ανταγωνισμού και στις στρεβλώσεις που παρουσιάζει η ελληνική αγορά, εξαιτίας των οποίων οι καταναλωτές στη χώρα αυτή νιώθουν πολύ βαθύτερα στο πετσί τους τις επιπτώσεις της κρίσης...

Δεν είναι μόνον ότι το καθ' ύλην αρμόδιο όργανο της Πολιτείας, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, κάθεται επί σειρά ετών με τα χέρια σταυρωμένα, ατενίζοντας τις ντάνες των καταγγελιών που έχουν τεθεί υπόψη του.

Κυριότερα, είναι η δομή της κοινωνίας μας και οι πελατειακές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί επί τόσα χρόνια μεταξύ των συντεχνιών, των καρτέλ και του πολιτικού συστήματος που ευθύνονται για την κατάσταση αυτή...

Φάρμακα, μπίρες, γάλατα, τσιμέντα, τρόφιμα, καλλυντικά, ενέργεια και ό,τι άλλο θέλετε έχει ο «μπαχτσές» της Επιτροπής Ανταγωνισμού... Από αποτελέσματα, όμως; Ελάχιστα.

Όπως ελάχιστα είναι, βεβαίως, τα αποτελέσματα και για την εξάλειψη της κυριότερης πηγής κοινωνικής και οικονομικής αδικίας στον τόπο μας: της φοροδιαφυγής.

Μιας μάστιγας η οποία επιβραβεύει τους εγκληματίες και τιμωρεί όλους τους άλλους...

Υπό το πρίσμα αυτό, είναι πράγματι άξιον απορίας ότι ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός για τον τομέα της Ανάπτυξης, ο φίλτατος κ. Κ. Χατζηδάκης, υποστηρίζει ότι θα υλοποιηθεί μόνον ένα ποσοστό της τάξης του 80% εκ των προτάσεων του ΟΟΣΑ για τη βελτίωση των όρων ανταγωνισμού στην πατρίδα μας.

Γιατί, όμως, να απορεί κανείς;

Είναι βέβαιον ότι ως κοινωνία, ως χώρα, ως λαός, τα θέλουμε και τα παθαίνουμε...

Διότι, όπως είπε και μια ψυχή, με τάματα δεν πέφτουν οι τιμές...