Μια ρεαλιστική λύση για τα «κόκκινα» δάνεια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πρόβλημα των «κόκκινων δανείων» είναι ένα πρόβλημα μεταξύ των τραπεζών και των δανειοληπτών. Εάν οι δύο πλευρές μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους, γιατί να αναμιχτεί οποιοσδήποτε τρίτος, και πολύ περισσότερο η τρόικα;

Μια σκέψη απλή, έως και απλοϊκή στη σύλληψή της, πλην ιδιαίτερα ρεαλιστική, καθώς εδράζεται στην έννοια της συνεννόησης μεταξύ αυτών των δύο πλευρών, που σήμερα ασφυκτιούν υπό τον γόρδιο δεσμό των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Μετά από έξι χρόνια ύφεσης,  σφοδρής ανεργίας και υπερφορολόγησης, η ελληνική οικονομία στέκει αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή απουσία ρευστότητας, η οποία αναχαιτίζει την όποια τάση ανάκαμψής της.

Στο επίκεντρο της τάσης αυτής και της απουσίας ρευστού βρίσκεται τόσο ο «κίνδυνος χώρας», που εξακολουθεί να ταλανίζει την Ελλάδα, όσο και το ζήτημα των «ρυθμισμένων» ή μη «κόκκινων» δανείων που εγκλωβίζουν πολύτιμη ρευστότητα για την οικονομία και εκτοξεύουν τις επισφάλειες των τραπεζών.

Ταυτόχρονα, με αιχμή τις πιέσεις της τρόικας για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, εξωθούν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας σε βαθιά αβεβαιότητα και τελικά σε απόγνωση σχετικά με την επόμενη ημέρα.

Η πρόταση που εμφανίζονται να βάζουν στο τραπέζι της συζήτησης οι ίδιοι οι τραπεζίτες, όπως αυτή αποτυπώνεται στο χθεσινό δημοσίευμα της εκλεκτής συναδέλφου Αναστασίας Παπαϊωάννου, υπό τον τίτλο  «Πρόταση-ανάσα για τα 'κόκκινα' στεγαστικά», συνιστά, ίσως, μια χρυσή τομή σε αυτό το πρόβλημα.

Για το μεγαλύτερο μέρος των συνολικά 350.000 μη εξυπηρετούμενων δανείων, και συγκεκριμένα για 240.000 εξ αυτών, τα οποία εξυπηρετούνται μερικώς ή βάσει ρυθμίσεων τοκοπληρωμής κ.λπ., προτείνεται η διαγραφή του 30% του δανείου, μετά από μία δεκαετία ομαλής εξυπηρέτησης του υπολοίπου 70%.

Παρέχεται, δηλαδή, αφενός η κατά το ένα τρίτο, περίπου, ελάφρυνση του δανειολήπτη και αφετέρου ένα περαιτέρω ισχυρό κίνητρο για την αποπληρωμή του 70% της συνολικής υποχρέωσής του.

Για τους λοιπούς 110.00 δανειολήπτες, οι οποίοι έχουν παύσει εντελώς να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, προτείνεται μια προσωρινή λύση με τη μορφή «ανάσας». Δηλαδή, η μεταβίβαση και στη συνέχεια η ενοικίαση του ακινήτου από τους αρχικούς κατόχους του, με ενοίκιο προφανώς σημαντικά χαμηλότερο της αντίστοιχης δόσης που κατέβαλλαν και πάντως μειωμένο κατά 20% από τα δεδομένα της αγοράς. στην οποία αυτό βρίσκεται.

Πρόκειται για μια πρόταση που αφορά περίοδο πέντε ετών, παρέχοντας έτσι μια χρονική ανάσα σε όλους τους εμπλεκόμενους.

Αυτές οι δύο προτάσεις των τραπεζιτών ίσως να μην αποτελούν πανάκεια για το μείζον θέμα των κόκκινων δανείων. Ίσως να επιδέχονται βελτιώσεις, τροποποιήσεις ή οποιεσδήποτε άλλες αλλαγές.

Συνιστούν, όμως, μια βάση συζήτησης η οποία βγάζει από την κουβέντα το αγκάθι των πλειστηριασμών, παρέχοντας στην πρώτη περίπτωση, πιθανώς, μια βιώσιμη λύση εξυπηρέτησης 240.00 δανείων, τα οποία σήμερα κουβαλούν με ιδιαίτερο μόχθο ισάριθμα νοικοκυριά, και στη δεύτερη μια πενταετή περίοδο ανάσας σε ακόμη 110.000 νοικοκυριά.

Σε περίπτωση που υιοθετηθούν οι προτάσεις αυτές, όχι μόνον αντιμετωπίζεται ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα που συνόδευσαν την παρούσα κρίση, αλλά παρέχεται και μια σαφής οδός για την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, ενώ διαφεύγει και η κτηματική αγορά τον κίνδυνο των πλειστηριασμών, που θα μπορούσε να την οδηγήσει ακόμη βαθύτερα στα τάρταρα.

Είναι, δε, η πρώτη ρεαλιστική λύση που πέφτει στο τραπέζι εδώ και πολύ καιρό…