Ο κίνδυνος της ρετσινιάς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια κριτική που δέχθηκε χθες η Ελλάδα, στο πλαίσιο του Eurogroup, διά στόματος του επικεφαλής του, Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι σε μεγάλο βαθμό βάσιμη.

Το σύνολο των τεσσάρων ζητημάτων που έθεσε ο Ολλανδός επικεφαλής του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, δηλαδή η εκπλήρωση των προαπαιτούμενων για την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ, τα οποία είχαν τεθεί ήδη από την προηγούμενη αξιολόγηση εκ μέρους της τρόικας, η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού κενού για το 2014-2015, η ανάγκη προώθησης δομικών μεταρρυθμίσεων και επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων, αποτελεί όντως ένα μελανό σημείο σε ό,τι αφορά την προσπάθεια της χώρας μας να σταθεί εκ νέου στα πόδια της.

Μπορεί η Ελλάδα να έχει επιτύχει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ σε καιρό ειρήνης και να εξασφαλίζει τον σεβασμό πολλών γι' αυτό, συμπεριλαμβανομένου του κ. Β.Σόιμπλε, όμως το έπραξε στηριζόμενη κυρίως στην υπερφορολόγηση του ειλικρινούς πληθυσμού της και σε οριζόντια μέτρα περικοπών δαπανών, τα οποία τη βύθισαν σε μια αντιστοίχως πρωτοφανή ύφεση και ανεργία.

Η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να είναι λυσσαλέα, η γραφειοκρατία και η αδιαφάνεια που τη συνοδεύουν παραμένουν κυρίαρχες και φυσικά οι αγορές παραμένουν κλειστές, με κυριότερη εκείνη της ενέργειας, ενώ για ιδιωτικοποιήσεις, πλην του ΟΠΑΠ και κάτι «ψιλών», ούτε λόγος.

Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να φιλοξενεί ένα ιδιόρρυθμο κράμα προστατευτισμού, πελατειακών σχέσεων και συντεχνιακών ή άλλων συμφερόντων, που αποτρέπει την ομαλή εξέλιξη του ανταγωνισμού και απωθεί τις επενδύσεις.

Γεγονός το οποίο εξακολουθεί να αντικατοπτρίζεται στις διαφορές απόδοσης των ελληνικών δεκαετών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών (spreads), παρά τη θεαματική μείωση που αυτά έχουν παρουσιάσει τον τελευταίο χρόνο.

Δίχως αμφιβολία, μια χώρα η οποία «παιδεύει» το νομοσχέδιο επί της φορολογίας ακινήτων επί σχεδόν έναν χρόνο και κατορθώνει να καταλήξει σε ένα σχέδιο που είναι απότοκο πολιτικών πιέσεων και πελατειακών σχέσεων, δεν μπορεί να θεωρείται «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα, όπως υποστηρίζει ότι φιλοδοξεί να την καταστήσει ο φίλτατος κ. Α. Σαμαράς.

Το ίδιο, δε, μπορεί να λεχθεί και για μια χώρα που έχει κάνει σίριαλ την υπόθεση του ωραρίου λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και των φαρμακείων ή του κατά πόσον μπορούν ή δεν μπορούν να ανεβάζουν ρολά τα εμπορικά τις Κυριακές.

Επί τρία και πλέον χρόνια που η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίου, και άρα απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας, ελάχιστα διαρθρωτικά ζητήματά της έχει εμφανιστεί πρόθυμη να αλλάξει.

Ακόμη και αυτή η μείωση του αριθμού των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα προωθείται στη βάση οριζόντιων μέτρων και όχι μιας πραγματικής αξιολόγησης προσωπικού και αντιστοίχησής του με τις ανάγκες του κρατικού μηχανισμού.

Οπότε, γιατί να μην «τα ακούσουμε» από τους φίλτατους εταίρους και δανειστές, οι οποίοι εν χορώ, και όχι μόνον διά στόματος Ντάισελμπλουμ, αναφώνησαν χθες προς την Ελλάδα «τελειώνετε»...

Βέβαια, αυτό το «τελειώνετε», για να τα λέμε όλα, ακούγεται σε έναν άκρως ύποπτο χρόνο.

Όχι ότι έλειψαν ποτέ οι πιέσεις εκ μέρους της τρόικας, αλλά πλέον η διαφαινόμενη εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων της χώρας μας, ή τουλάχιστον αυτών που αφορούν το πρωτογενές πλεόνασμα, οδηγεί τους Ευρωπαίους εταίρους στην ανάγκη επίλυσης του «γόρδιου δεσμού» που συνιστά το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Κάτι το οποίο, προφανώς, δεν επείγονται να πράξουν αυτήν την ώρα.

Αντίστοιχα, αυτό το «τελειώνετε» διατυπώνεται μόνον λίγους μήνες πριν από την τυπική εκπνοή του παρόντος προγράμματος που ακολουθεί η Ελλάδα, γνωστού και ως μνημονίου, και άρα τερματισμού της ασφυκτικής πίεσης που δέχεται από την τρόικα, υπό την παρούσα μορφή και υποκατάστασή της με όσα ισχύουν γενικώς για τις χώρες μέλη της ευρωζώνης (εποπτεία προϋπολογισμών, τήρηση Συμφώνου Σταθερότητας κ.λπ.).

Όλα αυτά, βέβαια, υπό την αίρεση ότι η Ελλάδα όντως θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να αποχαιρετήσει το μνημόνιο και να ξαναπεί «καλημέρα» στις αγορές...

Κάτι στο οποίο ελάχιστα βοηθούν είτε οι επικρίσεις που της απευθύνουν αξιωματούχοι της ευρωζώνης, καλή ώρα ο κ. Ντάισελμπλουμ, είτε η παρατεταμένη καθυστέρηση και απουσία βούλησης που δείχνει η ίδια η Ελλάδα στο να βάλει σε τάξη τα του οίκου της.

Υπό τις συνθήκες αυτές, ούτε ο «κίνδυνος χώρας» μειώνεται, ούτε τα spreads αποκλιμακώνονται, ούτε οι επενδύσεις έρχονται, και το μόνο που μένει είναι η «ρετσινιά»...