Μητέρα όλων των μαχών το ακίνητο

Η έρευνα «Οικονομικό Βαρόμετρο», που δημοσιοποίησε χθες το ΕΒΕΑ, επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά την κατάσταση βαθιάς οικονομικής αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα, αν όχι η πλειονότητα, των νοικοκυριών στην Ελλάδα.

Το γεγονός ότι ο ένας στους τρεις δηλώνει αδύναμος να ανταποκριθεί στην καταβολή του φόρου ακίνητης περιουσίας καθώς και ότι μόνον ο ένας στους δύο προτίθεται τελικά να το πράξει αντικατοπτρίζει το εύρος της αδυναμίας αυτής.

Ταυτόχρονα, αντικατοπτρίζει και τα διλήμματα ενώπιον των οποίων βρίσκονται καθημερινά οι πολίτες, επιλέγοντας σε πολλές περιπτώσεις να εκπληρώσουν μόνον τις υποχρεώσεις τους έναντι των αναγκών διαβίωσης των ιδίων και της οικογενείας τους και όχι εκείνες έναντι της Πολιτείας.

Η επιλογή τους αυτή είναι σαφής και αυτόματη, πέραν όλων των άλλων, και για έναν ακόμη λόγο.

Εκτός από τη φορολογία εισοδήματος, εφέτος, εντός μόλις λίγων μηνών, οι πολίτες καλούνται να ανταποκριθούν στους φόρους ακινήτων τριών ετών, στο «χαράτσι» μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, καθώς και στα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων, επιπροσθέτως των όποιων, δανειακών ή άλλων, υποχρεώσεων μπορεί να έχουν.

Υπό το βάρος αυτό ο καθένας από εμάς ασφυκτιά. Φθάνει στα όρια των αντοχών του ή ακόμη και πέρα από αυτά και νιώθει ότι αδικείται ευθέως.

Αδικείται διότι καλείται, ως συνεπής και ειλικρινής φορολογούμενος, να καλύψει μέσω των πενιχρών, μετά από έξι χρόνια ύφεσης, εισοδημάτων του την απροθυμία του κράτους να περιορίσει τις δαπάνες του και την αδυναμία του να πατάξει τη φοροδιαφυγή.

Νιώθει, επίσης, ότι αδικείται από τη διαφαινόμενη συνέχιση αυτής της κατάστασης και το επόμενο έτος, αφού βλέπει ότι η Πολιτεία προετοιμάζεται να διατηρήσει όχι μόνον τη φορολογία ακινήτων περίπου στα τρέχοντα ετήσια επίπεδά της, αλλά ακόμη και τη βάση επί της οποίας αυτή προσδιορίζεται, δηλαδή τις αντικειμενικές αξίες και τις τιμές ζώνης.

Μολονότι η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει στη χώρα μας, ο αριθμός των πράξεων έχει εκμηδενιστεί και οι τρέχουσες αντικειμενικές αξίες είναι αμιγώς πλασματικές, ουδείς στην κυβέρνηση μιλά για το ενδεχόμενο αναπροσαρμογής τους, παρά τη ρητή υποχρέωση της Πολιτείας να τις αναπροσαρμόζει έναντι των αγοραίων τιμών ανά διετία.

Γιατί να μην νιώθει αδικημένος ο πολίτης υπό το φως όλων αυτών;

Γιατί να μην νιώθει ως το εξιλαστήριο θύμα, στον βωμό των αναγκών του κράτους;

Η παρούσα «εξέγερση» σημαντικού αριθμού βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων (ΕΝΦΑ) και ζητούν τροποποιήσεις σε αυτό, μπορεί να αντικατοπτρίζει έως έναν βαθμό τις πελατειακές σχέσεις που διατηρούν με τις περιφέρειές τους, ιδίως για όσους εξ αυτών προέρχονται από αγροτικές περιοχές.

Αν, όμως, ο νέος νόμος για τη φορολογία ακινήτων αφενός δεν ικανοποιήσει το αίσθημα δικαίου, διευρύνοντας τη φορολογική βάση επί της οποίας επιβάλλεται, ώστε να συμπεριληφθεί και ο πληθυσμός της περιφέρειας, και αφετέρου δεν στηριχθεί σε νέες αντικειμενικές αξίες και σε τιμές ζώνης που να ανταποκρίνονται στις αγοραίες τιμές, τότε η «εξέγερση» δεν θα αφορά μόνον τους βουλευτές των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.

Θα αφορά ολόκληρη την κοινωνία και ενδέχεται να την οδηγήσει στα άκρα και σε «λύσεις» που διαφορετικά δεν θα επέλεγε...

Η παρούσα διεργασία για την αναθεώρηση του σχεδίου νόμου για τον ΕΝΦΑ οφείλει να προσμετρήσει τόσο την πραγματική αδυναμία των πολιτών όσο και την αίσθηση δικαίου ολόκληρης της κοινωνίας.

Διαφορετικά, ίσως οδηγηθούμε σε μια εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα συζήτηση...