Κρατώντας την Ελλάδα στην κόλαση…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κόλαση που βλέπει έως τον επόμενο Ιούνιο ο φίλτατος κ. Ι. Στουρνάρας, ελάχιστα διαφέρει από εκείνην στην οποία βρίσκεται η χώρα μας τα τελευταία 3,5 χρόνια που τελεί υπό καθεστώς μνημονίου.

Πρόκειται για μια κόλαση η οποία αφορά την πολύ γνωστή σε εμάς, πλέον, απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και της δυνατότητάς μας να ορίζουμε τα του οίκου μας.

Αντικατοπτρίζει την εξάρτησή μας από τα κεφάλαια και τις βουλές ξένων «εταίρων» και δανειστών, αλλά ταυτόχρονα και την απροθυμία την οποία διαχρονικά επέδειξαν οι κυβερνήσεις του τόπου να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και τα αίτια της σημερινής μας κατάντιας.

Όσο συγκεχυμένη ή ασαφής κι αν είναι η απάντηση στο ερώτημα εάν ο προϋπολογισμός όντως οδεύει προς πρωτογενές πλεόνασμα ή εάν η χώρα μας έχει ανταποκριθεί στα προαπαιτούμενα ή στις λοιπές δεσμεύσεις της έναντι της τρόικας ώστε και εκείνη να ανταποκριθεί στις δικές της, είναι αδιάφορη διότι αφορά στο λάθος ερώτημα.

Το πραγματικό ερώτημα που οφείλει κάποια στιγμή να απαντήσει αυτός ο τόπος, είναι γιατί αντιστέκεται με τόση λυσσαλέα μανία στη διαδικασία αλλαγής του;

Από αυτήν εδώ τη στήλη έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει ότι ακόμη κι αν το μνημόνιο δεν υπήρχε, η Ελλάδα όφειλε να το είχε εφεύρει. Προφανώς, όχι το μνημόνιο των οριζόντιων περικοπών και της υπερφορολόγησης, αλλά αυτό της ορθολογικοποίησης της λειτουργίας του κράτους, ώστε να μην χρειάζονται οι υπέρμετροι φόροι και της προώθησης των πραγματικών διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος, ώστε να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά και μαζί την αξιοπρέπειά του.

Όμως, όταν αρνείσαι να κάνεις τις αλλαγές που χρειάζεσαι, τότε κάποιος άλλος, εν προκειμένω εκείνος που σε δανείζει, «τις κάνει» για εσένα, κατά τρόπο συχνά αμφιλεγόμενο…

Όσο μακρά κι αν είναι η συζήτηση σχετικά με την επίτευξη ή μη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό μετά από σχεδόν 3,5 χρόνια ένταξης σε καθεστώς μνημονίου, άλλο τόσο μακρά οφείλει να είναι και εκείνη που αφορά στους λόγους που εμπόδισαν την Ελλάδα να ισοσκελίσει τα δημόσια οικονομικά της έως τώρα.

Στον τομέα των δαπανών, υπήρξε απόφαση της τρόικας να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, ακόμη και στις ακραίες περιπτώσεις επιόρκων;

Στον τομέα των εσόδων, υπήρξε απόφαση της τρόικας η υπερφορολόγηση μέσω έμμεσων ή άμεσων φόρων, χαρατσιών, τελών και εισφορών κάθε φύσης, που κυριολεκτικά στραγγάλισαν την ελληνική οικονομία και τους κατοίκους αυτής της χώρας από ρευστό και γενίκευσαν την ύφεση;

Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι όχι.

Υπήρξαν σαφείς επιλογές των έως τώρα κυβερνήσεων και ιδίως όσων προηγήθηκαν της παρούσης, οι ευθύνες της οποίας βεβαίως δεν αίρονται καθώς διατήρησε ακέραιες σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες πολιτικές…

Αντίστοιχα, είναι επιλογή της τρόικας το γεγονός ότι η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή είναι ακόμη κυρίαρχες στον τόπο αυτόν και ότι το βάρος του προϋπολογισμού φέρουν μισθωτοί, συνταξιούχοι και ιδιοκτήτες ακινήτων;

Ευθύνεται η τρόικα, για το γεγονός ότι η ΔΕΗ αποτελεί μονοπωλιακό αφέντη στο χώρο της παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, ορίζοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού επιχειρείν και μάλιστα υπό συνθήκες που δεν είναι απολύτως διαφανείς;

Η ίδια η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας δεν αναγκάστηκε να διενεργήσει διαγωνισμό και έρευνα ώστε να εξακριβωθεί ποια είναι η προσήκουσα τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα μας;

Αν όμως, η οικονομία στερείται ρευστότητας λόγω υπερφορολόγησης, οι επιχειρήσεις έχουν υψηλό κόστος λειτουργίας εξαιτίας της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και της απουσίας υγιούς ανταγωνισμού, η πιστωτική επέκταση είναι σχεδόν μηδενική εξαιτίας του διαβόητου PSI και η φοροδιαφυγή θριαμβεύει, ας μην γυρεύουμε τα ρέστα από τους εταίρους και τους δανειστές.

Πρόκειται για επιλογές που οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου έκαναν και τις οποίες η λαϊκή ψήφος στήριξε…

Τώρα, βέβαια, όταν αποτέλεσμα αυτών των επιλογών είναι να εγκαταλείπουμε την τύχη μας έρμαιο της βούλησης του κάθε ξένου, ας μην περιμένουμε ό,τι καλύτερο…