Ξυπόλητοι στα αγκάθια της ύφεσης…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η βουτιά 12 δισ. ευρώ στα δηλωθέντα εισοδήματα και η πτώση 47% στους βεβαιωθέντες φόρους που καταγράφηκαν κατά την εκκαθάριση των εφετινών φορολογικών δηλώσεων, απεικονίζουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το οικονομικό και δημοσιονομικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί τη χώρα μας ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και των μέτρων λιτότητας.

Την ίδια ώρα που η τρόικα εταίρων και δανειστών αλλά και η κυβέρνηση εμφανίζονται να επικεντρώνονται στην ύπαρξη ή μη χρηματοδοτικού κενού στο τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής και στο ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, ουδείς ασχολείται με τις επιπτώσεις της ύφεσης και το πώς θα ανακάμψει η οικονομία.

Μολονότι οι ονομαστικές εκτιμήσεις για το βάθος της ύφεσης αναπροσαρμόζονται συνεχώς κατά τρόπο θετικό, με πλέον αισιόδοξη αυτή του ΚΕΠΕ, που κάνει λόγο για -3,5% εφέτος και του ΙΟΒΕ που μιλά για -4,1% ή -4,2%, η πραγματική οικονομία εξακολουθεί να μαστίζεται και η κοινωνία να δοκιμάζει τα όρια των αντοχών της, υπό το βάρος αθροιστικής ύφεσης της τάξης του 25% από την αρχή της κρίσης.

Η χρηματοδότηση απουσιάζει, η γραφειοκρατία εξακολουθεί να κυριαρχεί, η αδιαφάνεια μας θυμίζει καθημερινά την ύπαρξή της με φαινόμενα διαφθοράς σχεδόν σε κάθε τομέα ενώ η υπόθεση των μεταρρυθμίσεων και της απελευθέρωσης αγορών, κλάδων και επαγγελμάτων τείνει να ξεχαστεί.

Αν όμως, το κράτος δεν μπορεί να αντλήσει πλέον ικανά έσοδα από τη φορολογία, εκτός όλων των άλλων, επειδή η συνήθης «δεξαμενή» του, ήτοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έχουν «κατέβει» στην φορολογική κλίμακα λόγω μειώσεως εισοδημάτων και ταυτόχρονα η πραγματική οικονομία νοσεί βαριά, τότε γιατί να ελπίζουμε σε ταχεία έξοδο από τη σημερινή κρίση;

Τι απέγιναν οι αποκρατικοποιήσεις και γιατί ουδείς ασχολείται πλέον με αυτές;

Γιατί λειτουργούν ακόμη τα επαγγέλματα ως «καρτέλ» και οι συλλογικοί φορείς εκπροσώπησής τους ορίζουν «ελάχιστες αμοιβές» για τις υπηρεσίες που προσφέρει ο κάθε κλάδος ή εντέλει πολλοί εξ’ αυτών;

Γιατί ακόμη δεν γνωρίζουμε ποια είναι η προσήκουσα τιμή για το ηλεκτρικό ρεύμα σε αυτήν τη χώρα και έως πότε θα συνεχίσει η ΔΕΗ να είναι ένα εφιαλτικό μονοπώλιο καθορίζοντας μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και του επιπέδου διαβίωσης του κάθε νοικοκυριού;

Δεν απαιτείται ιδιαίτερο όραμα ώστε να αντιληφθεί κανείς πώς η ελληνική επιχείρηση καλείται σήμερα να ανταγωνιστεί εκείνη του εξωτερικού κατά τρόπο ιδιαίτερα άνισο.

Απουσία χρηματοδότησης και κόστος σχεδόν απαγορευτικό. Υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, δυσβάσταχτη φορολόγηση και υψηλό ενεργειακό και μεταφορικό κόστος.

Με αυτά και άλλα πολλά, όπως η απίθανη γραφειοκρατία του ελληνικού δημοσίου, είναι αντιμέτωπη σήμερα μια επιχείρηση στη χώρα μας, η οποία καλείται να λειτουργήσει και να παραγάγει προϊόντα ή υπηρεσίες, εν μέσω πρωτοφανούς ύφεσης και οικονομικής δυσπραγίας.

«Κερασάκι στην τούρτα», βεβαίως, η φοροδιαφυγή, η οποία κυριολεκτικά τσακίζει τους συνεπείς και επιβραβεύει τους απατεώνες…

Πάρτε το χαμπάρι, φίλτατοι της κυβέρνησης.

Αυτή η χώρα όχι μόνον δεν αντέχει νέα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά έχει μπροστά της ένα ιδιαίτερα μελανό μέλλον εάν δεν υπάρξει άμεσα η προώθηση όλων εκείνων των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων για την ανάκαμψή της.

Το μισθολογικό κόστος είναι η τελευταία παράμετρος που κοιτούν πλέον οι επιχειρήσεις.

Αυτό που κυρίως έχουν ανάγκη είναι η αποκατάσταση των συνθηκών χρηματοδότησης, υπό ανταγωνιστικούς επιτοκιακούς όρους και η υλοποίηση όλων εκείνων των μεταρρυθμίσεων που ακόμη δεν έχει κάνει πράξη η χώρα μας…

Στο μνημόνιο δεν μπήκαμε μόνον εξαιτίας της ανάγκης δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και επειδή συνολικά το «μαγαζί» πρέπει να αλλάξει…