Τα διαρθρωτικά είναι τα σωστά και «λαϊκά» μέτρα

Η κατηγορηματική διαβεβαίωση που έδωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ότι δεν θα ληφθούν νέα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά ότι πλέον έφθασε ο καιρός των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων συνιστά ενδεχομένως την πλέον ελπιδοφόρα δήλωση σχετικά με τη μελλοντική πορεία της οικονομίας και του τόπου.

Στον βαθμό, βεβαίως, που τα λόγια αυτά γίνουν πράξη.

Μετά από τρία και πλέον χρόνια σε καθεστώς μνημονίου, είναι η πρώτη φορά που ο υπουργός Οικονομικών της χώρας δηλώνει ότι η έμφαση δεν βρίσκεται πλέον στη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Αλλαγές οι οποίες, εάν είχαν γίνει εδώ και τόσο καιρό, θα είχαν δώσει τη δυνατότητα στον τόπο μας να βγει μια ώρα αρχύτερα από την ύφεση και θα είχαν, ίσως, αποτρέψει την υπερφορολόγηση που υφίσταται σήμερα ο κάθε πολίτης.

Έως τώρα, το μόνο που γνωρίζουμε είναι η υπερφορολόγηση, οι οριζόντιες και λοιπές περικοπές εισοδημάτων αλλά και η ακρίβεια, αφού η αποκλιμάκωση του δείκτη τιμών λιανικής υπήρξε δυσανάλογα μικρή για το μέγεθος της ύφεσης που βιώνει ο τόπος.

Από πραγματικές μεταρρυθμίσεις, ελάχιστα.

Ήταν πραγματική μεταρρύθμιση αυτό που έγινε στις οδικές μεταφορές, στους δικηγόρους, στους συμβολαιογράφους, στους μηχανικούς, στους φαρμακοποιούς ή σε τόσους άλλους κλάδους, οι οποίοι εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από τα λεγόμενα «εμπόδια εισόδου» (barriers of entry) ή από τις τεχνητά υψηλές τιμές;

Υπήρξε κάποια αξιόλογη μεταρρύθμιση σε αγορές όπως αυτή των τροφίμων, όπου οι τιμές εξακολουθούν να τραβούν την ανηφόρα, παρά τον γενικότερο αποπληθωρισμό;

Υπήρξε κάποια ουσιαστική μεταρρύθμιση στον ενεργειακό τομέα, ο οποίος έχει να κάνει με τα κάθε λογής κόστη με τα οποία είναι σήμερα αντιμέτωποι τόσο οι πολίτες όσο και οι επιχειρήσεις;

Δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ευχερέστερα οι ελληνικές επιχειρήσεις τη μείωση της ζήτησης για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρουν εάν είχαν χαμηλότερα ενεργειακά κόστη;

Δεν θα είχαν μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα οι πολίτες εάν επικρατούσαν όροι πραγματικού ανταγωνισμού στον κλάδο της ενέργειας, ηλεκτρικής ή άλλης;

Αντίστοιχα, δεν θα γινόταν ευκολότερη η ζωή των κατοίκων αλλά και των επιχειρήσεων αυτής της χώρας εάν ο δημόσιος τομέας απαλλασσόταν από τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα που εξακολουθεί να τον χαρακτηρίζει;

Ας μην το κουράζουμε, φίλτατοι.

Είναι πολλά αυτά που δεν έγιναν τα τελευταία τρία χρόνια, παρά τόσο τις δεσμεύσεις που είχε δώσει η χώρα μας, σε δανειστές και εταίρους, όσο και τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας της.

Όταν δεν επιθυμείς να αλλάξεις πραγματικά, τότε το μόνο σου καταφύγιο είναι η υπερφορολόγηση, επακόλουθο της οποίας είναι, φυσικά, η ύφεση.

Πολύ σωστά λέει ο φίλτατος κ. Στουρνάρας ότι «τα διαρθρωτικά είναι σωστά και 'λαϊκά' μέτρα».

Γιατί να μην έχουμε λύσει ακόμη σε αυτήν τη χώρα ζητήματα όπως το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων, ή εκείνο της λειτουργίας των φαρμακείων; Διότι, μην απατάσθε, δεν το έχουμε λύσει ακόμη...

Γιατί να παράγεται και να διανέμεται το ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα σε καθεστώς μονοπωλίου και να μην απελευθερώνεται πραγματικά ο τομέας;

Ελεύθερη αγορά, όμως, όπως καλά γνωρίζει τόσο ο κ. Γ. Στουρνάρας όσο και ο εξίσου φίλτατος κ. Κ. Χατζηδάκης, σημαίνει και αυστηρή εποπτεία, και εδώ είναι που θα μετρήσει πόσο μπορούν να «διορθώσουν» τη λειτουργία του κράτους, ώστε να μπορέσει να κάνει τη μια δουλειά που σήμερα ασφαλώς δεν κάνει: να ελέγχει.

Αλλά είπαμε. Ας δούμε πρώτα τα λόγια να γίνονται πράξη και εδώ είμαστε...