Ομπάμα – Αρχάνες σημειώσατε 2

Με σχετική ευκολία μπορεί να προεξοφλήσει κανείς ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες θα χαρακτηριστεί επιτυχημένο και ότι στο πλαίσιό του θα εκφραστεί η αναγνώριση της αμερικανικής κυβέρνησης στο έργο που επιτελεί η ελληνική στην έως τώρα θητεία της.

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει διαφορετικά;

Αντίστοιχα, είναι πολύ πιθανό, στο πλαίσιο του ίδιου ταξιδιού, να ηχήσουν για ακόμη μία φορά οι κώδωνες προειδοποίησης που συχνά κρούει η Ουάσιγκτον προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, σχετικά με την ανάγκη χαλάρωσης των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και υιοθέτησης πολιτικών τόνωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες του Νότου της ευρωζώνης, ώστε να εξέλθουν από την κρίση.

Τέλος, δεν θα έπρεπε να αποκλείσει κανείς και το πιθανό «φασούλι» σε άλλα ζητήματα, τα οποία θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης, όπως για παράδειγμα ο τομέας της ενέργειας.

Όλα αυτά, οπωσδήποτε, είναι «θεάρεστα» και καλοδεχούμενα.

Το τι πραγματικά, όμως, θα γίνει σε τούτη εδώ τη χώρα, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν θα το μάθουμε πουθενά αλλού, παρά μόνον εδώ. Στην πατρίδα μας.

Για την ακρίβεια, θα το μάθουμε σε μέρη όπως η Χαλκιδική ή οι Αρχάνες της Κρήτης, όπου ξετυλίγεται με κάθε μεγαλοπρέπεια το νήμα της ανυπακοής ενός τμήματος της κοινωνίας μας έναντι του κράτους και της νομιμότητας.

Περιστατικά φοροδιαφυγής ευρείας έκτασης εντοπίζονται, καταστήματα και επιχειρήσεις σφραγίζονται, μόνον και μόνον για να ανοίξουν μετά από λίγες ώρες, ώστε να αρχίσει ένας νέος κλεφτοπόλεμος κλεισίματός τους αλλά και προσπάθειες επιβολής του νόμου, μεταξύ των δύο πλευρών.

Ένας κλεφτοπόλεμος από τον οποίο δεν έλειψαν και περιστατικά «αψιμαχιών» με συνεργεία του ΣΔΟΕ, τα οποία εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από τις Αρχάνες, όταν πήγαν να κάνουν το καθήκον τους.

Τα φαινόμενα αυτά αντικατοπτρίζουν μια σαφώς ευρύτερη τάση που εξακολουθεί να κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία και έχει αναγάγει το φαινόμενο της φοροδιαφυγής και συνολικά της διαφθοράς, χρόνια τώρα, σε εθνικό σπορ.

Τα επιχειρήματα που επιστρατεύονται ώστε να δικαιολογηθεί η ύπαρξη αυτού του φαινομένου είναι πολλά και ευρέως καταγεγραμμένα.

«Γιατί να πληρώσω ένα κράτος που δεν σέβεται τα λεφτά μου; Κλέφτες είναι και αυτοί ή μου τα παίρνουν έτσι κι αλλιώς» και διάφορα άλλα, τα οποία επικαλούνται όσοι είτε έμπρακτα επιδίδονται σε αυτό το σπορ, είτε έχουν μάθει να το ανέχονται, ή ακόμη και να το στηρίζουν ιδεολογικά.

Όσο, όμως, η κοινωνία μας παλεύει να αντιμετωπίσει φαινόμενα όπως αυτά και δεν μπορεί να συμμαζέψει τον ίδιο της τον οίκο, οποιαδήποτε βοήθεια ή στήριξη και εάν εξασφαλίσουμε από το εξωτερικό χαμένη θα πάει.

Τρία χρόνια, τώρα, έχουμε βυθιστεί στην άβυσσο της εσωτερικής υποτίμησης που, μελετημένα και με ιδιαίτερο ζήλο, μας έβαλε η σειρά των μνημονίων που ακολουθήσαμε.

Ήταν όμως απαραίτητο να μπούμε σε αυτά τα μνημόνια για να μάθουμε πόσους ακριβώς υπαλλήλους έχει το ελληνικό δημόσιο, κάτι που μάθαμε μόνον ελέω μνημονιακών υποχρεώσεων;

Ήταν απαραίτητο να οδηγηθούμε στη σημερινή μας κατάντια ώστε να μάθουμε πόσες μαϊμού-συντάξεις ή επιδόματα δίνονταν ή πόσα νησιά έχουν κωφούς κατοίκους;

Ήταν απαραίτητο να έρθουν τρίτοι να μας αναγκάσουν να δούμε τη δική μας κατάντια και να υπαγορεύσουν μάλιστα και τρόπους αντιμετώπισής της;

Αν, όμως, δεν ήταν απαραίτητα όλα αυτά, τότε γιατί προσδοκούμε τη «θεάρεστη» κατά τα λοιπά βοήθειά τους τώρα;

Μόνοι μας δεν τα καταφέρνουμε; Έ, άντε και με ένα χεράκι βοήθειας από τη Γερμανία...

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.