Στη δίνη μιας απύθμενης αβεβαιότητας

Η χώρα οδεύει, κυριολεκτικά, στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Την ίδια ώρα που οι πολίτες αυτού του τόπου βρίσκονται αντιμέτωποι όχι μόνον με τις επιπτώσεις μιας κολοσσιαίας ύφεσης αλλά και με μια πραγματική φοροκαταιγίδα, η οποία είναι βέβαιο ότι θα εξοντώσει την όποια αγοραστική δύναμη τους απέμεινε, στο οικονομικό επιτελείο ελπίζουν σε αναχαίτιση της ύφεσης μέσω των εσόδων από τον τουρισμό.

Έναν κλάδο ο οποίος σύμφωνα με τους ελέγχους που διενεργεί το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών, μέσω του ΣΔΟΕ, εμφανίζει φοροδιαφυγή που στην καλύτερη περίπτωση κυμαίνεται στο 40% και στη χειρότερη φθάνει έως και το 100%.

Από τη μια, δηλαδή, οι πολίτες δεν θα μπορούν να αγοράσουν και από την άλλη ο τομέας «ελπίδα» για την ανάσχεση της ύφεσης εμφανίζεται πρωταθλητής στη φοροδιαφυγή.

Από πού, άραγε, θα έρθει η επιπλέον ζήτηση;
Από πού θα έρθουν τα αυξημένα έσοδα για τον προϋπολογισμό;

Από το ΔΝΤ ήρθε χθες το μήνυμα σαφές και ξεκάθαρο: «Αν οι Αρχές δεν αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των φορολογικών εσόδων με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, ένας αξιόπιστος προϋπολογισμός για το 2014 θα πρέπει να επικεντρώνεται σε επώδυνες περικοπές δαπανών».

Πόσο πιο ξεκάθαρα να το πουν, οι άνθρωποι; Αν δεν μπορέσετε να πατάξετε τη φοροδιαφυγή, θα την πληρώσουν για ακόμη μία φορά μισθωτοί και συνταξιούχοι...

Την ίδια ώρα, η χώρα οδεύει σε μία από τις κρισιμότερες αξιολογήσεις της πορείας του προγράμματος προσαρμογής, στα τέλη Σεπτεμβρίου - αρχές Οκτωβρίου, με όλα τα μέτωπα ανοικτά.

Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων τείνει να εξελιχθεί σε ανέκδοτο, με την υπόθεση της ΔΕΠΑ ξεχασμένη και εκείνες του ΔΕΣΦΑ και του ΟΠΑΠ να εκκρεμούν.

Ο νέος φόρος στα ακίνητα, που υποτίθεται ότι θα αποκαθιστούσε τις αδικίες του χαρατσιού μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, βρίσκεται επίσης στον αέρα, καθώς η κυβέρνηση εμφανίζεται αδύναμη να πείσει την τρόικα για την επιτυχία του εγχειρήματος, καθιστώντας σαφή τον κίνδυνο συνέχισης του παρόντος καθεστώτος και το 2014.

Οι περίφημες δομικές μεταρρυθμίσεις, η ολοκλήρωση των οποίων υποτίθεται, και πάλι, ότι θα ενίσχυε μεσοπρόθεσμα την ανάπτυξη στη χώρα κατά 10%, αθροιστικά, έχουν γίνει επίσης ανέκδοτο.

Ακόμη μιλάμε για αλλαγές στα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα και για την ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς από καρτέλ και συντεχνίες...

Η περίφημη αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, η οποία υποτίθεται, για ακόμη μία φορά, ότι θα βασιζόταν σε κριτήρια αξιολόγησης, ώστε να βελτιωθεί η αποδοτικότητα και το επίπεδο διαφάνειας στη λειτουργία του, έχει καταντήσει να συνοψίζεται σε μια ιδιαίτερα αμφίβολης απόδοσης «κινητικότητα» και σε άκριτες απολύσεις.

Όσο δε για επενδύσεις; Αφήστε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ανέκδοτο από αυτό.

Ποιος θα έρθει να βάλει τα λεφτά του σε μια χώρα στην οποία η αβεβαιότητα κυριαρχεί;

Ποιος θα έρθει να επενδύσει σε έναν τόπο στον οποίο η αγοραστική ικανότητα των κατοίκων του είναι ανύπαρκτη και η Πολιτεία ελάχιστα πράττει για να πατάξει την αδιαφάνεια και τη φοροδιαφυγή, ή για να αποκαταστήσει τους όρους ανταγωνισμού στην αγορά;

Ποιος θα πιστέψει στο μέλλον μιας χώρας, η οποία στέκει έρμαιο των διαθέσεων των δανειστών της σχετικά με το χρέος της, μολονότι είναι πανταχόθεν αποδεκτό ότι η βιωσιμότητά του είναι αμφισβητούμενη;

Όσο πλανάται πάνω από τη χώρα η νομισματική και κατά προέκταση η πολιτική αβεβαιότητα, ουδείς θα το πράξει.

Αν, όμως, έχουν έτσι τα πράγματα και δεν μπορούμε να μοιράσουμε δύο γαϊδάρων άχυρα, γιατί το παλεύουμε το πράγμα;

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.