Από τα λόγια στην πράξη το εθνικό ζητούμενο…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εκτόξευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο κατά 3 δισ. ευρώ, τους πέντε πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους, στέκει τρανή απόδειξη της δυσπραγίας στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Οι πολίτες αυτής της χώρας, πλέον, δεν μπορούν.

Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα βάρη της υπερφορολόγησης, της απαξίωσης περιουσιακών στοιχείων, της μείωσης εισοδημάτων και της ταυτόχρονης διατήρησης του κόστους ζωής σε υψηλά επίπεδα, αλλά και σε όλες εκείνες τις υποχρεώσεις που σχετίζονται με την διατήρηση ενός ελαχίστου επιπέδου αξιοπρέπειας στη διαβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους.

Μετά από σχεδόν έξη χρόνια ύφεσης και με το αριθμό των ανέργων να φλερτάρει με τα δυο εκατομμύρια, η ελληνική κοινωνία, πλέον, δεν αντέχει.

Προφανώς οι καθυστερήσεις στην έναρξη της διαδικασίας ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο μεγέθυναν το σχετικό ποσό, όμως το συνολικό ύψος του καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.

Ένα πρόβλημα που οφείλεται ευθέως, όχι μόνον στην καταλυτική επίδραση της δημοσιονομικής προσαρμογής η οποία επιχειρείται στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας, αλλά στο γεγονός ότι αυτή δεν συνοδεύτηκε ούτε από μια ουσιαστική διαρθρωτική παρέμβαση για την άρση των συνεπειών της στην οικονομική πορεία του τόπου.

Ο κρατικός μηχανισμός παρέμεινε αλώβητος και σπάταλος, οι αγορές και τα επαγγέλματα ουδέποτε πραγματικά άνοιξαν με αποτέλεσμα να κυριαρχούν τα καρτέλ και οι συντεχνίες, η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να αποτελεί την κυριότερη αιτία κοινωνικής αδικίας και η χώρα μας παρέμεινε ένας τόπος που, αντί να έλκει, απωθεί τις επενδύσεις.

Την ίδια ώρα που το τραπεζικό σύστημα ακόμη και μετά την περίφημη ανακεφαλαιοποίησή του παραμένει ανήμπορο να διοχετεύσει ρευστότητα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, δεδομένου ότι ένα σημαντικό ποσοστό των κεφαλαίων του παραμένει δεσμευμένο σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια, το ίδιο το κράτος στέκει αδύναμο και απρόθυμο να αποπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του προς τον ιδιωτικό τομέα, στερώντας έτσι την οικονομία από πολύτιμο οξυγόνο.

Τη στιγμή που ο φίλτατος κ.Χ.Σταϊκούρας μας διαβεβαιώνει ότι το σταγονόμετρο με το οποίο αποπληρώνονται αυτές οι οφειλές θα γίνει κάνουλα, το δημόσιο σύστημα υγείας, οι οργανισμοί ασφάλισης αλλά και οι ΟΤΑ διευρύνουν το χείμαρρο των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου, με αποτέλεσμα αυτές να βρίσκονται στα 7,5 δισ. ευρώ, έναντι 8,2 δισ. ευρώ που ήταν τον Δεκέμβριο του 2012.

Δηλαδή, μειώθηκαν κατά 880 εκατ. ευρώ ή κατά 11%, όταν στην πραγματικότητα το συνολικό ύψος των τελικών πληρωμών, δηλαδή των χρημάτων που πήγαν στην οικονομία, μέχρι το τέλος Απριλίου, ανήλθε στα 2,9 δισ. ευρώ.

Έτσι, όμως, η πορεία του καραβιού είναι προδικασμένη.

Αν η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί όντως καθήκον της την εθνική σωτηρία, όπως είπε χθες ενώπιον της ο κ.Α.Σαμαράς, τότε πρέπει και να το αποδείξει.

Από τη στήλη αυτή έχουμε υποστηρίξει και συνεχίζουμε να το πράττουμε, ότι ακόμη και εάν το μνημόνιο δεν υπήρχε, έπρεπε να το είχαμε εφεύρει.

Όχι, όμως, μόνον το μνημόνιο της υπερφορολόγησης και των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, δυο εκ των κυριοτέρων στοιχείων της έως τώρα προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά το μνημόνιο των ριζικών αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, πρώτον, το κράτος και δεύτερον, η οικονομία αυτού του τόπου.

Δίχως την επικράτηση πραγματικών όρων ανταγωνισμού και φορολογικής ισονομίας σε αυτόν τον τόπο, γιατί να υπάρχει έστω και η ελπίδα για μια καλύτερη ημέρα;

Όταν το κυνήγι της απόδειξης και των επιτόπιων ελέγχων σε βιομηχανίες καίριας σημασίας στη διαμόρφωση του εθνικού προϊόντος, όπως η τουριστική, παραμένει κενό γράμμα, γιατί να περιμένουμε αύξηση των φορολογικών εσόδων και άρα προοπτική ελάφρυνσης των μισθωτών και των συνταξιούχων που συνεχίζουν να φέρουν το κύριο βάρος της φορολογίας φυσικών προσώπων στην Ελλάδα;

Όταν καίριας σημασίας αγορές, όπως αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας, παραμένουν αποκλειστικά στα χέρια του δημόσιου τομέα, με αποτέλεσμα το κόστος τους να επηρεάζει καταλυτικά τόσο την τιμή των παραγόμενων προϊόντων όσο και το διαθέσιμο εισόδημα του κάθε νοικοκυριού, γιατί να περιμένουμε αποκλιμάκωση των τιμών στην Ελλάδα ή αντίστοιχα τόνωση της ζήτησης;

Αλλά, όλα αυτά είναι πράγματα γνωστά.

Το ζήτημα –και βεβαίως το στοίχημα αυτής της κυβέρνησης-, είναι ποιος θα τα κάνει πράξη...

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.