Μωραϊτάκης: Είναι η εφαρμογή, ανόητε

Λίγες ημέρες μετά την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, είχα δημοσιεύσει στο Euro2day.gr (14 Οκτωβρίου) άρθρο με τίτλο «διπλή φορολογική πολιτική με άξονα την ανάπτυξη».

Στόχος μου ήταν να προτρέψω την κυβέρνηση στην άσκηση μιας συνολικής πολιτικής που θα προσέλκυε επενδύσεις, θα μείωνε την ανεργία και θα έφερνε μεγάλα οικονομικά οφέλη στη χώρα. Είχα αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά πως με μια κατάλληλη φορολογική πολιτική, η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει σημαντικά πράγματα σε μέτωπα όπως, ενδεικτικά μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

• Παραμονή στη χώρα για μεγάλο διάστημα ξένων πολιτών με πολύ υψηλά εισοδήματα.

• Λειτουργία πανεπιστημιακών σχολών που θα φοιτούν ξένοι φοιτητές.

• Προσέλκυση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, οι οποίες μέσω των σύγχρονων τεχνολογιών θα απευθύνονται στο εξωτερικό (π.χ. διεθνή callcenters, κέντρα υποστήριξης πωλήσεων κ.λπ.).

• Εγκατάσταση στη χώρα περιφερειακών διοικήσεων πολυεθνικών ομίλων.

• Σύγχρονες διεθνείς υπηρεσίες.

Δυστυχώς, έξι μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, διαπιστώνω πως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ακολουθεί την πρέπουσα αναπτυξιακή πολιτική, αλλά μάλλον δείχνει να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση (αναμενόμενα μέτρα που θα ψηφιστούν μέσα στον Απρίλιο).

Για να είμαι βέβαια δίκαιος, οι θέσεις μου αυτές δεν είναι καινούργιες. Έχουν επαναδιατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να έχουν υιοθετηθεί μέχρι σήμερα από τους εκάστοτε αρμοδίους.

Το κακό για εμάς είναι ότι δεν ζούμε μόνοι μας στον κόσμο και πως πολλές άλλες χώρες -έστω και αν δεν έχουν τα φυσικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που εμείς διαθέτουμε- επιχειρούν να προσελκύσουν αυτές τις διεθνείς επενδύσεις, πράγμα που φαίνεται να το καταφέρνουν.

Οι άλλες χώρες λοιπόν παίρνουν μέτρα προς μία ή συνήθως περισσότερες από τις παρακάτω κατευθύνσεις:

• Μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή.

• Απαλλαγή ή περιορισμένη φορολόγηση των μερισμάτων για τους ξένους επενδυτές. Για παράδειγμα, η φορολογία μερίσματος είναι 0% στην Κύπρο και 5% στη Ρουμανία. Στην Ελλάδα, ενώ παλαιότερα ο σχετικός φόρος ήταν μηδενικός, σήμερα ανέρχεται σε 11,8% μαζί με την εισφορά αλληλεγγύης και ουσιαστικά τον πληρώνουν μόνο οι Έλληνες και όχι οι ξένοι μέτοχοι ελληνικών εταιρειών. Έχει προκύψει μάλιστα από μελέτη ότι αν αυξανόταν ο εταιρικός συντελεστής κατά 5% με παράλληλη κατάργηση του φόρου επί των μερισμάτων, τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου θα ήταν μεγαλύτερα.

• Παρεμβάσεις για μικρότερο μη μισθολογικό κόστος στην αγορά εργασίας.

• Διαφόρων ειδών διευκολύνσεις σε ξένους που επιλέγουν να μείνουν, να σπουδάσουν, ή και να επενδύσουν στη χώρα.

• Μηδενική φορολογία, καθώς και μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων για επαναπατριζόμενους πολίτες της διασποράς, όπως για παράδειγμα έγινε με επιτυχία στο Ισραήλ.

• Καθεστώς κατοίκου «resident, notdomicile» σε Ηνωμένο Βασίλειο και Γιβραλτάρ, με αποτέλεσμα οι ξένοι κάτοικοι των χωρών αυτών να απαλλάσσονται του φόρου για τα διεθνή τους εισοδήματα. Πώς μεταφράζεται αυτό; Σε προσέλκυση πλουσίων τουριστών μακράς διαρκείας.

Όμως, όταν τόσοι και τόσοι ανταγωνιστές μας προσπαθούν να γίνουν ελκυστικότεροι, εμείς τι κάνουμε;

Η απάντηση είναι πως -επί του παρόντος τουλάχιστον- δεν κάνουμε τίποτε.

Πρωτοκλασάτος υπουργός μάλιστα της κυβέρνησης δήλωσε πως η Ελλάδα δεν θα αντιγράψει τις πρακτικές των άλλων χωρών, χωρίς ωστόσο να αναφέρει αν επί της θητείας του έχει έρθει επένδυση ενός ευρώ στη χώρα και χωρίς να μας αναπτύσσει τα δικά του σχέδια, έτσι ώστε... «να μην αντιγράψουμε» τους άλλους. Με απλά λόγια, τι σκοπεύουμε εμείς να γράψουμε, προκειμένου να μην αντιγράψουμε;

Εάν σε μια γειτονιά, το ένα super market πουλάει στη μισή τιμή από ένα άλλο, τότε το δεύτερο θα κλείσει. Έτσι συμβαίνει με τους υψηλούς φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές στην πατρίδα μας. Στη γειτονιά μας έχουμε φορολογικούς συντελεστές από 10%-12,5% και ασφαλιστικές εισφορές από 10%-18% που προσελκύουν επενδύσεις. Εμείς έχουμε εταιρικούς φόρους 29% συν 11,8% και ασφαλιστικές εισφορές 44%.

Η πικρή αλήθεια είναι πως για να πάει η χώρα μπροστά, χρειάζεται ένα νέο φορολογικό πλαίσιο (πρέπει άμεσα να χωριστεί η φορολογία σε τοπική και διεθνή), που δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση (όπως και σε γενικές γραμμές οι προηγούμενες) δεν μπορεί να υλοποιήσει. Διότι:

Πρώτον, δεν φαίνεται να το έχει εντάξει στο πρόγραμμά της (αντίθετα, σύντομα θα προχωρήσει σε νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και σε αυξήσεις εργοδοτικών εισφορών).

Και δεύτερον, ακόμη και αν το εντάξει, δεν έχει τα στελέχη και το δυναμικό με την απαραίτητη τεχνογνωσία προκειμένου να προχωρήσει στην υλοποίηση.

«Είναι η εφαρμογή, ανόητε», καθώς αυτή χρειάζεται τη γνώση και τις πρακτικές της αγοράς και όχι θεωρίες χωρίς πρακτικό αντίκρισμα.

*Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος της Nuntius Χρηματιστηριακής.