Ο ελληνικός παραλογισμός με... απλά παραδείγματα!

Ποιος λειτουργεί εναντίον ποιου, το κράτος εναντίον των πολιτών ή οι πολίτες εναντίον του κράτους; Στην ψυχιατρική, είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος σκέπτεται ότι θα του φερθούν οι άλλοι έτσι όπως αυτός θα έπραττε στη θέση τους ή έτσι όπως πράττει. Σε αυτή την περίπτωση υπόκειται και ο τρόπος που λειτουργούν χρόνια τώρα οι κυβερνητικοί ιθύνοντες. Μας αντιμετωπίζουν όλους ως κλέφτες, επειδή οι ίδιοι μάς κλέβουν. Φυσικά έχουν και τη δύναμη και τα μέσα για να το κάνουν.

Αυτή η πολιτική συνεχίζεται χρόνια τώρα κι αυτό γιατί όλοι εμείς συντηρούμε το πελατειακό σύστημα. Η ύπαρξη φόβου κι ανασφάλειας και η απουσία παιδείας συντελεί στο να μη γίνεται αντιληπτό από όλους μας ότι αυτή τη δύναμη τη δίνουν οι πολίτες στους κυβερνητικούς ιθύνοντες.

Παραθέτω μερικές μόνο από την πληθώρα περιπτώσεων που η ευθύνη είναι κύρια των πολιτών, γιατί δεν αντιδρούν νόμιμα και πολιτισμένα, γιατί δεν απαιτούν και δεν συμβάλλουν στη λειτουργία ενός υγιούς κράτους, αλλά αντ' αυτού, φοβισμένα, αποδέχονται να τους προσβάλλουν καθημερινά και ως αντίδραση παρανομούν με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί.

Σχετικά με τα φορολογικά πρόστιμα

Τα πρόστιμα που καταλογίζονται στους πολίτες και τσις επιχειρήσεις στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι παράλογα υψηλά, όπως πολλές φορές έχει αναφερθεί. Για παράδειγμα, στην περίπτωση που ο πολίτης καταβάλει εμπρόθεσμα τη δήλωση φορολογίας εισοδήματός του και για τον οποιοδήποτε τεκμηριωμένο λόγο διαπιστώσει ότι πρέπει να καταθέσει τροποποιητική, υποχρεούται και στην καταβολή εφάπαξ προστίμου 100€ αλλά και στην καταβολή τόκου 0,73% τον μήνα επί του χρεωστικού ποσού που θα προκύψει από την τροποποιητική δήλωση για κάθε μήνα καθυστέρησης καταβολής του με χρόνο αναφοράς την αρχική του δήλωση.

Σημειώνεται ότι 0,73% το μήνα είναι 8,76% τον χρόνο, δηλαδή αγγίζει το επίπεδο τοκογλυφίας. Φυσικά, εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι ο πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα να καταθέσει ηλεκτρονικά τροποποιητική δήλωση και θα πρέπει να την καταθέσει στη ΔΟΥ που υπάγεται. Στην περίπτωση δε που ανήκει σε ΔΟΥ με μεγάλο αριθμό φορολογουμένων, όπως η ΔΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ, μπορεί να ξοδέψει και 2 και 3 ημέρες για να υποβάλει τη δήλωσή του. Φυσικά θα πρέπει πάντα να κατανοεί την κατάσταση και να διευκολύνει με κάθε δυνατό τρόπο τους υπαλλήλους προκειμένου να εξυπηρετηθεί. Για το αυτονόητο δικαίωμά του, αυτό του σεβασμού και της αξιοπρεπούς και άμεσης και ευγενικής εξυπηρέτησής του, δεν τίθεται λόγος.

Εννοείται επίσης, ότι κανείς δεν έχει ευθύνη για την ταλαιπωρία στην οποία υπόκειται ο πολίτης, ούτε κανείς τον αποζημιώνει για τον παράλογα μεγάλο χρόνο που δαπανά.

Σημειώνεται επίσης ότι στην περίπτωση που το κράτος καθυστερήσει να καταβάλει τις οποιεσδήποτε υποχρεώσεις του απέναντι στους πολίτες, αυτές επιστρέφονται όταν και όποτε το κράτος θελήσει και χωρίς καμία επί της ουσίας προσαύξηση. Για τις επιχειρήσεις δε, υπάρχουν πάντοτε όχι «παράθυρα» αλλά «μπαλκονόπορτες» για να καταστρατηγηθεί ο σχετικός νόμος που υποχρεώνει τον κάθε δημόσιο φορέα, οργανισμό ή υπηρεσία να μην καταβάλλει έντοκα στις επιχειρήσεις τις καθυστερημένες υποχρεώσεις του. Ο συνηθέστερος τρόπος είναι η έμμεση απειλή, η οποία εκφράζεται με τη συμπλήρωση υπεύθυνης δήλωσης από μέρους του φορολογούμενου ότι καμία επιπλέον απαίτηση δεν έχει, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξόφλησής του.

Αυτό πολύ εύκολα μπορεί να εξακριβωθεί με έναν τυπικό έλεγχο σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.

Όσον αφορά στην οικονομική υποχρέωση των αρμόδιων ΔΟΥ και κατ' επέκταση του Υπουργείου Οικονομικών απέναντι στις επιχειρήσεις και σε αυτή την περίπτωση, το οφειλόμενο ποσό επιστρέφεται όταν θελήσει το Υπουργείο. Εάν το ύψος του οφειλόμενου ποσού είναι υψηλό, μπορεί να προκαλέσει η αρμόδια ΔΟΥ τακτικό έλεγχο. Μπορεί να καθυστερήσει, ή ακόμα και να μειώσει το οφειλόμενο ποσό, γιατί ως γνωστόν οι φορολογικοί νόμοι έχουν πολλές ασάφειες. Θα περίμενε κάποιος λογικά σκεπτόμενος να μπορούσε τουλάχιστον ο φορολογούμενος να συμψηφίσει την απαίτηση που έχει από την αρμόδια ΔΟΥ με μελλοντικές οφειλές του. Αυτό είναι δυνατό όταν η υπηρεσία βρει χρόνο... να βεβαιώσει την υποχρέωσή της και ο χρόνος αυτός δεν είναι σαφώς προσδιορισμένος.

Σχετικά με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές

Δεδομένων των οικονομικών συγκυριών, πολίτες και επιχειρήσεις αναγκάζονται να διενεργούν την εξόφληση των υποχρεώσεών τους ηλεκτρονικά.

Για τις εμπορικές επιχειρήσεις που πωλούν αγαθά και για τις επιχειρήσεις υπηρεσιών που πωλούν υπηρεσίες και δέχονται εξόφληση μέσω τραπεζικών καρτών, η εκάστοτε τράπεζα παρακρατά ποσοστό 2-2,5% επί των πωλήσεων. Ποσοστό πολύ υψηλό, όπως πολύ εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει, δεδομένου ότι το περιθώριο κέρδους έχει σημαντικά μειωθεί και το κυριότερο, αυτός ο τρόπος πληρωμής έχει επιμελώς μεθοδευμένα επιβληθεί. Δεν είναι επιλογή αλλά επιβολή και παρότι είναι μονόδρομος, έχει υψηλό κόστος. Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν μετρητά, άρα η χρήση πιστωτικής κάρτας είναι πλέον επιβεβλημένη για τις συναλλαγές μας.

Οι τράπεζες, αφενός εκμεταλλευόμενες αυτό το γεγονός, έχουν αυξήσει τις χρεώσεις των συναλλαγών, αφετέρου πολλές φορές καθυστερούν να εκτελέσουν την εντολή μεταφοράς για κάποιες ημέρες. Εάν αυτό δεν ανήκει στην κατηγορία της προκλητικής καταστρατήγησης της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, τότε πού ανήκει;

Όσον αφορά στην εξόφληση λογαριασμών ΔΕΚΟ μέσω τραπέζης, και γι' αυτές τις συναλλαγές υπάρχει χρέωση! Με την εφαρμογή των capital controls, όπου το ίδιο το κράτος έχει προκαλέσει οικονομική ασφυξία, ακόμα και η μεταφορά χρημάτων μέσω web banking από δικό σου λογαριασμό, από τράπεζα σε τράπεζα, έχει χρέωση και μάλιστα έως και 7€. Δηλαδή, για να μεταφέρει κάποιος τα χρήματά του από μια τράπεζα σε μια άλλη, το ποσό που χρεώνεται γι' αυτή τη δυνατότητα που του παρέχεται την πληρώνει και μάλιστα πολύ ακριβότερα από ό,τι την πλήρωνε στο παρελθόν.

Επιπροσθέτως, τα χρήματα δεν μεταφέρονται την ίδια ημέρα που δίνεις την εντολή, αλλά παρατηρείται το φαινόμενο δέσμευσης του ποσού που ζητάς να πιστωθεί σε λογαριασμό σου σε άλλη τράπεζα έως και 2 ημέρες. Με άλλα λόγια, εάν θέλει κάποιος να καλύψει υποχρεώσεις του οι οποίες λήγουν και θέλει να είναι τυπικός σε αυτές, θα πρέπει να λάβει υπόψη του και τις χρεώσεις των τραπεζών αλλά και τον χρόνο δέσμευσης. Χειρίζεται, δηλαδή, κάποιος άλλος τα χρήματά μας, όπως εξυπηρετεί εκείνον, χωρίς την άδειά μας, αλλά το σημαντικότερο, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τις συναλλαγές των επιχειρήσεων.

Είναι οφθαλμοφανές ότι αυτή η αντιμετώπιση είναι σε βάρος των πολιτών και των επιχειρήσεων. Δημιουργούν αύξηση εξόδων και γιατί κοστίζουν περισσότερο, αλλά και γιατί δημιουργούν διαχειριστικά κόστη. Παρότι πολλές τράπεζες είναι κι αυτές εμπορικές επιχειρήσεις, λειτουργούν όμως με ειδικά προνόμια και μεταφέρουν ένα μέρος του κόστους τους σε πολίτες κι επιχειρήσεις. Και αυτό γίνεται με τις ευλογίες του κράτους.

Σχετικά με το ΓΕΜΗ

«Από πού να αρχίσει κανείς» με αυτό τον θεσμό. Δεν τελειώνω την πρόταση με τη φράση «και πού να τελειώσει», γιατί στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει τέλος πλην αυτού της απόλυτης καταστροφής του υγιούς Ιδιωτικού Τομέα, δια της εξαφανίσεώς του. Σκοπός της ίδρυσης αυτού του θεσμού ήταν η απλοποίηση των διαδικασιών και των συναλλαγών με το Δημόσιο. Και όπως όλοι πλέον γνωρίζουν, και πιο κοστοβόρα για τις επιχειρήσεις είναι η ύπαρξή του και πιο χρονοβόρα. Δηλαδή, ο αρχικός στόχος δεν έχει επιτευχθεί, αλλά ο θεσμός υφίσταται και μάλιστα είναι υποχρεωτικός!

Για να θεωρήσει μια επιχείρηση το καταστατικό της, πρέπει να πληρώσει 0,50 λεπτά για κάθε σελίδα του καταστατικού της και να πληρώσει και ένα ποσό για την αίτηση που θα καταθέσει στην υπηρεσία για την παραλαβή θεωρημένου αντίγραφου καταστατικού. Αναφέρω ότι η θεώρηση γίνεται μόνο σε αντίγραφο καταστατικού που έχει τυπωθεί σε εκτυπωτή της υπηρεσίας του ΓΕΜΗ!

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο το καταστατικό όσο και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της κάθε επιχείρησης τα έχει «ανεβάσει» η ίδια η επιχείρηση στο σύστημα του ΓΕΜΗ και έχει επιπλέον καταθέσει υπεύθυνη δήλωση ότι αυτά είναι ορθά.

Πληρώνει επομένως, για να θεωρήσει τα στοιχεία τα οποία η ίδια έχει υποβάλει!

Από τη στιγμή που η κάθε επιχείρηση καταβάλλει κάθε χρόνο τη συνδρομή της, προκειμένου να είναι μέλος της υπηρεσίας, εκτός από την υποχρεωτική της συνδρομή στο Επιμελητήριο όπου ανήκει, γιατί να μην έχει το δικαίωμα χωρίς κόστος να εκτυπώνει οποιοδήποτε στοιχείο την αφορά όπως π.χ. το καταστατικό της; Ο παραλογισμός δηλαδή και ο συστηματικός οικονομικός βιασμός των επιχειρήσεων λειτουργεί στο μεγαλείο του. Δεν έχουμε αναφέρει βέβαια ότι ο χρόνος που απαιτείται για να ολοκληρωθεί μια εργασία για να εξυπηρετηθεί η επιχείρηση, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι λιγότερος από ό,τι παλαιότερα, σε σχέση δηλαδή με τον χρόνο που απαιτούνταν από το Πρωτοδικείο.

Σχετικά με τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων

Στην περίπτωση κλοπής στην οποία σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει το κράτος, το οποίο αδυνατεί να προστατεύσει του πολίτες, παρότι εισπράττει φόρους γι' αυτή την παροχή, ο πολίτης δεν λαμβάνει επιστροφή του ποσού του φόρου που αναλογεί στον υπολειπόμενο χρόνο μέσα στο έτος από τον χρόνο κλοπής.

Για παράδειγμα, εάν ένας πολίτης απολέσει λόγω κλοπής το αυτοκίνητό του μέσα στον Ιανουάριο, δεν θα του επιστραφούν τα 11/12 του ποσού που έχει καταβάλει για τον φόρο που αναφέρεται στα τέλη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του. Ο πολίτης σε αυτή την περίπτωση και υπό την προϋπόθεση ότι έχει καταβάλει εμπρόθεσμα αυτή του την υποχρέωση, έχει προπληρώσει για το τρέχον έτος τη συγκεκριμένη του υποχρέωση βάσει του σχετικού νόμου, κατά συνέπεια εάν δεν συντρέχει λόγος φορολόγησης, παύει να ισχύει και η υποχρέωσή του. Επομένως, λογικά, θα έπρεπε να του επιστραφεί ένα μέρος από τον φόρο που έχει καταβάλει.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που κάποιος έχει καταθέσει για τον οποιονδήποτε λόγο τις πινακίδες κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του.

Σχετικά με τον ΟΑΕΕ

Αναφέρω ένα συγκεκριμένο περιστατικό.

Το ηλεκτρονικό σύστημα του ΟΑΕΕ ήταν εκτός λειτουργίας από τις 28/01/2016 έως και τις 02/02/16. Ασφαλισμένος δεν έλαβε ειδοποίηση πληρωμής για το τελευταίο δίμηνο του 2015, το οποίο έπρεπε να εξοφληθεί έως τις 31/01/16. Τελικά στις 3/2/16 ενημερώθηκε ο ασφαλισμένος για τον κωδικό πληρωμής της εν λόγω υποχρέωσής του κι εκείνη την ημέρα προέβη και στην εξόφλησή της.

Όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσει ο πολίτης τηλεφωνικά με δημόσια υπηρεσία. Σημειώνω επίσης, ότι ο συγκεκριμένος ασφαλισμένος είναι πιστοποιημένος από τον ΟΑΕΕ, δηλαδή έχει πάρει κλειδάριθμο.

Άξιον απορίας είναι γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα από το σύστημα του ΟΑΕΕ να ενημερώνονται οι ασφαλισμένοι για τις υποχρεώσεις τους, να εκτυπώνουν ή να κατεβάζουν την εκάστοτε ταυτότητα οφειλής των υποχρεώσεών τους, ηλεκτρονικά, παρ' όλο που έχουν εγγραφεί στην αντίστοιχη υπηρεσία του ΟΑΕΕ.

Αφού προέβη ο ασφαλισμένος στην εξόφληση της οφειλής του, κατάθεσε γραπτή επιστολή στο υποκατάστημα του Αμαρουσίου στο οποίο υπάγεται, αναφέροντας το περιστατικό και ζήτησε να ενημερωθεί για το κατά πόσο θα είχε κάποια επίπτωση ή επιβάρυνση. Το αποτέλεσμα ήταν να λάβει ταχυπληρωμή - απόδειξη πληρωμής στην οποία συμπεριλαμβάνονται πρόσθετα τέλη για την καθυστέρηση καταβολής της υποχρέωσής του. Δηλαδή και είναι υπεύθυνος ο ΟΑΕΕ για τη μη έγκαιρη πληρωμή και σε χρεώνει επιπλέον για την καθυστέρηση!!!

Ζητώ από τον Διοικητή του ΟΑΕΕ να αιτιολογήσει το σκεπτικό με το οποίο λειτουργεί ο Οργανισμός που διοικεί και να μας εξηγήσει πώς νομιμοποιείται ο Οργανισμός να λειτουργεί καταφανώς σε βάρος των ασφαλισμένων.

Όλα τα παραπάνω αιτιολογούν την ακυρωτική αίσθηση ματαιότητας που βασανίζει όσους προσπαθούν γράφοντας και ξαναγράφοντας να περισώσουν κάτι από την πολιτισμένη σκέψη και συμπεριφορά μέσα στην αυτοκρατορία του παραλογισμού.

Εάν δεν σταματήσουν οι πολίτες να συντηρούν το πελατειακό αυτό σύστημα, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ και τίποτα. Είμαστε και απολαμβάνουμε ό,τι διεκδικούμε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας.

*Οικονομολόγος, Γεν. Γραμματέας Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών