Η «οικουμενική», το μπάχαλο στη ΝΔ και τα ερωτήματα

«Τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ τις κέρδισε... ο Τσίπρας», ήταν το (διακομματικό) σχόλιο που σάρωσε στα social media, όταν ανακοινώθηκε και επισήμως η ακύρωση της «γαλάζιας» διαδικασίας.

Κατά βάση, ήταν σωστό. Σε μία στιγμή που άρχισε να εντείνεται (εκ νέου...) η πίεση στο Μαξίμου για αποδοχή «οικουμενικής» κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, με αφορμή την απώλεια δύο κυβερνητικών βουλευτών στην ψηφοφορία της Πέμπτης, εξέλιπαν οι προϋποθέσεις... για «οικουμενική».

Διότι εάν τη Χρυσή Αυγή δεν τη θέλεις, το ΚΚΕ δεν θέλει και η ΝΔ δεν μπορεί (ασχέτως εάν θέλει ή δεν θέλει), η όποια πίεση για νέο κυβερνητικό σχήμα θα αφορούσε την προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κι αυτό δεν θα το 'λεγε «οικουμενική» ούτε ο Βασίλης Λεβέντης που ανέλαβε την προώθησή της.

Μ' αυτή την έννοια, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν... ο νικητής της χθεσινής μη αναμέτρησης στη ΝΔ. Οχι επειδή δεν κατάφερε να εκλέξει «αρχηγό» μετά από δίμηνη εκστρατεία, αλλά διότι το φιάσκο ήταν τόσο μεγαλειώδες που τραυμάτισε βαθιά την αξιοπιστία της και προκάλεσε εσωκομματικό εμφύλιο -με άγνωστο, μέχρι στιγμής, πότε, πώς και εάν θα κηρυχθεί η λήξη του. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν θεωρεί δεδομένο ότι η ΝΔ θα παραμείνει μία και ενωμένη...

Λεπτομέρεια 1: Ακριβώς 48 ώρες πριν επικυρωθεί το φιάσκο, το πρωί της Παρασκευής, ο κ. Τσίπρας ξεκαθάριζε στον Προκόπη Παυλόπουλο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υποκύψει σε πολιτικό εκβιασμό αποδεχόμενος αναγκαστική κυβερνητική σύμπραξη με τους λοιπούς πρόθυμους.

Σε ένα ακόμη déjà vu δε, προειδοποιούσε πως χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ και τους 144 βουλευτές του, καμία κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή δεν μπορεί να σταθεί. (Οτι ο ίδιος έχει κάνει «άνοιγμα» στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι γεγονός, αλλά για το εγχώριο κάλεσμα θέλει «τον δικό του χρόνο και τρόπο», με τη βασική προϋπόθεση «να απαγκιστρωθεί το ΠΑΣΟΚ από το άρμα της ΝΔ»...).

Λεπτομέρεια 2: Το πρωί του Σαββάτου «κύκλοι» της Προεδρίας της Δημοκρατίας διεμήνυσαν ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφικές για τον τόπο και ότι δεν πρέπει να τεθεί θέμα κυβερνητικής σταθερότητας (σ.σ. κυβερνητικής, όχι πολιτικής). Με τη διαρροή αυτή ο κ. Παυλόπουλος πήρε θέση στις παρασκηνιακές διεργασίες, διαλύοντας κάθε αμφιβολία όχι μόνο για το τι του είπε ο κ. Τσίπρας μία ημέρα νωρίτερα, αλλά και για τη δική του συμφωνία επ' αυτού.

Κι εκεί που όλοι (οι ανυποψίαστοι) περίμεναν να φύγουν οβίδες από τη Συγγρού προς το Προεδρικό Μέγαρο για τη στήριξη στον πρωθυπουργό, εξερράγη η «γαλάζια» ρουκέτα... μέσα στο κόμμα.

Προφανώς, είχε φτάσει στα αυτιά (και) του κ. Παυλόπουλου η φήμη που κυκλοφορούσε το τελευταίο 10ήμερο στην πολιτικο-δημοσιογραφική πιάτσα: ότι οι εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ δεν είχαν και αξιοσημείωτη πιθανότητα να γίνουν. Ενας εκ των τριών αντιπάλων του Βαγγέλη Μεϊμαράκη μάλιστα έλεγε, προ τριών ημερών, ότι θα ήταν ικανοποιημένος εάν προχωρούσε ακόμη και το 70% της διαδικασίας.

Στο ερώτημα «ποιος και γιατί δεν ήθελε να γίνουν οι εκλογές», η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στο έτερο ερώτημα «ποιος οφελείται από την ακύρωσή τους». Σε ρόλο Ηρακλή Πουαρώ έχει βρεθεί από χθες... όλη η ΝΔ, ωστόσο ας αρκεστούμε, προς το παρόν, στο σχόλιο που έκανε ένας κορυφαίος δημοσκόπος στα social media το βράδυ του Σαββάτου: «Μην εκπλαγείτε εάν φοβορί και αουτσάιντερ αλλάξουν θέσεις»...

Οσο για το επιχείρημα ότι η εταιρία που είχε αναλάβει την εκλογική μηχανοργάνωση υπέπεσε σε τεχνικά σφάλματα και μπλόκαρε τη διαδικασία, απευθύνεται μάλλον σε αφελείς.

Πρώτον, διότι δεν διαπιστώθηκε, επισήμως, τουλάχιστον, πρόβλημα στις δοκιμές των τελευταίων ημερών (αν διαπιστώθηκε και δεν αναφέρθηκε ή υποτιμήθηκε, η υπόθεση παίρνει κι άλλες διαστάσεις).

Δεύτερον, διότι όπως προκύπτει από τα ΦΕΚ που «ανέβηκαν» στο Διαδίκτυο χθες, η εν λόγω εταιρία είχε αναλάβει την ηλεκτρονική υποστήριξη του (προ εκλογών Ιανουαρίου) Μαξίμου -εκτός κι αν πρέπει να ανησυχήσουμε αναδρομικά για την... κυβερνοασφάλεια του προηγούμενου κυβερνητικού επιτελείου.

Προς το παρόν, αυτά. Η πολιτική ζωή θα δείξει σύντομα τι και γιατί συνέβη.