Ο εχθρός της Δύσης είναι οι ανισότητες

O ISIS, με την κραυγαλέα δραματική βαρβαρότητά του, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται σαν δημιούργημα της Δύσης, παρά τα εύλογα αναπάντητα ερωτηματικά για το επίπεδο οργάνωσής του και τις πηγές προέλευσης των όπλων του.

Και οφείλει να γίνεται η σαφής διάκριση ανάμεσα στις μάζες των προσφύγων που έχουν ξεσπιτωθεί και κατευθύνονται στην Ευρώπη και τους φανατικούς ισλαμιστές. Έστω και αν κάποιοι φανατικοί, υποδυόμενοι τους πρόσφυγες, μπόρεσαν να μετακινηθούν σε ευρωπαϊκές πόλεις. Επομένως, η υποδοχή προσφύγων δεν πρέπει να διακοπεί από την Ευρώπη μετά τα γεγονότα στο Παρίσι.

Όμως, η κεντρική αιτία της μαζικής επιθυμίας για εγκατάσταση σε μια ευρωπαϊκή χώρα και ιδιαίτερα τη Γερμανία (πέραν των λόγων που σχετίζονται με τις διαχρονικές πολιτικές της Δύσης σε διάφορες περιοχές), δεν είναι άλλη από το δραματικά χαμηλό βιοτικό επίπεδο στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Τη συντήρηση συνθηκών απερίγραπτης φτώχειας. Φυσικά δε, οι εμπόλεμες συνθήκες όξυναν δραματικά τις καταστάσεις αφού πέραν του οικονομικού θέματος υφίσταται ζήτημα επιβίωσης από τους βομβαρδισμούς.

Τελικά, όμως, οι δραματικές εισοδηματικές ανισότητες, τόσο ανάμεσα στις δυτικές χώρες και τις χώρες προέλευσης, όσο και εντός των δυτικών οικονομιών (οι μετανάστες ζουν κατά κανόνα σε συνθήκες γκέτο παντού!), αναδεικνύουν τη ρίζα του προβλήματος που επιτείνεται από την παγκόσμια οικονομική ύφεση και τις συνθήκες αποπληθωρισμού.

Έτσι, ο συγγραφέας του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα Thomas Piketty έχει απόλυτο δίκιο στις επισημάνσεις του για το θέμα των ανισοτήτων, που έχουν προσλάβει δραματικό πλέον χαρακτήρα, συγκρινόμενες με εκείνες των αρχών του 20ού αιώνα, λίγο δηλαδή πριν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο...

Για τις οποίες η Δύση πρέπει να κάνει κάτι. Που οφείλει να είναι συντονισμένες ενέργειες για τη διαμόρφωση κατάλληλων πολιτικών που θα επιδιώξουν την αναδιανομή του πλούτου και των εισοδημάτων και θα προωθήσουν ποικιλόμορφες δράσεις. Που θα επανέφεραν το εργαλείο της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, διευθετώντας προηγουμένως έξυπνα το χρέος.

Αυξάνοντας τις δημόσιες δαπάνες, μεταξύ άλλων στην παιδεία και στον πολιτισμό και ασφαλώς για να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, από κοινού βέβαια με τις δαπάνες για ασφάλεια και άμυνα. Θεσμοθετώντας ειδικά φορολογικά κίνητρα και καταργώντας τους φορολογικούς παραδείσους. Σχεδιάζοντας τη διενέργεια στοχευμένων επενδύσεων σε έργα υποδομής. Που θα εκτελέσει ο ιδιωτικός τομέας με τη μαζική έκδοση ειδικών project bonds από κρατικούς φορείς. Και πολλά ακόμη, στο πλαίσιο ειδικού γενικευμένου σχεδιασμού...

Θα χρειαστεί βέβαια να ανατραπούν οι αυστηρές πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας και ο παραμερισμός του ίδιου του Σόιμπλε για να υλοποιήσει η Ευρώπη τέτοιες πολιτικές! Το βέβαιο είναι ότι το εργαλείο της νομισματικής πολιτικής με την εφαρμογή της ποσοτικής χαλάρωσης (μαζικές αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ), έχει φτάσει στα όριά του (αρνητικά τα επιτόκια της ΕΚΤ!) και δεν φέρνει πλέον αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία.

Που έχει επιτακτική ανάγκη από δράσεις, ήδη πριν τα δραματικά γεγονότα του Παρισιού, πολύ περισσότερο δε μετά από αυτά!

* Ο κ. Δημήτρης Τζάνας είναι οικονομολόγος.