Οι εκλογές, ο... Τοτός και τα «ισοδύναμα»

Οι πολιτικοί, ως γνωστόν, διαθέτουν λύσεις «δια πάσαν νόσον...», ιδίως μάλιστα κάθε φορά που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.

Μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, έταζαν τα πάντα πλην ίσως της αναστάσεως των νεκρών, ωστόσο επειδή αυτή τη φορά -λόγω της μαζικής υπερψήφισης του τρίτου μνημονίου- οι παροχές δεν είναι της μόδας, άρχισε ήδη να ακμάζει η... βιομηχανία των «ισοδύναμων μέτρων».

Ισοδύναμα μέτρα για τη μειωμένη επιβάρυνση των αγροτών, ισοδύναμα μέτρα για την κατάργηση του ΦΠΑ στην εκπαίδευση, ισοδύναμα...

Η λογική είναι απλή: Ο υπήκοος-ψηφοφόρος πιστεύει ότι τα λεφτά που δεν θα πληρώσει αυτός, θα τα πληρώσουν κάποιοι άλλοι. Και επειδή αυτοί «οι άλλοι» συνήθως δεν ορίζονται, ή έστω ορίζονται γενικόλογα, όλοι είναι ευχαριστημένοι, τουλάχιστον μέχρι την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών.

Μετά, από εκεί πάν' και οι άλλοι...

Πέρα όμως από την τρέχουσα περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα, το ερώτημα παραμένει επίκαιρο: Πρέπει τα πολιτικά κόμματα να ψάξουν για ισοδύναμα μέτρα και να τα ανακοινώσουν μάλιστα έως την 20ή Σεπτεμβρίου, προκειμένου οι πολίτες να είναι επαρκώς ενημερωμένοι πριν ψηφίσουν;

Η προσωπική μου θέση στο παραπάνω ερώτημα θα δοθεί μετά την παράθεση ενός γεγονότος.

Ήταν επί κυβερνήσεως Λουκά Παπαδήμου, όταν οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων της τότε συγκυβέρνησης (Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος και Γιώργος Καρατζαφέρης) αγωνίζονταν σε μαραθώνιες συσκέψεις να βρουν «ισοδύναμα μέτρα» μόλις 300 ή 400 εκατ. ευρώ.

Ίδρωναν, ίδρωναν, αλλά οι ώρες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα και οι Ευρωπαίοι περίμεναν το αν και πότε θα ξεκινούσε το Eurogroup, προκειμένου να πάρουμε τη δόση...

Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν επιβληθεί επιπλέον μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ: Νέες φορολογίες επινοήθηκαν, αυξήθηκαν όλοι οι φορολογικοί συντελεστές, καταργήθηκε στην πράξη το σύνολο των φορολογικών απαλλαγών, οι έκτακτες επιβαρύνσεις έγιναν μόνιμες, οι μισθοί και οι συντάξεις ψαλιδίστηκαν μία, ή και περισσότερες φορές.

Αν λοιπόν δυσκολεύονταν τόσο πολύ να βρουν ισοδύναμα μέτρα 300-400 εκατ. ευρώ οι πολιτικοί του 2012, γιατί θα το πράξουν με ευκολία σήμερα, που τα περιθώρια είναι πολύ πιο στενά από τότε και τα απαιτούμενα ποσά σαφώς μεγαλύτερα;

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ισοδύναμα μέτρα δεν υπάρχουν.

Ή καλύτερα, ισοδύναμα μέτρα που δεν θα προκαλέσουν (και αυτά) έντονες πολιτικές αντιδράσεις και μείωση της ζήτησης δεν υπάρχουν.

Ή ακόμη και αν υπάρχουν, είναι λίγα και δεν φτάνουν... ούτε για ζήτω.

Αλήθεια επίσης είναι πως η επόμενη κυβέρνηση, αν θέλει να ελαφρύνει κάποια κοινωνική ομάδα, θα πρέπει να επιβαρύνει κάποιες άλλες, που κατά κανόνα ήδη επιβαρύνονται, ήδη έχουν πληγεί από την κρίση και ήδη υπερφορολογούνται.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.

Άρα, τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να δημοσιοποιήσουν προεκλογικά τις προτάσεις τους για ισοδύναμα μέτρα, αρκεί αυτές να είναι ξεκάθαρες, ρεαλιστικές και συγκεκριμένες. Αλλιώς, ευχαριστούμε, δεν θα τσιμπήσουμε...

ΥΓ: Τα περί συμμαζέματος των σπαταλών του δημοσίου και σύλληψης της φοροδιαφυγής είναι προφανώς επιθυμητά, αλλά απαιτούν αρκετό χρόνο και φυσικά προϋποθέτουν την ανάληψη έντονου πολιτικού κόστους.