Το... μετέωρο βήμα της βιομηχανίας!

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθεί η κοινή γνώμη το μοντέλο που φαίνεται να υιοθετείται από κυβερνητικούς κύκλους για την επαναλειτουργία κλειστών ελληνικών βιομηχανικών μονάδων, με στόχο την τόνωση της εγχώριας παραγωγής και τη μείωση της ανεργίας.

Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, πολιτικοί, τραπεζίτες και οικονομολόγοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως η ανάπτυξη της Ελλάδας περνάει απαραίτητα μέσα από την παραγωγή, τις εξαγωγές και την υποκατάσταση των εισαγωγών, πράγμα που σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει αποσαφηνιστεί εδώ και αρκετά χρόνια.

Αιχμή του δόρατος της συγκεκριμένης προσπάθειας αποτελεί η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία (βλέπε σχετικό δημοσίευμα του Euro2day.gr της 1ης Αυγούστου), ωστόσο το σχετικό μοντέλο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε πολλές ακόμη εταιρείες, όπως για παράδειγμα στη Shelman και στην Πετζετάκις.

Η ουσία είναι πως τράπεζες, εργαζόμενοι και πιστωτές κεφαλαιοποιούν τις απαιτήσεις τους, με αποτέλεσμα οι εταιρείες να είναι σε θέση να επαναλειτουργήσουν πάνω σε στέρεες βάσεις, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι διαθέτουν τα απαιτούμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Το γεγονός ότι οι δύο κυβερνητικοί πρωτεργάτες (ο τέως γενικός γραμματέας Βιομηχανίας Γιάννης Τόλιος και ο βουλευτής Ημαθίας Κώστας Λαπαβίτσας) βρίσκονται με το... «ένα πόδι... εκτός», δεν φαίνεται να αλλάζει το κλίμα καθώς -όπως λέγεται- το εγχείρημα έχει κερδίσει το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί γενικότερη πολιτική επιλογή του.

Από εδώ και πέρα όμως, χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Αυτονόητο είναι πως οι όποιες προσπάθειες επαναλειτουργίας των βιομηχανικών μονάδων με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή και με επαρκέστατη προετοιμασία, μακριά από πολιτικές παρεμβάσεις και ακόμη μακρύτερα από εκμεταλλεύσεις μικροπολιτικού χαρακτήρα, που τόσο συχνά συμβαίνουν στη χώρα μας.

Αν δεν υπάρχει αξιόπιστο business plan και αν δεν έχει εξασφαλιστεί το κατάλληλο management, το εγχείρημα γρήγορα θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δίπλα στα πειράματα του πάλαι ποτέ Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων της εποχής του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Και απλώς θα έχουν «πεταχτεί» κάποια επιπλέον χρήματα.

Επίσης, η κυβέρνηση θα πρέπει να δει το δάσος και όχι μόνο το δέντρο. Στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας για παράδειγμα, ζητούμενο δεν είναι μόνο να αναβιώσει η ΕΝΚΛΩ, αλλά να ανακάμψουν και οι υπόλοιπες εταιρείες που παραμένουν σε λειτουργία. Θα πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση να εστιάσει την πολιτική της στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου κυρίως μέσα από τη μείωση του ενεργειακού και του μη μισθολογικού κόστους και φυσικά μέσα από την ομαλή χρηματοδότησή του.

Το γεγονός ότι φέτος το ευρώ υποχώρησε έναντι του δολαρίου και ευνοήθηκε ως ένα βαθμό η ελληνική κλωστοϋφαντουργία δεν αποτελεί λύση, καθώς του χρόνου μπορεί το αμερικανικό νόμισμα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος.

Άλλωστε, ακόμη και φέτος, η θετική επίδραση από την ευνοϊκή συναλλαγματική ισοτιμία είναι πολύ περιορισμένη, καθώς από την αρχή του έτους μέχρι σήμερα η λίρα της ανταγωνιστικής Τουρκίας έχει απολέσει περίπου το 19% της αξίας της...