Χρηματιστές και... υποστήριξη ζητάνε!

Εδώ ο κόσμος καίγεται, με τους χρηματιστές θα ασχολούμαστε τώρα;

Αυτοί δεν ήταν που κάποτε τα 'κονομούσανε χοντρά;

Όταν λέμε πως η οικονομία θα πρέπει να στραφεί στην παραγωγή, δεν σημαίνει πως τα επαγγέλματα των διαμεσολαβητών, μεταξύ των οποίων και αυτό του χρηματιστή, επιβάλλεται να συρρικνωθούν δραστικά;

Με αυτά τα ερωτήματα προσπαθώ να προλάβω τις πρώτες αντιδράσεις-αντιρρήσεις πολλών αναγνωστών που διάβασαν τον τίτλο αυτού του δημοσιεύματος και να τους απαντήσω με στοιχεία:

Πρώτον, ο αριθμός των ιδιωτικών χρηματιστηριακών εταιρειών έχει μειωθεί πλέον κατά 60% σε σχέση με το παρελθόν, ενώ περίπου αντίστοιχη πορεία έχει ακολουθήσει και ο αριθμός των τραπεζικών χρηματιστηριακών εταιρειών.

Δεύτερον, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις χρηματιστηριακές δεν αμείβονται πλέον με μισθό, αλλά ως «μπλοκάκια», με ποσοστό επί των προμηθειών που φέρνουν, ή διαφορετικά με ποσοστό επί των συναλλαγών στις οποίες διαμεσολαβούν. Άρα, τον Ιούλιο (κλειστό χρηματιστήριο) δεν εισέπραξαν σχεδόν ούτε 1 ευρώ, ενώ συχνά τους «κανονικούς» μήνες, αρκετοί από αυτούς λαμβάνουν γύρω στα 600, στα 500, ή ακόμη και στα 300 ευρώ. Και βέβαια, χωρίς να συνεκτιμηθεί πως αυτοί (ως... «πλούσιοι χρηματιστές») θα πρέπει να κερνάνε τους καφέδες των πελατών τους με τους οποίους συναντώνται για να συζητήσουν.

Τρίτον, μεγάλη συρρίκνωση παρατηρείται επίσης και σε παράπλευρους-συναφείς επαγγελματικούς χώρους, όπως για παράδειγμα στα αμοιβαία κεφάλαια, στις εταιρείες επενδύσεων, στις ΑΕΠΕΥ, στις ΑΕΕΔ (πρώην ΕΛΔΕ) και στα στελέχη των εισηγμένων που ασχολούνται με το χρηματιστήριο (π.χ. διευθυντές επενδυτικών σχέσεων, υπεύθυνοι εξυπηρέτησης μετόχων που τώρα έχουν επιφορτιστεί και με μια σειρά άλλων καθηκόντων).

Με απλά λόγια, ακόμη και πριν από την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων, από τον ευρύτερο χρηματιστηριακό χώρο την τελευταία δεκαετία χάθηκαν κάποιες χιλιάδες θέσεις εργασίας, χωρίς αυτό να απασχολήσει ούτε την κοινή γνώμη, αλλά ούτε ακόμη και τις σκέψεις κάποιων κυβερνητικών υπευθύνων.

Δεν φάνηκε επίσης να απασχολεί κανέναν το πιθανότατο ενδεχόμενο πως -μετά τα capital controls- από τον προσεχή Σεπτέμβριο αναμένεται να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος απολύσεων και μειώσεων αποδοχών σε όσους από τους εργαζόμενους του κλάδου παραμείνουν στις θέσεις τους.

Σκοπός μου ωστόσο δεν είναι να αναδείξω ένα «συνδικαλιστικό θέμα», αλλά να θέσω ένα γενικότερο προβληματισμό:

Θέλει η Πολιτεία έναν χρηματιστηριακό θεσμό που να παραπαίει;

Αν όχι, πώς προτίθεται να αντιδράσει όταν βλέπει ότι την τελευταία πενταετία είχαμε μόλις δύο νέες εισαγωγές εταιρειών στο Χ.Α. (ΕΛΤΕΧ Άνεμος και MIG Real Estate) και δεκάδες αποχωρήσεις;

Τι προτίθεται να κάνει προκειμένου οι ελληνικές εταιρείες να μπορέσουν μεσοπρόθεσμα να αντλήσουν και πάλι κεφάλαια από το εγχώριο επενδυτικό κοινό;

Να υπάρχουν άραγε τέτοιοι προβληματισμοί και ανάλογοι στόχοι στην κυβέρνηση, ή μόνο εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά καλοκαιριάτικα;