Ελληνες ευρωδημοκράτες εγερθείτε!

Αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι άσχετοι και ιδεοληπτικοί άνθρωποι που έδωσαν ένα οδυνηρό κτύπημα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία μπορούν να επανορθώσουν το κακό που προξένησαν, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η χώρα θα μπορέσει να ορθοποδήσει σε τρία με τέσσερα χρόνια μόνον αν ικανά στελέχη της κοινωνίας μας, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δημοκρατική συνείδηση, αναλάβουν τα ηνία, χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους και χωρίς να ακούν τις σειρήνες του ολοκληρωτισμού και της διανοητικής αναπηρίας.

Οι ώρες είναι κρίσιμες για τη χώρα και όσο χάνεται χρόνος η κατάσταση μόνον χειρότερη θα γίνεται. Όσοι δε αφελείς πιστεύουν ότι ο σημερινός πρωθυπουργός «χειραφετείται» και πραγματοποιεί τη μεγάλη «κωλοτούμπα» κάνουν πολύ σοβαρό λάθος. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει τη λαϊκή οργή, αν όχι και άλλες θεσμικές περιπέτειες, αλλά δεν μπορεί να κυβερνήσει. «Δεν δημιουργεί κανείς εστιατόριο υψηλής μαγειρικής με προσωπικό κανίβαλους». Ο μαρκήσιος Σαβαρέν το είπε αυτό, και είχε δίκιο.

Την 25η Ιανουαρίου 2015 –ημέρα που ίσως αποδειχθεί ιστορική για την Ελλάδα και την πορεία της στον 21ο αιώνα– ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου», για λόγους αμιγώς εκδικητικούς, έφερνε στην εξουσία με την ψήφο του, με 40% περίπου, ένα ανύπαρκτο πριν από το 2012 πολιτικό κόμμα και ένα συνονθύλευμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που πριν το ίδιο έτος αγωνιζόταν να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. «Κουρασμένο» από τον δικομματισμό –που λόγω της συνολικής του χρεοκοπίας δεν μπορούσε να προσφέρει εύκολο χρήμα, προνόμια στους ημέτερους και ευκαιρίες αρπαγής στους χρυσοδάκτυλους– το εκλογικό σώμα άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Έτσι, οι πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού και της παρακμής έπαιρναν την εξουσία με απώτερο σκοπό όχι να κυβερνήσουν τη χώρα, αλλά να παραμείνουν στις διάφορες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές αρθρώσεις της. Ήθελαν, δηλαδή, να «καβαλήσουν» την εξουσία.

Ακόμα χειρότερα, όπως έχουμε υπογραμμίσει, ένα μέρος των δυνάμεων αυτών είχε και έχει άσχημες διαθέσεις και για το δημοκρατικό μας πολίτευμα, καθ' όσον αυτό δεν είναι συμβατό με τους τρόπους διακυβερνήσεως που «οραματίζονται». Επαναλαμβάνουμε ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδύνατη χωρίς την εγκατάσταση αυταρχικού καθεστώτος. Και, όπως προκύπτει από τα γεγονότα, αυτό το τελευταίο ήταν προσχεδιασμένο από τα ράκη της ουτοπίας και τα ιζήματα του ολοκληρωτισμού.

Εδώ, όμως, αρχίζουν τα παράδοξα. Την ύστατη στιγμή, μετά την παταγώδη αποτυχία του να εκβιάσει Ευρωπαίους, Ρώσους, Κινέζους και Ιρανούς και με δεδομένη πλέον την πλήρη οικονομική κατάρρευση της χώρας, ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας έφερε προς έγκριση στη Βουλή μία συμφωνία, τους όρους της οποίας θα έπρεπε να είχαν τηρήσει οι κυβερνήσεις της περιόδου 2010-2015. Όμως, παρά τα όσα γελοία λέγονται και γράφονται από τους ανθρώπους του φαιοκόκκινου ολοκληρωτισμού, το τρίτο μνημόνιο επί της ουσίας ίσως αποδειχθεί καλύτερο από τα δύο προηγούμενα. Συνεπώς, πολύ σωστά ψηφίστηκε από τις φιλοευρωπαϊκές και δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολιτεύσεως, οι οποίες, ως φαίνεται, αντιπροσωπεύουν πλέον σε πολιτική δύναμη πάνω από το 40% των ενηλίκων πολιτικά Νεοελλήνων.

Ωστόσο, στην ίδια κοινοβουλευτική διαδικασία διαπιστώθηκαν και τα εξής πολύ επικίνδυνα παράδοξα.

Πρώτον, οι εχθροί της συμφωνίας παραμένουν –για την ώρα, τουλάχιστον– μέλη του κόμματος που συγκυβερνά, δηλώνοντας απερίφραστα και τις προθέσεις τους. Με διαφορετικά λόγια, ο αντιευρωπαϊκός, αντιδημοκρατικός και ως εκ τούτου αντιφιλελεύθερος ιός όχι μόνον παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στελέχη του έχουν καταλάβει και σημαντικές κρατικές αρθρώσεις. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική Βουλή ψήφισε υπέρ μίας συμφωνίας που πολλοί υπουργοί και άλλοι κομματικοί/κρατικοί λειτουργοί θα αρνούνται να εφαρμόσουν.

Την ίδια στιγμή, όμως, οι άνθρωποι του αντιευρωπαϊσμού θα αλώνουν ζωτικούς κρατικούς μηχανισμούς και θα προωθούν τα αντιδημοκρατικά τους σχέδια, επωφελούμενοι και από τη βοήθεια που μας παρέχουν οι δανειστές μας!!! Ουσιαστικά, δηλαδή, θα εφαρμόζουν σε όλα τα επίπεδα την περί «χρησίμων ηλιθίων» θεωρία του Λένιν, τα αποτελέσματα της οποίας η χώρα θα πληρώσει ενδεχομένως πανάκριβα.

Στο πλαίσιο αυτό, οι κατακερματισμένες δυνάμεις της ευρωπαϊκής και δημοκρατικής αντιπολιτεύσεως αδυνατούν να προσφέρουν εναλλακτική πολιτική λύση στη χώρα – η οποία, όσο ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη από επείγουσες και σε βάθος θεσμικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις.

Έχουμε, συνεπώς, ένα κοινοβούλιο στο οποίο οι νόμοι θα ψηφίζονται με τις ψήφους της αντιπολιτεύσεως αλλά θα καλούνται να τους εφαρμόσουν άνθρωποι που διαφωνούν με αυτούς! Κάποιοι άλλοι δε όχι μόνον διαφωνούν, αλλά απεργάζονται την έξοδο της χώρας από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, με πιθανή επίσης δημοκρατική εκτροπή.

Σε αυτό το σουρεαλιστικό πολιτικό σκηνικό, ατυχώς, ο άπειρος και λαϊκιστής πρωθυπουργός, επειδή διατηρεί αλώβητη τη δημοτικότητά του παρά την καταστροφή που προκάλεσε στην εθνική οικονομία, διατηρεί και τον έλεγχο των εξελίξεων. Όπως λοιπόν κατ' επανάληψη έχει γράψει η Εστία, «ίσως προχωρήσει σε δημιουργία ενός ευρύτερου πολιτικού σχήματος της "Ευρωπαϊκής Αριστεράς" ή του "Ευρωσοσιαλισμού" και εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ στις ακραίες συνιστώσες του –που συγκέντρωναν μόλις και μετά βίας το 5% του εκλογικού σώματος. Υπό τις σημερινές συνθήκες, βέβαια, το αντιμνημονιακό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (χωρίς τον κ. Τσίπρα) μπορεί να διεκδικήσει και το 10% του εκλογικού σώματος. Όμως, ο κ. Τσίπρας, απηλλαγμένος από τα βαρίδια της ακραίας αριστεράς και ελλείψει πραγματικού αντιπάλου στην αντιπολίτευση, θα διεκδικήσει άνετα ένα 40% του εκλογικού σώματος. Η συγκυρία τον ευνοεί απολύτως για κάτι τέτοιο και υποθέτουμε ότι αυτός είναι ο στόχος του».

Αν αυτό συμβεί, πολύ έγκυρες πληροφορίες μας από τα ευρωπαϊκά παρασκήνια κάνουν λόγο ότι, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής «δημιουργικής υποκρισίας», ο σημερινός πρωθυπουργός θα τύχει στηρίξεως από τους αποκαλούμενους θεσμούς, δεδομένου ότι, παρά την αγγλοσαξωνική παραπληροφόρηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη μπει στον δρόμο της ανακάμψεως – με τον κ. Μάριο Ντράγκι να είναι το πρώτο βιολί.

Συνεπώς, χωρίς ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, η χώρα εξαρτάται από έναν πολιτικό ο οποίος θα επιβραβευθεί έχοντας κοστίσει στον ελληνικό λαό 40 δισ. ευρώ και περαιτέρω πτώση του ΑΕΠ κατά 6 περίπου ποσοστιαίες μονάδες. Είπαμε, όμως, στην αρχή ότι η Ελλάδα κατοικείται από τον «πιο έξυπνο λαό του κόσμου». Λαός που θα την ξαναπατήσει αν στις προσεχείς εκλογές –που μάλλον θα γίνουν μέσα στον Σεπτέμβριο– δεν δώσει την απαραίτητη επιταγή σε ανθρώπους που γνωρίζουν ευρωπαϊκή γραφή και ανάγνωση.

Εναπόκειται, όμως, στους τελευταίους να δημιουργήσουν εδώ και τώρα έναν πολιτικό σχηματισμό ευθύνης και ορθού λόγου.