Μ. Κύρκος: Το τρίτο μνημόνιο είναι εδώ

Από την προηγούμενη βδομάδα και την ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή των πρώτων προαπαιτούμενων ξεκίνησε η εποχή του τρίτου μνημονίου.

Παρά το γεγονός πως η διαδικασία συγγραφής του μόλις ξεκίνησε, με την κυβέρνησή μας να αποκτά δυναμική εσωτερική αντιπολίτευση, τα βάρη θα ξανασηκώσουν οι φτωχότεροι όπως ακριβώς έγινε και τα προηγούμενα χρόνια.

Αυτό που βλέπουμε μας θυμίζει "τη μέρα της Μαρμότας". Πρόκειται για την επανάληψη ενός έργου που έχουμε ξαναδεί και δυστυχώς δεν είναι κωμωδία, αλλά δράμα εν εξελίξει. Η κυβέρνηση ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους μας δείχνει πως δεν θέλει να πάρει τα συμφωνηθέντα μέτρα και παράλληλα δεν θέλει να δυσαρεστήσει τους "πελάτες" της, αρνούμενη πεισματικά κάθε μεταρρύθμιση. Διότι και τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια αυτό βλέπαμε. Οι εύκολες λύσεις, η αρπαγή των χρημάτων των πιο φτωχών, ήταν κάθε μέρα στο τραπέζι.

Αυτό που δεν έγινε όμως (και που και τώρα βλέπουμε πως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει από τους ανθρώπους που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις) είναι να δοθεί ένα αύριο σε αυτήν την κοινωνία. Ένα αύριο ανάπτυξης.

Δεν χρειαζόμασταν μνημόνιο να μας πει πως τα γενόσημα φάρμακα δεν πρέπει να έχουν το 65% του κόστους που έχουν σήμερα, αλλά μπορούν να φτάσουν το 32%, που αποτελεί τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Γιατί άραγε στη χώρα μας τα φάρμακα ήταν τόσο ακριβά;

Δεν χρειαζόμασταν μνημόνιο να μας πει πως η Δημόσια Διοίκηση είναι ο μεγάλος ασθενής. Κάθε προσπάθεια στην Ελλάδα μπλοκάρει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, στη Δημόσια Διοίκηση.

Δεν χρειαζόμασταν μνημόνιο να μας πως πρέπει να επανεξετάσουμε τι δομές έχουμε, τι υπηρεσίες προσφέρουμε ως Δημόσια Διοίκηση και να δούμε πώς αυτές οι υπηρεσίες θα προσφερθούν καλύτερα, σωστότερα, φθηνότερα και σίγουρα χωρίς απολύσεις εργαζομένων. Η αναδιοργάνωση και η ενίσχυση των απαραίτητων δομών σε συνάρτηση με την κατάργηση των περιττών δομών, την επανεκπαίδευση των εργαζομένων και την επανατοποθέτησή τους εκεί που είναι αναγκαίοι δεν έπρεπε να είναι όρος κανενός μνημονίου. Όλοι το ξέρουμε - άραγε γιατί δεν γίνεται;

Δεν χρειαζόμασταν μνημόνιο να μας πει ότι η Δικαιοσύνη νοσεί. Όταν ο μέσος όρος αναμονής για την απονομή δικαιοσύνης είναι πάνω από πέντε χρόνια καταλαβαίνουμε όλοι πως εδώ χρειάζεται η πραγματική "ρήξη" και η επανάσταση του αυτονόητου. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση έξι μήνες τώρα να αρπάξει την ευκαιρία και να κάνει κάτι... να φέρει σε διαβούλευση μια "επαναστατική" νομοθετική πρωτοβουλία (γιατί οι δικαστές μας δεν συμμετέχουν με ρεαλιστικές προτάσεις;) για τη συντόμευση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης, αυτό που βλέπουμε είναι άσχετες και ανεφάρμοστες νομοθετικές πρωτοβουλίες και κατηγορία για μνημονιακή παρέμβαση και σε αυτό το θέμα.

Τέλος για να κλείσω και με το μύθο της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων που "τρομάζει" τους ελεύθερους επαγγελματίες που "θίγονται", θα πρέπει επιτέλους να δούμε πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό πεπραγμένο δεν γίνεται να παραμένει ανεφάρμοστο στη χώρα μας. Αν η απελευθέρωση των επαγγελμάτων οδήγησε στη σύμπραξη των επαγγελματιών και τελικά στη μείωση των τιμών των προϊόντων και των παραγόμενων υπηρεσιών παντού εκεί έξω, γιατί να μην μπορεί αυτό να συμβεί και στη χώρα μας;

* Ο κ. Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής του Ποταμιού.