Munchau: Η Ελλάδα θα κρίνει την υστεροφημία της Μέρκελ

Μια αγγλική μετάφραση του Νοn Si Paga!Non Si Paga του Ντάριο Φο, ταιριάζει ακόμα καλύτερα στην περίπτωση: Can't pay, won't pay. Τι θα χρειαστεί όμως να γίνει;

Απάντηση: Η Γαλλία και η Γερμανία πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους και να ζητήσουν από τις τράπεζές τους να αγοράσουν τις ελληνικές τράπεζες. Θα μπορούσαμε επίσης να ανταλλάξουμε το ελληνικό χρέος με μετοχές, κάνοντας ένα Debt-Equity Swap. Άλλωστε ας το παραδεχτούμε, και με τα δύο προηγούμενα προγράμματα για την Ελλάδα αυτοί που σώθηκαν δεν ήταν οι Έλληνες εργαζόμενοι αλλά οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες. Δε θα ήταν λοιπόν δίκαιο οι τράπεζες να ανταποδώσουν τη χάρη στους πολιτικούς;

Έτσι όχι μόνο θα λυνόταν το πρόβλημα αλλά και η Ελλάδα δε θα είχε άλλα ελλείματα αφού δε θα υπήρχε κανείς να τη χρηματοδοτήσει. Κι εμείς θα διαγράφαμε τα χρέη που έτσι κι αλλιώς δε θα μπορέσουν να αποπληρωθούν. Κι η Α. Μέρκελ δε θα χρειάζεται πια να τριγυρνά δεξιά κι αριστερά με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά θα μπορούσε να επικεντρωθεί στο δυτικό και στο ανατολικό μέτωπο της ευρωπαϊκής πολιτικής – τον Ντ. Κάμερον και τον Β. Πούτιν.

Παράλληλο νόμισμα

Η εναλλακτική, όπως προτάθηκε από τον Β. Σόιμπλε την περασμένη εβδομάδα, είναι σε πολλά σημεία παρόμοια, αλλά διαφέρει σαφώς σε ένα: Αυτό που βάζει συνήθως κανείς στο μυαλό του με ένα παράλληλο νόμισμα είναι κάποια υποτιμημένα νομίσματα που δημιουργούν παράλληλη μαύρη αγορά. Αυτό όμως δε χρειάζεται να συμβεί εδώ.

Το αντίθετο: Η Ελλάδα θα μπορούσε να εισαγάγει ένα παράλληλο νόμισμα που θα είναι προσδεδεμένο στο ευρώ – αντί να είναι προπομπός της δραχμής. Αυτό δεν είναι τόσο εξωφρενικό όσο μπορεί να ακούγεται. Οι οικονομολόγοι έχουν εδώ και πολύ καιρό σκεφτεί αρκετές λύσεις, μία εκ των οποίων είναι και τα φορολογικά πιστοποιητικά. Το κράτος θα μπορούσε να πληρώνει τις υποχρεώσεις του με αυτά και οι Έλληνες πολίτες να πληρώνουν με αυτά τους φόρους τους – ίσως και με μία έκπτωση. Πολλοί μάλιστα προτείνουν να αφήσουμε τις παλιές τεχνολογίες και το νέο νόμισμα να είναι ηλεκτρονικό όπως το bitcoin.

Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά δημιουργικών δυνατοτήτων για να λυθεί η κρίση χρέους. Αυτές είναι που πρέπει να συζητά η Α. Μέρκελ με τον Α. Τσίπρα – κι όχι αν θα πρέπει να αυξηθούν οι ελληνικές συντάξεις ή να μπει παραπάνω ΦΠΑ σε κάποιο ελληνικό νησί...

Η Α. Μέρκελ θα πρέπει τις επόμενες μέρες να λάβει μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις της θητείας της. Μπορεί να επαναλάβει τα παλιά λάθη, με την ελπίδα ο λογαριασμός να καταλήξει στα χέρια του επόμενου.

Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας δε θα ήταν το τέλος του ευρώ, αλλά θα ήταν το τέλος της νομισματικής ένωσης. Θα είχαμε τότε ένα νομισματικό σύστημα με ένα κοινό νόμισμα και ορθάνοικτες τις πόρτες για είσοδο και έξοδο. Οι πολίτες και οι χρηματαγορές θα αξιολογούσαν πλέον τελείως διαφορετικά μια νομισματική ένωση, η οποία κάποτε θεωρείτο πρόδρομος μιας πολιτικής ένωσης. Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν θα είναι οπωσδήποτε οικονομικό σοκ. Όμως θα είναι το τέλος ενός μακρόπνοου ευρωπαϊκού ονείρου.

Οι επόμενες γενεές θα συνδέουν την καγκελάριο με αυτήν την απόφαση. Η κρίση της Ιστορίας για την Αγκελα Μέρκελ θα εξαρτηθεί από το αν στο τέλος σώσει το ευρώ ή αν, χωρίς να το θέλει, επιταχύνει τη διάλυσή του.