Ασφαλιστικό: Μεταρρυθμίσεις... για τα μάτια του κόσμου!

Όπως διαβάζουμε στον τύπο, η κυβέρνηση σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα, με κυριότερη τη δημιουργία... «κουμπαρά για τα ταμεία, στο πρότυπο του νορβηγικού μοντέλου».

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ, «θα δοθεί ιδιαίτερο βάρος σε ό,τι αφορά την εύρεση νέων πόρων χρηματοδότησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης» και έτσι πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει το νέο Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Πώς όμως θα γεμίζει αυτός ο κουμπαράς που θα λέγεται Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης;

Α. Μεταφορά κρατικής περιουσίας

Πρώτα απ' όλα από την εκχώρηση στα ταμεία κινητής και ακίνητης περιουσίας του κράτους.

Μα αυτό δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση, αλλά απλώς για απλή μεταφορά πόρων από τη... μια τσέπη (του Δημοσίου) στην άλλη (των ασφαλιστικών ταμείων).

Μάλιστα αν μιλάμε για κρατικά ακίνητα, επειδή μέχρι σήμερα η αξιοποίησή τους από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι αποκαρδιωτική, ίσως θα ήταν επωφελέστερο για τα ταμεία να πουληθούν σε ιδιώτες και στη συνέχεια εκείνα να τοποθετήσουν τα όποια έσοδα αποκομίσουν στον τόκο.

Αν τώρα μιλάμε για μεταφορά μετρητών του Δημοσίου που θα ενισχύσουν τα ταμεία, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να μας πει από ποιους τομείς περισσεύουν μετρητά (επί του παρόντος, όπου περισσεύει ρευστότητα κατευθύνεται όπως-όπως στα κρατικά ταμεία για να πληρωθούν οι δόσεις).

Β. Έσοδα από τον ορυκτό μας πλούτο

Σύμφωνα με τις προθέσεις, όπως αυτές μεταφέρονται πάντα μέσω του ρεπορτάζ, τα ταμεία θα ενισχύονται από μέρος των εσόδων που θα προκύψουν από τα μελλοντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα.

Αν συνεκτιμήσει κάποιος ότι η Κύπρος -που σε θέματα ερευνών είναι κάμποσα χρόνια πιο μπροστά από εμάς- δεν μπορεί ακόμη να προβλέψει αν και πότε θα εισπράξει έσοδα από την εκμετάλλευση του φυσικού της αερίου, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι μιλάμε για μετά το 2025! Δηλαδή, μεταρρύθμιση θεωρούμε το γεγονός του να προϋπολογίζουμε από τώρα την είσπραξη κάποιων αβέβαιων εσόδων του ελληνικού δημοσίου για τα οποία κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει ούτε το ύψος, αλλά ούτε και το πότε θα αρχίσουν να εισρέουν στα κρατικά ταμεία.

Γ. Έσοδα από την πάταξη της εισφοροδιαφυγής

Προφανώς, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής δεν θα πρέπει να προβάλλεται ως μεταρρύθμιση, αλλά ως αυτονόητη πολιτική σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος. Πέραν αυτού όμως, φρόνιμο είναι πρώτα κάποιος να συλλαμβάνει την εισφοροδιαφυγή και στη συνέχεια να κοιτά πού θα διαθέσει τα έσοδα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση βάζει μπροστά το κάρο από το άλογο...

Ούτε για ζήτω...

Γενικότερα πάντως, τα παραπάνω σχέδια μαζί με κάποιες άλλες light παρεμβάσεις που σχεδιάζονται δεν φαίνεται να φτάνουν... ούτε για ζήτω, καθώς -με βάση τις ήδη πετσοκομμένες παροχές που προέβλεπε ο φετινός προϋπολογισμός και χωρίς να συνεκτιμάται η 13η σύνταξη στο Δημόσιο που υποσχέθηκε η κυβέρνηση- το ελληνικό δημόσιο θα διαθέσει φέτος 13 δισ. ευρώ (πάνω από το 25% των συνολικών του εσόδων) για να καλύψει την τρύπα του ασφαλιστικού.

Σύμφωνα μάλιστα με παράγοντες της αγοράς, το ασφαλιστικό ζήτημα θα τεθεί αργά ή γρήγορα σε σοβαρότερη βάση, κατά την οποία η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε πολύ πιο δύσκολα μέτρα από αυτά που μέχρι σήμερα συζητάει.