Πώς αξιολογούνται καλύτερα οι κίνδυνοι

Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, είχε γεννηθεί στο Σικάγο το 1932 και στην πολιτική του σταδιοδρομία, υπήρξε ο νεώτερος και ο γηραιότερος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.

Υπηρέτησε στο πόστο αυτό από το 1975 έως 1977 επί προεδρίας Τζέραλντ Φόρντ και από το 2001 έως το 2006 με πρόεδρο τον Τζώρτζ Μπούς τον νεώτερο. Επιχειρηματίας, αλλά και πολιτικός με μεγάλη εμπειρία, ο Ράμσφελντ πρωτοστάτησε στις αμερικανικές εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και έμεινε γνωστός για τη θεωρία του περί της καλύτερης αξιολόγησης των κινδύνων, μέσω του σχεδίου που ακολουθεί. Και αυτό παρά τις εσφαλμένες εκτιμήσεις του.

Όσο για το περίφημο διάγραμμά του, όλα ξεκίνησαν σε μια συνέντευξη Τύπου τον Φεβρουάριο του 2002. Απαντώντας στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου εάν το Ιράκ υποστηρίζει τρομοκράτες, ο Ράμσφελντ απάντησε με ένα μοντέλο. Μίλησε για:

1. Knowns (όσα γνωρίζουμε)
2. Unknowns (όσα δεν γνωρίζουμε)

Οι παράμετροι δίνουν τέσσερα πεδία κινδύνου:

1. Known knowns: Όσα γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε. Πρόκειται για κίνδυνους γνωστούς, για τους οποίους έχουμε λάβει μέτρα πρόληψης. Παράδειγμα: Όποιος δεν θέλει να του κλέψουν το ποδήλατο, το κλειδώνει.
2. Known unknowns: Όσα γνωρίζουμε ότι δεν γνωρίζουμε. Πρόκειται για κινδύνους γνωστούς, αλλά μη προβλέψιμους. Παράδειγμα: Είναι γνωστό ότι το χρηματιστήριο καταρρέει κατά καιρούς, αλλά ουδείς γνωρίζει τον ακριβή χρόνο και το μέγεθος της κατάρρευσης.
3. Unknown knowns: Όσα δεν γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε. Παράδειγμα: Η επιστήμη θεωρεί δεδομένο ότι υπάρχει ένα τμήμα μας που γνωρίζει περισσότερα απ' όσα οι ίδιοι πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε. Όπως κι αν θέλετε να ονομάσετε αυτό το τμήμα - διαίσθηση, εσωτερική φωνή, ένστικτο, στον τομέα της λήψης αποφάσεων θα πρέπει να θυμάστε: Έχουμε την τάση να συγχωρούμε πιο εύκολα τον εαυτό μας για τις εσφαλμένες αποφάσεις που πήραμε διαισθητικά, παρά για τις εσφαλμένες αποφάσεις που πήραμε έπειτα από ώριμη σκέψη. Με άλλα λόγια: Συγχωρούμε πιο εύκολα τη διαίσθηση απ' ό,τι το μυαλό μας.
4. Unknown unknowns: Όσα δεν γνωρίζουμε ότι δεν γνωρίζουμε. Πρόκειται για κινδύνους τους οποίους δεν προβλέψαμε, επειδή δεν γνωρίζαμε καν ότι υφίστανται. Παράδειγμα: Όταν η βάση του Περλ Χάρμπορ δέχτηκε επίθεση από Ιάπωνες καμικάζι το 1941, οι ΗΠΑ δεν ήταν προετοιμασμένες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, διότι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με τον Ράμσφελντ, και η περίπτωση του Ιράκ ήταν ένας τέτοιος «μη προβλέψιμος» κίνδυνος.

Τι μπορείτε να μάθετε εσείς από αυτό το μοντέλο; Δεν θα σας συμβουλεύαμε να προσλάβετε κάποιον σαν τον Ντόναλντ Ράμσφελντ ως αναλυτή, αλλά το συμπέρασμά του αποτελεί μια καλή αφορμή για προβληματισμό: Οι καταστροφές που μας βρίσκουν απροετοίμαστους υποδηλώνουν απλώς την έλλειψη φαντασίας μας.

Κίνδυνος είναι αυτό που απομένει, όταν νομίζουμε ότι τα έχουμε σκεφτεί όλα.

Εξαιρετικό υλικό για παρόμοια θέματα, μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο των αποφάσεων, που συνέγραψαν οι M. Krogerus / R. Tschäppeler.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin