Ο πολιτικός κίνδυνος απειλεί την οικονομία

Οι φήμες για χρηματισμό πολιτικών και οι γκάφες τύπου… ντουλαπά οδηγούν σε σταδιακή απαξίωση του πολιτικού συστήματος με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.

Δημοσιεύθηκε: 2 Ιουνίου 2010 - 07:49

Dr Money

Ο πολιτικός κίνδυνος απειλεί την οικονομία

Στη συνείδηση μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού, οι πολιτικοί φταίνε για τα οικονομικά δεινά που αντιμετωπίζει η χώρα.

Μαζί τους κι άλλοι τρίτοι, είτε ονομάζονται κερδοσκόποι, είτε Γερμανοί, είτε κάτι άλλο.

Πράγματι, δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικό για να κατανοήσεις από επαφές με πολιτικούς ότι μια σημαντική μερίδα από τους τελευταίους, ανεξαρτήτως κόμματος, είναι άτομα μετρίων δυνατοτήτων.

Φυσικά, για να βρίσκονται όλοι αυτοί στη Βουλή πάει να πει ότι κάποιοι τους ψήφισαν και επειδή έχουμε δημοκρατία, οι τελευταίοι δεν είναι άλλοι από τον λαό.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.

Αναμφισβήτητα, δεν φταίει ο λαός αν μερικοί από τους πολιτικούς αποδεικνύονται όχι μόνο μετρίων δυνατοτήτων αλλά και διεφθαρμένοι, όπως π.χ. ο πρώην υπουργός κ. Μαντέλης.

Είναι δυστυχώς μια δυσάρεστη πραγματικότητα που θα πρέπει να διερευνηθεί και οι υπαίτιοι να τιμωρηθούν στα πλαίσια των υφιστάμενων νόμων.

Όμως, μερικοί, ως είθισται, χρησιμοποιούν τέτοια λυπηρά γεγονότα είτε για να σπιλώσουν κάποιους κομματικούς αντιπάλους τους, είτε για να εξυπηρετήσουν άλλες κομματικές σκοπιμότητες.

Πρόκειται για ένα επικίνδυνο παιχνίδι, καθότι μπορεί να γίνει μπούμερανγκ, όπως απέδειξε η περίπτωση του Αμερικανού ντουλαπά που υποτίθεται ήταν ο δωροδοκημένος γαλάζιος υπουργός.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το φιλοθέαμον κοινό διψά για τέτοια σκάνδαλα και αποκαλύψεις.

Εκείνο που δεν κατανοεί το φιλοθέαμον κοινό είναι ο σοβαρός κίνδυνος να παρεκκλίνει η χώρα από την υλοποίηση της συμφωνίας λιτότητας και την επίτευξη των στόχων για το δημοσιονομικό έλλειμμα λόγω της σταδιακής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.

Τα σκάνδαλα, οι μίζες και γενικότερα η νοσηρή κατάσταση συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αναμφισβήτητα, κι άλλες χώρες βρέθηκαν στη θέση της Ελλάδας στο παρελθόν και αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα.

Σε άλλες χώρες με αδύναμες δημοκρατικές παραδόσεις που υποδέχτηκαν το ΔΝΤ, τα παλιά κόμματα εξουσίας εξαφανίστηκαν και στις στάχτες τους αναδύθηκαν ένα ή περισσότερα νέα κόμματα. Η περίπτωση του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν είναι η πλέον γνωστή.

Σε άλλες χώρες με δημοκρατικές παραδόσεις αιώνων, όπως η Βρετανία, η λύση δόθηκε μέσω της αναμόρφωσης των υφιστάμενων κομμάτων εξουσίας.

Η εκλογική νίκη της συντηρητικής Μάργκαρετ Θάτσερ μετά τον «χειμώνα της δυσαρέσκειας» το 1979 και αρκετά αργότερα η επικράτηση του κ. Μπράουν που ανέδειξε το «νέο εργατικό» κόμμα της Βρετανίας το αποδεικνύουν.

Δεν είναι γνωστό ποιο από τα δύο ανωτέρω πολιτικά μοντέλα θα επιλέξει η Ελλάδα, αν και δεν αποκλείεται να παρουσιάσει κάτι καινούργιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση, με τη φημολογία για μίζες, τις γκάφες με τους ντουλαπάδες και τη λάσπη να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για εκτροπή της αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής.

Υπό αυτήν την έννοια, το πολιτικό ρίσκο είναι πιο σημαντικό για την πορεία της ελληνικής οικονομίας απ’ ό,τι πολλοί εκτιμούν αυτήν τη στιγμή, παρότι η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση με σχετικά πρόσφατη λαϊκή εντολή και σημαντική πλειοψηφία στη Βουλή.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.