To «μοιραίο» 7ετές ομόλογο

Στη ζωή υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξεχνάς εύκολα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ιδίως όταν παίζουν καταλυτικό ρόλο για να πάει μια χώρα στο ΔΝΤ. 

Ούτε εμείς θα ξεχάσουμε αυτό που συνέβη τη Μεγάλη Δευτέρα, 29 Μαρτίου του 2010, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην οποία η τότε ελληνική κυβέρνηση διατεινόταν πως είχε εξασφαλίσει το «όπλο πάνω στο τραπέζι». Κοινώς, μερικές δεκάδες δισ. ευρώ που θα έπειθαν τις αγορές να δανείσουν την Ελλάδα με πολύ χαμηλότερα επιτόκια σε σύγκριση με εκείνα που δανειζόταν μέχρι τότε.

Η Ελλάδα είχε ανακοινώσει πως η χώρα επιδίωκε να αντλήσει τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ από την πώληση 7ετούς ομολόγου. Στο τέλος, κατέληξε να «σηκώσει» 5 δισ. ευρώ με δυσκολία, το κουπόνι στο 5,90% και την απόδοση πάνω από το 6%. Ο ΟΔΔΗΧ  δήλωνε ικανοποιημένος και μιλούσε για πετυχημένη έκδοση αλλά η αγορά δεν συμμεριζόταν αυτή την άποψη, ωθώντας τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων σε υψηλότερα επίπεδα.    

Τι είχε συμβεί; Προφανώς, είχε πληροφορηθεί αυτό που είχαμε μάθει κι εμείς. Πως τα 5 δισ. ευρώ της έκδοσης δεν θα συγκεντρώνονταν, αν δεν έμπαινε μεγάλη ελληνική τράπεζα για να καλύψει το κενό που άφησε η αποχώρηση ενός ή περισσότερων ξένων.

Γιατί είχαν αποχωρήσει οι ξένοι; Άτομα της αγοράς ισχυρίζονταν ότι υπήρχε συμφωνία για την απορρόφηση της έκδοσης με το κουπόνι πάνω από το 6%. Όμως, η ελληνική πλευρά (ΥΠΟΙΚ) ήθελε το κουπόνι κάτω από το 6%, για να μπορεί να ισχυρίζεται το βράδυ στα κανάλια πως η προηγηθείσα Σύνοδος Κορυφής είχε αποφέρει καρπούς.

Εκείνο το όμορφο απόγευμα, κατά τις 4-5 μ. μ., πήραμε τηλέφωνο υψηλόβαθμο στέλεχος της μεγάλης ελληνικής τράπεζας και τον ρωτήσαμε αν αλήθευε η φήμη. Η στήλη δεν θα ξεχάσει ποτέ την απάντησή του: «Σήμερα, η χώρα πήγε στο ΔΝΤ».  Πράγματι, από εκείνο το απόγευμα και τις επόμενες μέρες, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έφυγαν προς τα πάνω, καθιστώντας την πρόσβαση στις αγορές αδύνατη. Κάπου 40 μέρες αργότερα, η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνιο.

Για να μην παρεξηγηθούμε, η στήλη δεν ισχυρίζεται πως η χώρα θα απέφευγε τελικά τομνημόνιο. Απλά, περιγράφουμε μια κατάσταση που έλαβε χώρα και πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν, με αφορμή την τωρινή έκδοση του 7ετούς ομολόγου.      

Τι κοινό λοιπόν έχουν το Πάσχα του 2010 με το Πάσχα του 2020; Το 7ετές ομόλογο είναι η απάντηση καθώς ο ΟΔΔΗΧ έδωσε εντολή σε ξένες τράπεζες για την έκδοση ομολόγου ίδιας λήξης.

Φυσικά, άλλες οι συνθήκες εκείνη την εποχή κι άλλες σήμερα. Τότε είχαμε χαμηλότερο χρέος ως προς το ΑΕΠ, δίδυμα ελλείμματα, τις εγχώριες τράπεζες τιγκαρισμένες με ελληνικά ομόλογα και όλα τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω μας. Σήμερα, η ΕΚΤ είναι αγοραστής των ελληνικών χρεογράφων όπως θα είναι και οι εγχώριες τράπεζες ενώ η χώρα διαθέτει ένα αξιόλογο απόθεμα ρευστότητας. Και φυσικά οι ελληνικές αρχές έχουν πάρει το μάθημά τους να μη δυσαρεστούν τις αγορές για λίγες μονάδες βάσης στην απόδοση, όταν εκδίδουν ένα νέο ομόλογο, για να τους έχουν ξανά πελάτες. 

Πάντως, η ειρωνεία είναι πως και την προηγούμενη φορά που η χώρα πούλησε 7ετές ομόλογο εν μέσω αναταραχής στις αγορές τον Φεβρουάριο του 2018, πάλι προέκυψε θέμα. Αυτή τη φορά, το τάιμινγκ της έκδοσης ήταν πολύ καλό για την Ελλάδα, υπό την έννοια ότι πέτυχε το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο.Όμως, δεν άρεσε σε μερικούς ξένους επενδυτές, γιατί οι αποδόσεις στις αγορές πήραν την ανιούσα αμέσως μετά και οι ίδιοι έγραφαν ζημιές για κάμποσο καιρό. Από την άλλη πλευρά, όσοι διακράτησαν το 7ετές ομόλογο κερδίζουν σήμερα.

Ίσως, τελικά, το έχουν τα 7ετή ομόλογα που εκδίδει ο ΟΔΔΗΧ.