Ένα σενάριο για το 1,2 δισ. ευρώ

Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, λέει μια παροιμία.

Ή μήπως όχι;

Στη δική μας περίπτωση, τα κοκόρια είναι τα ενδιαφερόμενα μέλη στην υπόθεση της έμμεσης μείωσης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2020, με συνυπολογισμό των επιστρεφόμενων κερδών από τα ομόλογα SMP και ANFAs του ευρωσυστήματος, ύψους 1,2 δισ. ευρώ συνολικά για τη φετινή χρονιά.

Ως γνωστόν, πλέον, η σχετική πρόβλεψη υπάρχει στην απόφαση του Eurogroup του Ιουνίου του 2018 αλλά υπόκειται σε προϋποθέσεις, δηλ. στις διαθέσεις των δανειστών.

Τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι η Ελλάδα, η Κομισιόν, ο ESM, η ΕΚΤ και φυσικά τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.  

Είναι προφανές ότι η Αθήνα εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις των υπολοίπων.

Γι’ αυτό τον λόγο, σωστά πράττοντας, η ελληνική πλευρά έχει μεν θέσει το θέμα στο Eurogroup και στο Euroworking Group (EwG), αλλά δεν έχει υποβάλει επίσημο αίτημα.

Όμως, η Αθήνα γνωρίζει ότι το ορόσημο για να πάρει κάτι είναι το Eurogroup που θα γίνει στις αρχές Δεκεμβρίου.

Μέχρι τότε, θα πρέπει να έχει κλείσει το χάσμα του 1 δισ. ευρώ περίπου που υπάρχει στις εκτιμήσεις για τον προϋπολογισμό του 2020 μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών. 

Θα πρέπει επίσης να έχει εγκριθεί από την DG Comp και να περάσει από τη Βουλή το σχέδιο νόμου για τα «κόκκινα δάνεια» (APS) και να αρχίσει η διαδικασία υλοποίησής του.

Θα πρέπει να έχουν κλείσει σχεδόν όλες οι εκκρεμότητες της 4ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης και να έχει μπει στις ράγες το πρότζκετ του Ελληνικού.

Αν υπάρχει κάτι ακόμη, θα ήταν καλύτερα ασφαλώς.

Μόνο τότε θα μπορούσε να έχει πιθανότητες να πάρει αυτό που ζητά επικαλούμενη το Eurogroup του Ιουνίου του 2018 και ενδεχομένως έχοντας σύμμαχο την επιβράδυνση της ανάπτυξης στην οικονομία της ΕΕ.

Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η Κομισιόν και η ΕΚΤ εμφανίζονται διακριτικά να είναι ευνοϊκά διακείμενοι απέναντι στην Αθήνα.

Ο ESM επικαλείται τις επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια κίνηση με τα κέρδη από τα ομόλογα του ευρωσυστήματος στη βιωσιμότητα του χρέους και τη σχετική ανάλυση DSA.

Πρακτικά δίνει την εντύπωση να μη θέλει να ανακατευθεί η τράπουλα.

Η Γερμανία, η Φινλανδία και ίσως κάποια άλλη χώρα αντιμετωπίζουν θέμα να το πάνε προς έγκριση στα κοινοβούλιά τους, όμως άλλες χώρες εμφανίζονται θετικές σε ένα ελληνικό αίτημα, στο μέτρο που έχουν ικανοποιηθεί οι προϋποθέσεις.

Αυτές είναι οι ισορροπίες αυτή τη χρονική περίοδο.

Τι θα μπορούσαν λοιπόν να εισηγηθούν οι της Κομισιόν στο Eurogroup του Δεκεμβρίου, όπου όλα δείχνουν ότι θα θέσει θέμα επισήμως η Αθήνα;

Να μπει το ποσό, π.χ. 1,2 δισ. ευρώ, σ’ ένα λογαριασμό και να εκταμιεύεται μόνο για συμφωνηθέντα επενδυτικά πρότζεκτ αλλά όχι σε μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα εταιρικά κέρδη.

Αν στο τέλος του 2020, το ποσό δεν έχει διατεθεί εξ ολοκλήρου, θα πάει στον δεσμευμένο λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του χρέους. 

Αν μάλιστα θέλουν να είναι ακόμη πιο αυστηροί, θα ανέβαζαν τον πήχη για τον στόχο του 2021 όσο το αδιάθετο ποσό.

Δεν είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελε η Αθήνα, όμως δίνει κίνητρα για να κατευθυνθεί το ποσό στις επενδύσεις, ενισχύοντας το ΑΕΠ. 

Αρκεί φυσικά η Αθήνα να εμφανίσει επενδυτικά πρότζεκτ.  

Ακούγεται σχετικά εύκολο, αλλά δεν είναι. 

Ρίξτε μια ματιά τι γίνεται με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.