Μια δουλειά έχει μείνει!

Κοιτάξτε τι γίνεται στην πολιτική σκηνή της  Βρετανίας ή της Ιταλίας ή της Γαλλίας με τα κίτρινα γιλέκα και συγκρίνετέ την με την Ελλάδα.

Ημέρα με την νύχτα, θα έλεγε κάποιος. 

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πιο σταθερό και στην καλύτερη στιγμή του εδώ και χρόνια.

Ιδίως σε σχέση με το 2014-2015, που ήταν υπό διάλυση και πιθανόν σε σχέση με το 2004.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι διακομματικό και κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν αμφισβητεί τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Και τα δύο συμφωνούν πως θα πρέπει να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα της Γενικής Κυβέρνησης ενώ η πολιτική αντιπαράθεση επικεντρώνεται στους φόρους που θα πρέπει να περικοπούν και πόσο.

Επιπλέον, το δημόσιο χρέος  είναι μεν πολύ υψηλό αλλά έχει διευθετηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα τοκοχρεολύσια που θα πληρώνει ετησίως η χώρα για την επόμενη δεκαετία ως προς το ΑΕΠ να είναι από τα χαμηλότερα στην ευρωζώνη.

Ακόμη, η Ελλάδα επωφελείται από τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, που αναγκάζει τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες, π.χ. ΕΚΤ, Federal Reserve, να μειώσουν ακόμη περισσότερο τα επίσημα επιτόκια και να αγοράζουν ομόλογα από την αγορά (ΕΚΤ).  

Είναι βέβαιο ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αναπτυχθεί με ρυθμούς κοντά στο 3% ή υψηλότερους επί σειρά ετών, για να κλείσει κάπως το χάσμα με τους εταίρους της και να καταστεί το δημόσιο χρέος πιο φερέγγυο.

Η επιθυμητή συνταγή είναι γνωστή.

Ανάπτυξη που θα βασίζεται κυρίως στις επενδύσεις και στις εξαγωγές.

Όμως, αυτά προϋποθέτουν έναν ενάρετο κύκλο δανεισμού, όπου το μεν κράτος δανείζεται να χρηματοδοτεί επενδύσεις και οι εγχώριες τράπεζες δίνουν δάνεια, χρηματοδοτώντας την οικονομία. 

Μεγάλα πρότζεκτ, όπως το Ελληνικό, θα βοηθούσαν αλλά ακόμη κι αν υλοποιούνταν εγκαίρως, δεν θα μπορούσαν να δώσουν την απαραίτητη ώθηση.

Ακόμη και αυτά θα χρειάζονταν άπλετη χρηματοδότηση από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, γιατί τα ξένα πιστωτικά ιδρύματα δεν χρηματοδοτούν ακόμη επενδυτικά πρότζεκτ στην Ελλάδα. 

Το κλειδί της ανάπτυξης έχει λοιπόν ο τραπεζικός τομέας.

Ο τελευταίος εμφανίζεται πρόθυμος να χρηματοδοτήσει τις 50-100 μεγάλες εύρωστες εταιρείες, αλλά εφαρμόζει αυστηρά πιστοδοτικά κριτήρια και ζητάει ενέχυρα για τους υπολοίπους.     

Είναι λοιπόν κρίσιμο να αποκατασταθεί η ροή των πιστώσεων στον ιδιωτικό τομέα από τις τράπεζες, καθότι οι υπόλοιπες πηγές χρηματοδότησης, π.χ. funds, είναι μικρές.      

Ο συνδυασμός δημοσιονομικής πειθαρχίας και πιστώσεων θα μπορούσε να απογειώσει την ελληνική οικονομία.

Η στήλη παραθέτει τα παραπάνω γιατί συμφωνεί. Όμως, δεν είναι δικά της. 

Είναι κάποιων που «πουλάνε» σε ξένους την άποψη «Βάλτε τα λεφτά σας στην Ελλάδα» (Put your money in Greece).   

Κατά την επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και συνεργάτες του θα έχουν γεύμα με υψηλόβαθμα στελέχη της Wall Street, που θα τους παραθέσει ο υπουργός εμπορίου των ΗΠΑ κ. Wilbur Ross.

Θα μπορούσαν κάποια από αυτά να τα χρησιμοποιήσουν.