Το κλειδί του ψηφιακού bypass της δημόσιας διοίκησης

Τι κάνεις αν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να αλλάξεις τη διάρθρωση του δημόσιου τομέα, για να προσφέρεις ψηφιακές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στους πολίτες και στις επιχειρήσεις;

Η απάντηση που θα έδιναν στελέχη μεγάλων ξένων συμβουλευτικών εταιρειών θα ήταν να κάνεις bypass τη δημόσια διοίκηση, υιοθετώντας μοντέλα του ιδιωτικού τομέα.

Η αλλαγή του μοντέλου υλοποίησης των έργων πληροφορικής στο δημόσιο είναι απαραίτητη και καθοριστική γι’ αυτό τον σκοπό.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης «μυήθηκε» στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η υλοποίηση μεγάλων ψηφιακών έργων του δημοσίου, π.χ. CRM, ERP, HRMS, όταν ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης την περίοδο 2012-2014.

Για την ιστορία, η κυβέρνηση Σαμαρά υιοθέτησε την ψηφιακή πολιτική του ΓΑΠ, που περιελάμβανε τη σαλαμοποίηση των μεγάλων έργων τεχνολογίας του δημοσίου.

Η σαλαμοποίηση υπάκουε στη λογική της αποφυγής του σκοπέλου του σχηματισμού διακομματικής επιτροπής που ήταν υποχρεωτική για έργα άνω των 10 εκατ. ευρώ και οδηγούσε σε καθυστερήσεις και διαπλοκή, όπως τονίζουν εμπλεκόμενα άτομα.

Επιπλέον, περισσότερες εγχώριες εταιρείες πληροφορικής θα μπορούσαν να λάβουν μέρος στους διαγωνισμούς και να πάρουν κομμάτι της πίτας.

Όμως, η σαλαμοποίηση των μεγάλων έργων πληροφορικής στο δημόσιο είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα.

Αν ένα κομμάτι του σαλαμοποιημένου έργου «κολλούσε», π.χ. λόγω ενστάσεων από εκείνους που έμειναν απέξω, η υλοποίηση του συνολικού έργου δεν ήταν δυνατή.

Ατομα που ισχυρίζονται πως έχουν ιδίαν αντίληψη μιλάνε για άτυπες συνεννοήσεις ανταγωνιστών σε κάποιες περιπτώσεις, ώστε να πάρουν όλοι κάτι και να μην προβάλλουν ενστάσεις για να προχωρήσουν τα έργα.

Ασφαλώς, δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αν κάτι τέτοιο συνέβαινε τότε. Εκείνο που ξέρουμε είναι πως υπήρχαν μεγάλες καθυστερήσεις και κάποια έργα δεν ολοκληρώθηκαν.

Η σημερινή κυβέρνηση θέλει να αλλάξει το μοντέλο υλοποίησης των μεγάλων έργων πληροφορικής στο δημόσιο, όπως θα προέκριναν οι μεγάλες ξένες συμβουλευτικές εταιρείες.

Το χθεσινό ρεπορτάζ του Φώτη Κόλλια στο Euro2day επ’ αυτού  ήταν διαφωτιστικό.

Όμως, υπάρχει ένα catch σε μια τέτοια αλλαγή μοντέλου, όπως λένε οι Αγγλοσάξονες.

Η υλοποίηση ολοκληρωμένων έργων πληροφορικής στο δημόσιο προϋποθέτει χρηματοδότηση για τον σχεδιασμό, την εγκατάσταση και τη λειτουργία τους για μια χρονική περίοδο τουλάχιστον 5-10 ετών.

Η χρηματοδότηση της λειτουργίας (SLAs) αυξάνει το κόστος, από τη στιγμή που δεν θα γίνεται από τη δημόσια διοίκηση.

O κρατικός προϋπολογισμός δεν θα μπορεί λογικά να αναλάβει το κόστος και επομένως ο κ. Πιερρακάκης θα πρέπει να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους να χρηματοδοτηθεί η λειτουργία με κοινοτικά κονδύλια (ΕΣΠΑ).

Η στήλη δεν έχει εικόνα από όλες τις χώρες, όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει για όσες έχει πληροφορίες.

Αυτό είναι το catch στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω.

Εν τω μεταξύ, κάποια στελέχη μεγάλων συμβουλευτικών εταιρειών εργάζονται εντατικά, ώστε να προχωρήσει  ο ψηφιακός μετασχηματισμός του δημόσιου τομέα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αναμένουμε τρία portals που θα είναι προσβάσιμα κατά τα πρότυπα των τραπεζικών λογαριασμών μας μέσω internet banking.

Ένα portal θα είναι για τους πολίτες (C2G-Citizens to Government), ένα άλλο για τις επιχειρήσεις (Β2G) και το τρίτο για κυβερνητικές υπηρεσίες (G2G).

Καθένας θα έχει πρόσβαση μ’ ένα μοναδικό αριθμό πρόσβασης, για να μην μπλέκεται με ΑΜΚΑ, ΑΦΜ.  

Μέσω αυτών των portals θα συναλλασσόμαστε με το δημόσιο.

Με την πάροδο του χρόνου, ολοένα και περισσότερα έγγραφα θα είναι διαθέσιμα μέσω των portals, ώστε σε κάποιο σημείο να κάνουμε ηλεκτρονικά τις συναλλαγές μας με το δημόσιο. 

Φυσικά, όλοι και όλα θα κριθούν στην πράξη.

Αν όμως κρίνουμε από κάποιες κινήσεις, κάποιες κακές συνήθειες, π.χ. ανάθεση στο ΤΕΕ, δεν κόβονται.