Πώς κοιτάζουν αποδόσεις και πλεόνασμα οι θεσμοί

Συγκρίνετε την κατάσταση της Ιταλίας και το Brexit με εκείνη της Ελλάδας και ελάτε στη θέση της Κομισιόν και των υπολοίπων στην ΕΕ.

Το λιγότερο που θα ήθελαν οι τελευταίοι θα ήταν να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο με την νεοεκλεγείσα  ελληνική κυβέρνηση, ρίχνοντας λάδι στον μύλο των λαϊκιστών στην ΕΕ. 

Αν λοιπόν η ελληνική πλευρά αναζητούσε ένα ακόμη επιχείρημα υπέρ της χαλάρωσης του δημοσιονομικού κορσέ τα επόμενα χρόνια, οι εξελίξεις στην Ιταλία και το Brexit της το προσφέρουν.

Χθες, ο Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής της Λέγκα, τάχθηκε υπέρ της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, ισχυριζόμενος πως οι ενδοκυβερνητικές διαφορές με το κόμμα των Πέντε Αστέρων του Ντι Μάιο δεν μπορούν να γεφυρωθούν.

Την ίδια ώρα το περιβάλλον του νέου βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον διαμηνύει ότι εκλογές μπορούν να γίνουν μετά το Brexit στο τέλος Οκτωβρίου αν το κοινοβούλιο ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης.

Όλα αυτά ενισχύουν έμμεσα την θέση της κυβέρνησης για χαλάρωση του δημοσιονομικού κορσέ στο μέλλον, ιδίως αν το τελευταίο μπορεί να υποστηριχθεί τεχνοκρατικά.

Το τελευταίο διάστημα με αφορμή την ραγδαία αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και πιθανόν την τοποθέτηση του κ. Ρέγκλινγκ του ESM για μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο λόγω αυτού, η Αθήνα διαρρέει πως η μείωση δικαιολογεί την μείωση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Εκ πρώτης όψεως, αυτό είναι σωστό. 

Το μέσο κόστος δανεισμού της Ελλάδας από τις αγορές εκτιμάται σε 3,2% περίπου  μέχρι στιγμής το 2019 έναντι 4,9% που είναι το μεσοσταθμικό επιτόκιο δανεισμού της χώρας τις επόμενες δεκαετίες στην ανάλυση βιωσιμότητας (DSA) των θεσμών. 

Υπενθυμίζεται ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή αυτό που προκύπτει όταν αφαιρεθούν οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης εκτός τόκων από τα έσοδα, κατευθύνεται στην αποπληρωμή των τόκων του χρέους.

Στο DSA εκτιμάται πως η σταδιακή αντικατάσταση των φθηνών δανείων από τους Ευρωπαίους εταίρους-πιστωτές από την αγορά τις επόμενες δεκαετίες  θα οδηγήσει το μεσοσταθμικό επιτόκιο στο 4,9%.   

Σημειώνεται ότι η ανάλυση DSA που συνδέει τα πρωτογενή πλεονάσματα με το κόστος δανεισμού και τον ρυθμό ανάπτυξης είναι μια άσκηση επι χάρτου και επικαιροποιείται.

Δεν είναι τυχαίο ότι αρχικά το μεσοσταθμικό κόστος δανεισμού στο DSA ανερχόταν στο 5,2% για να πέσει στο 4,9%.

Φυσικά, πρόκειται για άσκηση επί χάρτου. 

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ θα πρέπει να θυμούνται ότι η συμπίεση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας στο DSA συνέπεσε με τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που ενέκρινε το Eurogroup τον Ιούνιο του 2018.

Κοινώς, είχε κάποιο πολιτικό άρωμα. 

Η αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων ήρθε να συμπληρώσει το παζλ, δικαιολογώντας την ανωτέρω κίνηση.    

Γι’ αυτό θεωρούμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία και το Brexit δημιουργούν ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για αποδοχή των ελληνικών απόψεων από το 2021 στο μέτρο που  η Αθήνα είναι συνεπής προς τις δεσμεύσεις της.

Κανείς δεν θέλει αναζωπύρωση των εντάσεων και επανεμφάνιση προβλημάτων που δεν βρίσκονται στο προσκήνιο όπως το ελληνικό θέμα.

Αντίθετα, όλοι θέλουν success stories.