Η ασάφεια είναι (μερικές φορές) χρυσός

Τα κυβερνητικά στελέχη που βγαίνουν και κάνουν προβλέψεις για το χρόνο που η Ελλάδα θα αναβαθμισθεί στην επενδυτική βαθμίδα από κάποιο οίκο αξιολόγησης θα ήταν καλύτερα να σταματήσουν.

Αντίθετα, θα ήταν καλύτερα να γίνουν ασαφείς όταν ερωτούνται σχετικά από τα ΜΜΕ ή άλλους και να επικεντρωθούν στην εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν στην αναβάθμιση.

Έτσι δεν κινδυνεύουν ούτε να διαψευσθούν, ούτε να δημιουργήσουν στρατιές δυσαρεστημένων επενδυτών/σπεκουλαδόρων που στο τέλος θα τους ζητούν και τα ρέστα γιατί τους πίστεψαν και έχασαν λεφτά.  

Καλώς ή κακώς, η εμπειρία που έχει ένας άνθρωπος ή εταιρεία  από μια χώρα παίζει ρόλο αρκετές φορές στις αποφάσεις που θα λάβει για την ίδια μελλοντικά.

Πάρτε για παράδειγμα τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.

Η απόφαση του γαλλικής καταγωγής στελέχους της Moody’s να διατηρήσει την Ελλάδα  στην επενδυτική βαθμίδα «Α» τους πρώτους μήνες του 2010 κι ενώ οι άλλοι μεγάλοι οίκοι την είχαν υποβαθμίσει στοίχισε στον ίδιο την δουλειά του και έκανε τις διαδόχους του εξαιρετικά επιφυλακτικές.

Μια ματιά στη βαθμολογία της Ελλάδας από την Moody’s την περίοδο 2010-2019  θα πείσει.

Όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Η Moody’s αλλά και ο S&P, η Fitch και ο ιαπωνικός οίκος R&I ξεκίνησαν να αναβαθμίζουν την Ελλάδα εκ νέου την περίοδο 2012-2014 για να βρεθούν προ δυσάρεστης έκπληξης το πρώτο εξάμηνο το 2015 και να αρχίσουν να την υποβαθμίζουν εκ νέου.

Εμείς μπορεί να τα ξεχνάμε ή να μην το γνωρίζουμε καν αλλά δεν ισχύει το ίδιο γι’ αυτούς.

Η εμπειρία τους από διαφορετικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είναι ευχάριστη.

Είναι λοιπόν λογικό να είναι πιο επιφυλακτικές, π.χ. από τις αγορές που εκτιμάται πως τιμολογούν την Ελληνική Δημοκρατία με «ΒΒ+».

Κοινώς, δυο βαθμίδες πιο πάνω από τους οίκους αξιολόγησης.

Το παρελθόν «βαραίνει» στις αποφάσεις που παίρνουν τα στελέχη των οίκων αξιολόγησης για την Ελλάδα όσο κι αν αξιολογούν το παρόν και τις μελλοντικές προοπτικές αν και δεν θα το παραδεχθούν  δημοσίως.

Για να αλλάξει το σκηνικό θα χρειασθεί περισσότερος χρόνος, άρση των capital controls και  επιβεβαίωση της πρόσβασης της Ελλάδας στις αγορές με ευνοϊκότερους όρους.

Θα χρειασθεί επίσης η υλοποίηση των συμφωνηθέντων με τους θεσμούς και η καλή συνεργασία μαζί τους, η τήρηση των δημοσιονομικών στόχων, οι δομικές μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξουν τον ρυθμό ανάπτυξης και η εξυγίανση των τραπεζών. 

Αντί λοιπόν τα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν προβλέψεις για τον χρόνο αναβάθμισης της χώρας στην επενδυτική βαθμίδα θα ήταν καλύτερο να δίνουν έμφαση στις ενέργειες που οι ίδιοι θα κάνουν για να το επιτύχουν.    

Για μια φορά, η ασάφεια ως προς τον χρόνο της αναβάθμισης μπορεί να είναι χρυσός.