Μας είναι αδύνατον να θυμηθούμε κάποιον πολιτικό ή κόμμα που έχει θέσει κάποια στιγμή θέμα μείωσης του ΠΔΕ.
Το αντίθετο. Όλα τα κόμματα εξουσίας είναι υπέρ του ΠΔΕ.
Όταν όμως έρχεται η ώρα των δύσκολων αποφάσεων, δηλαδή να περικοπούν κονδύλια που ενέχουν υψηλό πολιτικό κόστος για να επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος, οι κυβερνήσεις κάνουν το ίδιο πράγμα.
Περικόπτουν τις δαπάνες του ΠΔΕ.
Το 2018, η υποεκτέλεση του ΠΔΕ ανήλθε σε 800 εκατ. ευρώ ή 0,4% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την έκθεση ενισχυμένης εποπτείας της Κομισιόν, έχοντας τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην επίτευξη του υπερπλεονάσματος.
Κι αυτό παρότι όλοι αναγνωρίζουν ότι οι επενδύσεις δίνουν τη μεγαλύτερη ώθηση στο ΑΕΠ σε σχέση με άλλες κατηγορίες δαπανών, π.χ. καταναλωτικές.
Οι εκτιμήσεις θέλουν τα 100 ευρώ του ΠΔΕ να αυξάνουν το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) κατά 180 ευρώ.
Με άλλα λόγια, ο πολλαπλασιαστής του ΠΔΕ είναι ίσος με 1,8 φορές έναντι μιας μονάδας περίπου που είναι ο πολλαπλασιαστής της κατανάλωσης.
Δεν είναι τυχαίο πως πριν από αρκετό καιρό, κοινά αποδεκτός υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης μας έλεγε πως θα μπορούσε να κατανοήσει την κριτική της ΝΔ για την υποεκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), αλλά όχι για κάποια άλλα θέματα που είχε βάλλει στο στόχαστρο εκείνη την περίοδο.
Επίσης, πρόσφατα ο Ντέκλαν Κοστέλο της Κομισιόν προειδοποίησε για την πλήρη αξιοποίηση των κονδυλίων του ΠΔΕ.
Οι δαπάνες για το ΠΔΕ στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2020-2023 ανέρχονται σε 6,75 δισ. ευρώ το 2020 και ανεβαίνουν στα 7 δισ. ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια.
Για το 2019, οι χρηματοδοτήσεις από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους ανέρχονται σε 6,75 δισ. ευρώ, αλλά όλα δείχνουν πως στο τέλος θα υπάρξει υστέρηση.
Όμως, έφτασε η ώρα αφενός να αναλύσουμε προσεκτικά τις επιμέρους δαπάνες του ΠΔΕ για να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και αφετέρου, να εκσυγχρονίσουμε το θεσμικό πλαίσιο.
Κι όσον αφορά τις επιμέρους δαπάνες, θα πρέπει να μεταφερθούν οι τακτικές δαπάνες του ΠΔΕ εκεί που ανήκουν κανονικά, δηλαδή στον τακτικό προϋπολογισμό.
Είναι άλλωστε γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ πως κάποιες τακτικές δαπάνες έχουν ενταχθεί στο ΠΔΕ γιατί θεωρούνται επιλέξιμες για συγχρηματοδότηση από την ΕΕ.
Εξυπακούεται πως αυτό συνεπάγεται τον επανακαθορισμό του όρου δημόσιες επενδύσεις.
Όσον αφορά τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου που διέπει το ΠΔΕ, αυτό σημαίνει ομογενοποίηση και απλοποίηση των διαδικασιών, με κατάληξη τη ριζική μείωση της γραφειοκρατίας και την επιτάχυνση της χρηματοδότησης.
Η υλοποίηση θα διευκολυνθεί από τη μεταφορά της ευθύνης για το ΠΔΕ στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όπως ζητάνε οι θεσμοί.
Αυτό διευκολύνει επίσης μια ενοποιημένη προσέγγιση στον σχεδιασμό του προϋπολογισμού.
Φυσικά, για να γίνουν πραγματικότητα, θα πρέπει να διατεθούν πόροι για την ενίσχυση του ΓΛΚ με ειδικό προσωπικό.
Όλα αυτά δεν είναι δύσκολα και δεν μπορούν να περιμένουν.
Το ΠΔΕ χρειάζεται επειγόντως λίφτινγκ.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.