Η διόρθωση κάνει καλό

Αν δεν κάνουμε λάθος, η Ελληνική Δημοκρατία θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα και δάνεια ύψους 6,5 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη του 2019. 

Από αυτά, κάπου 4-4,5 δισ. ευρώ  θα πρέπει να δώσει στην ΕΚΤ και στις εθνικές κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος για τα ομόλογα που λήγουν μέχρι τα μέσα Αυγούστου.

Όμως, έχουμε τονίσει στο παρελθόν και η αγορά γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα έχει αρκετό ρευστό, ευρύτερα γνωστό ως μαξιλάρι ρευστότητας ή ασφαλείας.

Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί τις ανάγκες του κράτους για τα επόμενα λίγα χρόνια ακόμη κι αν δεν δανεισθεί καθόλου από τις αγορές, στο μέτρο που παράγει τα προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα.

Δεν γνωρίζουμε πόσα ακριβώς χρήματα έχει σήμερα το περίφημο μαξιλάρι, καθότι υπάρχουν εκροές για την πληρωμή υποχρεώσεων και πολύ μικρότερες εισροές.

Πάντως, θα στοιχηματίζαμε ότι υπερβαίνει τα 30 δισ. ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνουμε τις καταθέσεις των φορέων της γενικής κυβέρνησης στο τραπεζικό σύστημα. 

Στα 30 δισ. ευρώ περιλαμβάνονται ο αποκλειστικός λογαριασμός εξυπηρέτησης του χρέους (segregated account) που τροφοδοτείται από άλλους και  το απόθεμα ρευστότητας (cash buffer) των 15,7 δισ. ευρώ που μας έδωσε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), βγαίνοντας από το 3ο πρόγραμμα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να ακουμπήσει τα 15,7 δισ. ευρώ, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών. Όμως, μπορεί να κάνει χρήση των υπόλοιπων χρημάτων, στα οποία περιλαμβάνονται τα 5 δισ. ευρώ που έχει σηκώσει από τις αγορές μέχρι στιγμής.

Δεν είναι μυστικό ότι ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών και οι αγορές είναι πολύ ρηχές διεθνώς εκείνο τον μήνα.

Επομένως, η λογική υπαγορεύει ότι η Ελλάδα έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας να βγει στις αγορές και να δανεισθεί τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, καλύπτοντας το μέγιστο προαναγγελθέν όριο δανεισμού των 7 δισ. για το 2019, αυτό τον μήνα.

Κατά καιρούς έχει γραφτεί -κι εμείς εδώ έχουμε αναφέρει- ότι θα μπορούσε να εκδώσει 7ετές, 10ετές ή μεγαλύτερης ληκτικότητας ομόλογο, από τη στιγμή που οι συνθήκες είναι ευνοϊκές διεθνώς όπως συμβαίνει τώρα.

Αλλωστε οι αγοραστές είναι ξένοι.

Οπως πάντα, είναι σημαντικό, αφενός, να υπερκαλυφθεί το ύψος της έκδοσης και αφετέρου, να κάνει ράλι το νέο ομόλογο, για να μείνουν οι αγοραστές ευχαριστημένοι.

Ας μην ξεχνάμε ότι η χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση της χώρας περιορίζει τον αριθμό των λογαριασμών (accounts) που εκδηλώνουν ενδιαφέρον.

Επομένως, οι αγοραστές δεν θα πρέπει να αποθαρρυνθούν, χάνοντας λεφτά τις επόμενες μέρες μιας έκδοσης. 

Υπό αυτή την έννοια, θεωρούμε πως είναι θετικό ότι ανέβηκαν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων τις τελευταίες μέρες, γιατί δίνουν μεγαλύτερα περιθώρια για ράλι σε περίπτωση έκδοσης. 

Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου ακούμπησε χθες το 2,29% από 2,03% το πρωί της Δευτέρας και το spread έναντι του αντίστοιχου γερμανικού  διευρύνθηκε στις 260 μονάδες βάσης από 240.

Όπως μαθαίνουμε, η άνοδος των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων συνδέεται με πωλήσεις σε μια, έτσι κι αλλιώς, ρηχή αγορά από κάποιους που θέλουν να μπουν στη νέα έκδοση.

Σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται πως έπαιξε πρόσφατο δημοσίευμα του Reuters, που αναφερόταν στα σχέδια για νέα έκδοση ομολόγου.   

Η απόφαση της Fed να μη διαψεύσει τις προσδοκίες της αγοράς για μείωση του επιτοκίου παρέμβασης μέσα στον Ιούλιο διευκολύνει επίσης την ελληνική πλευρά.

Γι’ αυτούς τους λόγους, ουδέν κακόν αμιγές καλού, με την πρόσφατη διόρθωση των ομολόγων.