Τανγκό για δύο με την Ιταλία

Σε μια άλλη δυτική χώρα, δεν θα χρειαζόταν να το πούμε, όμως, εδώ είναι διαφορετικά. Σε προεκλογική περίοδο τουλάχιστον.

Διευκρινίζουμε λοιπόν ακόμη μια φορά πως κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, η χώρα θα έπρεπε πρώτα να αποπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της και μετά να κάνει παροχές.

Δεύτερον, το πακέτο των μέτρων θα έπρεπε να στοχεύει κυρίως στην τόνωση των επενδύσεων και των εξαγωγών και δευτερευόντως στην ενίσχυση της κατανάλωσης.

Πάμε τώρα παρακάτω.

Η κυρίαρχη άποψη το τελευταίο διάστημα αποδίδει την αύξηση των αποδόσεων των ελληνικών κρατικών ομολόγων και των spreads έναντι της Γερμανίας στο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Πράγματι, οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ελληνικών ομολόγων αυξήθηκαν απότομα, για να υποχωρήσουν στη συνέχεια μαζί με τα spreads έναντι της Γερμανίας.

Όμως, η διαφορά απόδοσης (spread) έναντι των ιταλικών ομολόγων παρέμεινε εντός του εύρους των 70 με 85 μονάδων βάσης, το ίδιο διάστημα.

Υπενθυμίζεται πως μία ποσοστιαία μονάδα ισούται με 100 μονάδες βάσης.

Η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου έκλεισε στο 3,347% στις 7 Μαΐου, δηλαδή  τη μέρα που ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε το πακέτων των μέτρων.

Την ίδια μέρα, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου έκλεισε στο 2,55%, με τη διαφορά απόδοσης (spread) να διαμορφώνεται στις 80 περίπου μονάδες βάσης.

Για λόγους σύγκρισης, λίγες μέρες πριν, δηλαδή στις 3 Μαΐου, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου ήταν στο 3,34% και του αντίστοιχου ιταλικού στο 2,55%, με το spread να διαμορφώνεται στις 79 μονάδες βάσης.

Το ελληνοϊταλικό 10ετές spread βρισκόταν στις 81 μονάδες βάσης στις 15 Μαΐου.

Χθες, 20 Μαΐου, το spread είχε υποχωρήσει στις 73 μονάδες βάσης.

Με άλλα λόγια, το 10ετές ελληνοϊταλικό spread δείχνει αξιοπρόσεκτη σταθερότητα μεταξύ των 73 και των 81 μονάδων βάσης όλο αυτό το διάστημα, παρά την ανακοίνωση του πακέτου μέτρων από την κυβέρνηση.

Γιατί ο υψηλός βαθμός συσχέτισης;

Ισως γιατί η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν το υψηλότερο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ στην ευρωζώνη και έχουν πολιτικά θέματα μπροστά τους.

Όμως, το ιταλικό ομόλογο δεν μπορεί να ακολουθεί το ελληνικό. Το  αντίθετο συμβαίνει.

Επομένως, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η κίνηση στα ελληνικά ομόλογα οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό έως αποκλειστικά στην Ιταλία και όχι στο πακέτο παροχών που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Αντίθετα απ’ ό,τι θέλει η κυρίαρχη άποψη στον Τύπο.

Οι αγορές, για λόγους που μπορούμε να εικάσουμε, φαίνεται πως δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο πακέτο μέτρων της Αθήνας σ’ αυτή τη φάση.

Ισως γιατί θεωρούν πως η ευρωζώνη έχει τον τρόπο να «πείσει» την Ελλάδα να πιάσει τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2019, όποια κυβέρνηση κι αν έχει.

Ή ίσως θεωρούν πως οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν θα αντιδράσουν, αν η Ελλάδα χάσει τον δημοσιονομικό στόχο για λίγο.

Άποψη της στήλης είναι πως οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα ασκήσουν κλιμακωτές πιέσεις προς την Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές για συμμόρφωση με τον στόχο.

Σ’ αυτή τη φάση, οι αγορές ίσως αρχίσουν να αντιδρούν, τιμωρώντας τα ελληνικά ομόλογα.

Αν το παρελθόν είναι οδηγός, χώρες όπως η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία θα εκδηλώσουν αρχικά τη δυσαρέσκειά τους σε κάποιο Eurogroup, σε περίπτωση που οι εκτιμήσεις της ΕΕ για τις επιπτώσεις των μέτρων στο πλεόνασμα είναι δυσμενείς.

Σ’ αυτή την περίπτωση, οι πιέσεις θα κορυφωθούν το φθινόπωρο, με τις συστάσεις της ΕΕ για πιθανή αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού.

Προς το παρόν πάντως, η Ιταλία κι όχι το πακέτο των μέτρων δίνει τον τόνο στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων.

It takes two to tango.