Το «περίεργο» χρηματιστηριακό ράλι

Στην Αθήνα, οι εξηγήσεις που ακούς για το χρηματιστηριακό ράλι είναι απλές.

Η απομάκρυνση του ενδεχόμενου μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στο πλαίσιο της επίτευξης πιο φιλόδοξων στόχων μείωσης των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων είναι μία από τις πρώτες.

Το ράλι των ελληνικών ομολόγων στον απόηχο των αναβαθμίσεων από τους ξένους οίκους, την υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων και τη στάση της ΕΚΤ είναι μία άλλη.

Όμως, η κυρίαρχη εξήγηση φαίνεται πως είναι η προεξόφληση από την αγορά μιας καλύτερης πορείας της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια και συνδέεται με το εκλογικό αποτέλεσμα.

Κι όταν λένε αγορά, εννοούν κυρίως τους ξένους επενδυτές, που εκτιμάται πως παραμένουν υπο-επενδεδυμένοι στο ελληνικό χρηματιστήριο.

Όμως, η Αθήνα δεν θα μπορούσε να κινείται ανοδικά, αν δεν γινόταν ράλι στις αγορές του εξωτερικού. Κι εδώ ακριβώς εστιάζεται το ενδιαφέρον.

Το ράλι του 2019 χαρακτηρίζεται από σημαντική μείωση της μεταβλητότητας στις μετοχές και σ’ άλλες επενδυτικές κατηγορίες, που ευνοεί συγκεκριμένες επενδυτικές στρατηγικές, π.χ. volatility-targeting, trend following.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη βουτιά της μεταβλητότητας από το 2014 και ίσως από το καλοκαίρι του 2012, που ο Μάριο Ντράγκι είχε πει την περίφημη φράση «οτιδήποτε κι αν χρειασθεί» για να σωθεί το ευρώ.

Σε ράλι του παρελθόντος, η μείωση της μεταβλητότητας συνοδευόταν από συγκριτικά μεγαλύτερη αύξηση της ρευστότητας, δηλ. του βάθους των αγορών, όπως λέμε.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο ορατό όταν κάποιος εξετάζει τη διαφορά της τιμής πώλησης από την τιμή αγοράς (bid-ask spread) σ’ αυτό το ράλι.

Για την ακρίβεια, η αύξηση της ρευστότητας δεν είναι σημαντική καθώς η συρρίκνωση του bid-ask spread δεν είναι μεγάλη.

Ο συνδυασμός της μεγάλης πτώσης της μεταβλητότητας με τη μικρή βελτίωση της ρευστότητας είναι το περίεργο χαρακτηριστικό του φετινού ράλι.

Αυτό σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, π.χ. εισροές σε μετοχικά αμοιβαία κεφάλαια των ΗΠΑ, υποαπόδοση έναντι των κύριων δεικτών, κάνουν αρκετούς να υποψιάζονται ότι πολλοί συμμετέχοντες έχουν μείνει απέξω, υπό την έννοια ότι είναι υπο-επενδυδεδυμένοι.

Με άλλα λόγια, το ράλι δεν έχει ιδιοκτήτη, γιατί πολλοί αμφιβάλλουν γι’ αυτό.  

Όπως δηλαδή εικάζεται πως συμβαίνει εν μέρει στην Αθήνα.

Όμως, αυτό είναι συνήθως καλός οιωνός για τους ταύρους.

Κι αυτό γιατί μπορούν βάσιμα να ελπίζουν πως τυχόν διατήρηση της μεταβλητότητας σε χαμηλά επίπεδα θα ωθήσει κάποιους αμφισβητίες του ράλι να αυξήσουν τις θέσεις τους σε μετοχές.

Κάτι τέτοιο θα ενισχύσει περαιτέρω την ανοδική χρηματιστηριακή τάση και ίσως οδηγήσει κάποιους που επενδύουν με βάση τα θεμελιώδη στοιχεία να μπουν στην αγορά, φοβούμενοι μήπως χάσουν κι άλλο την άνοδο.

Προς το παρόν πάντως, το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει.

Dr. Money