Να βγει κανείς ή να μη βγει στις αγορές;

Υπάρχουν λόγοι για να χαμογελούν οι υπεύθυνοι στην Αθήνα, παρατηρώντας την πτωτική πορεία που διαγράφουν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων.

Κι αυτό γιατί έχουν όλη τη βεντάλια των επιλογών διαθέσιμη, αν αποφασίσουν να βγουν ξανά στις αγορές για να δανεισθούν επιπλέον 2 δισ. ευρώ, πιάνοντας τα 7 δισ. ευρώ που είναι το ανώτατο όριο χρηματοδότησης από τις αγορές, με βάση τον επίσημο προγραμματισμό.

Είτε επιλέξουν την 3ετία με την απόδοση κάτω από το 2%, είτε την 5ετία με απόδοση κάτω από το 2,5%, είτε τη 10ετία της οποίας η απόδοση βρίσκεται λίγο πάνω από το 3,5%.

Κάθε περίοδος έχει τη δική της λογική, π.χ. η σημερινή τριετία είναι ουσιαστικά το 5ετές ομόλογο που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2017 και επομένως μια νέα έκδοση ύψους 2 δισ. ευρώ θα ενίσχυε τη ρευστότητα σε εκείνο το σημείο της ελληνικής καμπύλης των επιτοκίων.      

Υπάρχει ανάλογο ή άλλο σκεπτικό για το 5ετές, το 7ετές ή το 10ετές ομόλογο.

Ας σημειωθεί ότι οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης υποχωρούν από την αρχή της χρονιάς, με την Ελλάδα να κρατά τα σκήπτρα.

Κάπου 88 μονάδες βάσης υποχωρεί η απόδοση του ελληνικού από την αρχή του 2019, μετά τη διολίσθηση στο 3,52% την προηγούμενη εβδομάδα.

Η πτώση για το αντίστοιχο πορτογαλικό ομόλογο είναι 47 μονάδες βάσης και μόλις 26 μονάδες για το 10ετές ιταλικό. Μία ποσοστιαία μονάδα ισούται με 100 μονάδες βάσης.

Αν όμως έδειξαν κάτι οι εκδόσεις που προηγήθηκαν φέτος, αυτό είναι πως είναι σημαντικό να έχεις τους αγοραστές των ομολόγων σου ευχαριστημένους.

Κοινώς, να βγάλουν λεφτά και μετά την αγορά των ελληνικών ομολόγων, καταγράφοντας κέρδη λόγω ανόδου της τιμής ή υποχώρησης της απόδοσής τους (αν προτιμάτε).

Αν λοιπόν ήθελε η Ελλάδα να βγει στις αγορές και να πληρώσει το μικρότερο δυνατόν επιτόκιο με βάση τις τωρινές συνθήκες, θα μπορούσε να το κάνει τις επόμενες μέρες.

Μάλιστα, ίσως κατάφερνε να δανεισθεί με ακόμη χαμηλότερο επιτόκιο.

Όμως, θα έπαιρνε ένα μεγάλο ρίσκο.

Να δυσαρεστήσει τους αγοραστές των ομολόγων.

Κι αυτό γιατί συνήθως τα ομόλογα «γυρίζουν» μετά από ένα μεγάλο ράλι, αναζητώντας το επίπεδο ισορροπίας.

Η χώρα θα δανειζόταν πιθανόν στα σημερινά επίπεδα. Όμως, δυσαρεστώντας τους αγοραστές μπορεί να υποθήκευε τις μελλοντικές εξόδους στην αγορά.         

Δυστυχώς, η λίμνη των δυνητικών αγοραστών ελληνικών ομολόγων δεν είναι ακόμη μεγάλη, αφού η Ελλάδα κατατάσσεται κάτω από το τελευταίο σκαλοπάτι της επενδυτικής βαθμίδας «ΒΒΒ-».

Οι μνήμες του Φεβρουαρίου του 2018 είναι ακόμη νωπές.

Η χώρα εκμεταλλεύθηκε ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας και δανείσθηκε με το χαμηλότερο δυνατόν επιτόκιο, εκδίδοντας 7ετές ομόλογο.

Όμως, οι απώλειες που κατέγραφαν οι κάτοχοι εκείνων των ομολόγων επί αρκετούς μήνες «στοίχειωνε» οποιαδήποτε προσπάθεια εξόδου της χώρας εκ νέου στις αγορές.

Αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα, το μάθημα με το 7ετές ομόλογο δεν πρέπει να ξεχασθεί.

Επομένως, ίσως η νέα έξοδος στις αγορές θα πρέπει  να γίνει όταν γυρίσει η αγορά και ανέβουν οι αποδόσεις, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες καταγραφής κερδών από όσους τα αγοράσουν.

Εξυπακούεται ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, έτσι κι αλλιώς,  όταν πλησιάσει η διακεκαυμένη ζώνη των εκλογών.