Τα συν και πλην των βραχυχρόνιων μισθώσεων

Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά.

Κι όμως, κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί η διαμάχη που υπάρχει μεταξύ εκείνων που τάσσονται υπέρ του σημερινού καθεστώτος στις βραχυχρόνιες μισθώσεις και εκείνων που ζητούν να μπουν περιορισμοί κατά τα πρότυπα άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Εχουμε λοιπόν και λέμε.

«Εχουν μπει περιορισμοί στο Λονδίνο, επειδή έχουν ανέβει τα ενοίκια λόγω airbnb; Όχι. Πολλοί μένουν 1,5-2 ώρες πιο μακριά, γιατί τα ενοίκια είναι πιο φθηνά και παίρνουν καθημερινά το τρένο προς και από τη δουλειά τους στο Λονδίνο», μας έλεγε φορτισμένος δημόσιος υπάλληλος που ενοικιάζει 2 σπίτια σε νησί του Ιονίου.

«Πήγαμε κι εμείς να βγάλουμε λίγο ψωμάκι μετά από τόσα χρόνια κρίσης και θέλουν οι καρεκλοκένταυροι να σκοτώσουν το airbnb;» τόνιζε επίσης φορτισμένος κτηματομεσίτης που δουλεύει το Κουκάκι κι άλλες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας.

Ο τελευταίος αναφερόταν σε δημοσιεύματα που θέλουν την κυβέρνηση να νομοθετεί μέχρι το τέλος Απριλίου, επιβάλλοντας περιορισμούς κατά τα πρότυπα άλλων μεγαλουπόλεων.

Από την άλλη πλευρά, άλλοι στον κλάδο των ακινήτων που μεσολαβούν για να αγοράσουν ξένοι, π.χ. Κινέζοι, σπίτια μέσω της «χρυσής βίζας» θεωρούν πως κάτι πρέπει να γίνει, γιατί δημιουργείται κοινωνικό πρόβλημα.

«Τα ενοίκια έχουν πάρει φωτιά και δεν μπορείς να βρεις σπίτι να νοικιάσεις αν είσαι π.χ. φοιτητής, σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας. Δεν είναι μόνο το Κουκάκι κ.λπ. Πήγαινε πιο μακριά, όπως στο Χαλάνδρι, και θα δεις πού έχουν πάει τα ενοίκια και οι τιμές», συμπλήρωσε.    

Όμως, ο ίδιος θεωρεί ότι οι περιορισμοί δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν την απαγόρευση των βραχυχρόνιων μισθώσεων σε μια συγκεκριμένη απόσταση από ιστορικά μνημεία όπως η Ακρόπολη.

Θεωρεί όμως λογικό να επιβληθεί κάποιο όριο στον αριθμό των ακινήτων που μπορεί κανείς να μισθώσει βραχυχρόνια.

Κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, η βασική μέριμνα των ιθυνόντων θα πρέπει να είναι να μην τραυματίσουν θανάσιμα τη χρυσή κότα του ελληνικού real estate, που είναι οι βραχυχρόνιες μισθώσεις.

Οι τελευταίες έχουν δώσει ώθηση σε τιμές και ενοίκια από τα οποία ωφελήθηκαν τόσο οι ιδιοκτήτες ακινήτων, όσο και άλλοι, π.χ. μεσίτες, εταιρείες διαχείρισης ακινήτων και εργαζόμενοι σε κατασκευαστικές εταιρείες, λόγω ανακαινίσεων διαμερισμάτων, κτίσιμο νέων.

Ωφελημένος βγήκε επίσης ο κρατικός κορβανάς λόγω φόρων κ.λπ. και της δυνατότητας που έδωσε σε αρκετούς ιδιοκτήτες και μεσάζοντες να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε εφορία, ΕΦΚΑ κ.λπ.

Στους  ωφελημένους επίσης θα πρέπει να κατατάξουμε τις τράπεζες, που είδαν αφενός τις αξίες κάποιων καλυμμάτων (ακίνητα) για δάνεια να ανεβαίνουν, αφετέρου, κάποιους δανειολήπτες με ληξιπρόθεσμες οφειλές να τις ρυθμίζουν.

Επιπλέον, μπήκε πάνω από 1,5  δισ. ευρώ στη χώρα για αγορές ακινήτων από το εξωτερικό καθώς αρκετοί συνδύασαν τη «χρυσή βίζα» με μια επένδυση.

Αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα για να αγνοηθούν σε οποιαδήποτε προσπάθεια ρύθμισης της αγοράς.

Oπως δεν μπορεί να αγνοηθεί πλέον η δυνατότητα που δίνει το κράτος σε ξένους  υπηκόους να παίρνουν τη «χρυσή βίζα» με καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες κ.λπ.

Ειδικοί εκτιμούν πως αρκετοί ξένοι θα προτιμήσουν αυτή τη μέθοδο από την αγορά ακινήτου. Αν επιβεβαιωθούν, η «θερμοκρασία» θα πέσει στην αγορά ακινήτων, ακόμη και αν δεν γίνει καμία ρύθμιση.

Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση δεν μπορεί να αφεθεί ως έχει, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Κάποια παρέμβαση θα πρέπει να υπάρξει, υπό τον όρο ότι δεν θα  τραυματίσει τις βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων.

Η αυτούσια υιοθέτηση κάποιας ρύθμισης περιορισμού που εφάρμοσε άλλη ευρωπαϊκή πόλη ίσως αποδειχθεί μοιραία για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις στην Αθήνα.

Γι’ αυτό απαιτείται μεγάλη προσοχή.

Η όποια κυβερνητική παρέμβαση για την υποβοήθηση των ενοικιαστών θα πρέπει να στηρίζεται σε καλή γνώση και ανάλυση των δεδομένων των βραχυχρόνιων μισθώσεων, π.χ. πόσα σπίτια νοικιάζει κάθε ιδιοκτήτης ανά περιοχή.

Ισως μάλιστα η ιδανική λύση να μην είναι κάποια ενιαία ρύθμιση αλλά παραλλαγές της ανά περιοχή.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να «διώξει» τους ξένους που θέλουν να φέρουν τα λεφτά τους στη χώρα και να τα επενδύσουν στο real estate.