Ο Πειραιάς και η «απειλή» της Τεργέστης

Η υπογραφή του μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Ιταλίας και της Κίνας προ ολίγων ημερών κατά την επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ για τη συμμετοχή της πρώτης στο κινεζικό σχέδιο του Νέου Δρόμου του Μεταξιού μπορεί να επηρεάσει άμεσα τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα.

Ως γνωστόν, η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα του G7 που συμμετέχει στο κινεζικό δίκτυο λιμανιών, γεφυρών και ενεργειακών εγκαταστάσεων, που στοχεύει στη σύνδεση της Κίνας με την Ευρώπη.

Η λαϊκίστικη κυβέρνηση της Ιταλίας, με βασικό μοχλό το κόμμα των Πέντε Αστέρων -η Λέγκα παίρνει αποστάσεις χωρίς να βάζει εμπόδια-, προσβλέπει στις κινεζικές επενδύσεις και την αύξηση των εμπορικών συναλλαγών για να αναζωογονήσει την οικονομία της.

Κι αυτό παρά τις έντονες αμερικανικές αντιδράσεις αλλά και των άλλων ισχυρών χωρών της ΕΕ όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Όμως, οι Ιταλοί θεωρούν αβάσιμες αυτές τις αντιδράσεις, από τη στιγμή που η Γερμανία και η Γαλλία έχουν πολύ μεγαλύτερες εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα και έχουν γίνει αποδέκτες μεγαλύτερων επενδύσεων.

Οσον αφορά τις ΗΠΑ, οι ίδιοι σημειώνουν πως ακολουθούν την πολιτική «Πρώτα η Ιταλία», κατά τα πρότυπα του «Η Αμερική Πρώτα» του προέδρου Τραμπ.  

Όλα αυτά είναι σημαντικά από διάφορες σκοπιές. Όμως, η διεύρυνση των οικονομικών σχέσεων της Ιταλίας με την Κίνα μπορεί να έχει άμεσο αντίκτυπο στην Ελλάδα.

Δεν πάνε παρά λίγα χρόνια από τότε που ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δήλωσε πως η Ελλάδα θα γίνει η πύλη της Κίνας στην Ευρώπη.

Ηταν μια λογική προσέγγιση, από τη στιγμή που η Ελλάδα χρειαζόταν άμεσες ξένες επενδύσεις, το Πεκίνο είχε ήδη λάβει θέση στο λιμάνι του Πειραιά μέσω της Cosco και οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν έδιναν στην Κίνα αυτό που ζητούσε.

Ένα μεγάλο λιμάνι μέσω του οποίου τα κινεζικά προϊόντα θα έφταναν πιο γρήγορα και ασφαλή μέσω των σιδηροδρομικών και αυτοκινητιστικών συνδέσεων στις αγορές της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης.

Όμως, η συμφωνία που υπέγραψαν ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουσέπε Κόντε και ο Κινέζος πρόεδρος Αι Τζινπίνγκ θα μπορούσε να ανατρέψει όλα αυτά.

Αυτό θα συνέβαινε αν η Ιταλία έδινε στην Κίνα αυτά που ζητά για το λιμάνι της Τεργέστης, σύμφωνα με άτομα που έχουν καλή γνώση του θέματος.

«Ολα εξαρτώνται από το τι θα δώσει η Ιταλία (για την Τεργέστη καθώς τα άλλα λιμάνια δεν είναι τόσο σημαντικά -π.χ. Παλέρμο)», αναφέρει ένας εξ αυτών.

Αν η γείτονα εξυπηρετούσε τους Κινέζους με την Τεργέστη, οι άμεσες συνέπειες θα ήταν η υποβάθμιση του ρόλου του Πειραιά στον σχεδιασμό του Πεκίνου.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Κινέζοι θα χρησιμοποιούσαν το λιμάνι του Πειραιά ως πύλη για τη Νοτιοανατολική  Ευρώπη και την Τεργέστη για την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.

Είναι διατεθειμένοι οι Ιταλοί να ικανοποιήσουν τους Κινέζους; Δύσκολο να πει κανείς.

Πάντως, ο Michele Geraci, που ήταν ο επικεφαλής των διαπραγματευτών της Ιταλίας, ανέφερε ότι η χώρα του θα αποφύγει τις παγίδες της Κίνας με το χρέος.

Επιπλέον, πρόσθεσε ότι οι ιταλικοί νόμοι δεν επιτρέπουν σε ξένους να αποκτούν τον έλεγχο των λιμανιών τους, όπως συνέβη με τον Πειραιά στην Ελλάδα.

Ιδωμεν.