Να βγει η Ελλάδα αγοραστής!

Είναι καλύτερα να έχεις αρκετή ρευστότητα και να πληρώνεις τον εύλογο τόκο παρά να σου λείπει όταν τη χρειάζεσαι. Όμως, μπορείς να κάνεις κι άλλα πράγματα μ' αυτή και δεν χρειάζεται να φτιάξεις μια νέα ΔΕΚΑ.

Δημοσιεύθηκε: 13 Μαρτίου 2019 - 07:59

Dr Money

Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, το απόθεμα ρευστότητας της χώρας ανερχόταν στα 30 δισ. ευρώ στο τέλος του 2018.

Με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός συνεχίζει να καταγράφει πρωτογενή πλεονάσματα και η χώρα «σήκωσε» 5 δισ. ευρώ από τις αγορές με την πώληση των 5ετών και των 10ετών ομολόγων, το περίφημο απόθεμα πιθανόν να ξεπερνά τα 35 δισ. ευρώ σήμερα παρά τις όποιες αποπληρωμές χρεολυσίων ενδιάμεσα.

Γι’ αυτά τα λεφτά, οι Ελληνες φορολογούμενοι πληρώνουν τόκους. Πολύ χαμηλούς, είναι η αλήθεια, αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του αποθέματος προέρχεται από τα χαμηλότοκα δάνεια του ESM.

Όμως, το μαξιλάρι, όπως αποκαλείται, κάνει τη δουλειά του.

Υπενθυμίζει στους δυνητικούς αγοραστές των ελληνικών χρεογράφων πως η Ελλάδα θα έχει τα χρήματα να τους αποπληρώσει τα επόμενα χρόνια, ακόμη κι αν χάσει πλήρως την πρόσβαση στις αγορές.

Με άλλα λόγια, τους καθησυχάζει πως δεν κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους, αν αγοράσουν ελληνικά χρεόγραφα και τους ενθαρρύνει να υποβάλλουν προσφορές, ζητώντας σχετικά χαμηλή αποζημίωση, δηλαδή απόδοση μέχρι τη λήξη, για το ρίσκο που αναλαμβάνουν.

Ισως αυτό εξηγεί γιατί hedge funds υπέβαλαν πρόσφατα προσφορές για να αγοράσουν το 10ετές ομόλογο, ζητώντας απόδοση μόλις 3,65% (!), που είναι ξεκάθαρα εκτός αγοράς.

Είναι λογικό, όταν διεθνείς θεσμικοί επενδυτές και οργανισμοί όπως το ΔΝΤ ρωτούν τους ιθύνοντες στη χώρα μας τι θα κάνουν με το απόθεμα ρευστότητας, να εισπράττουν την απάντηση ότι θα χρησιμοποιηθεί για την επαναγορά ακριβού χρέους τα επόμενα χρόνια.

Το ακριβό δάνειο του ΔΝΤ, για το οποίο η Ελλάδα πληρώνει επιτόκιο άνω του 5%, είναι ένα παράδειγμα αλλά χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών (ESM).

Όμως, η χώρα δεν πρέπει να μείνει μόνο σ’ αυτό. Θα πρέπει να πάει ένα βήμα παραπέρα όπως κάνουν άλλες χώρες της ΕΕ.

Η Ελλάδα θα πρέπει να διενεργεί πράξεις ανοικτής αγοράς (open market operations), δηλαδή να αγοράζει και να πουλά χρεόγραφα, αν χρειασθεί, με βασικό στόχο την αποτροπή ακραίων διακυμάνσεων με μικρά ποσά στην αγορά.

Μια τέτοια περίπτωση βιώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, μετά την έκδοση του 10ετούς ομολόγου, όταν μικρές πωλήσεις συμπίεσαν τις τιμές των ελληνικών ομολόγων, ανεβάζοντας τις αποδόσεις τους για διαφορετικούς λόγους.

Μια παρέμβαση, είτε λεκτική είτε πραγματική στην αγορά, με μικρό ποσό, θα αρκούσε καθώς θα έστελνε το κατάλληλο μήνυμα στην αγορά.

Φυσικά, κάτι τέτοιο χρειάζεται προσοχή, για να μην καταλήξουμε σε κάτι ανάλογο της πάλαι ποτέ ΔΕΚΑ.

Η τελευταία έβγαινε αγοραστής σε μετοχές κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο Αθηνών, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς να ξεφορτώσουν τις μετοχές τους.

Σε άλλες χώρες, δίνεται η δυνατότητα στους αντίστοιχους οργανισμούς διαχείρισης δημόσιου χρέους να κάνουν πράξεις ανοικτής αγοράς, είτε απευθείας είτε μέσω των βασικών διαπραγματευτών (primary dealers).

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει κι εδώ μέσω του ΟΔΔΗΧ, αν φυσικά αποκτούσε την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και έμπαιναν κάποιοι κανόνες, ώστε να μη γίνει μια νέα ΔΕΚΑ για ομόλογα.

Αν θυμόμαστε καλά, ο σχετικός νόμος τού δίνει τη δυνατότητα για τέτοιες πράξεις, αλλά ίσως χρειάζονται κάποιες ρυθμίσεις.

Σε κάθε περίπτωση, μια πιο ενεργητική διαχείριση μέρους του μεγάλου αποθεματικού ρευστότητας, με στόχο την ομαλοποίηση της ελληνικής αγοράς ομολόγων, είναι απαραίτητη κατά την ταπεινή μας άποψη.

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν θα πρέπει να είναι απλός πωλητής ομολόγων. Θα πρέπει να είναι επίσης και αγοραστής.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.