To ιταλικό spread και οι σημαντικές λεπτομέρειες

Τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς μπαίνουν μεγαλύτερα εμπόδια σε μια δυνητική έξοδο της Ελλάδας στις αγορές τις επόμενες εβδομάδες.

Η απόφαση της κυβέρνησης της Ιταλίας να ανεβάσει τον στόχο για το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 2,4% του ΑΕΠ το 2019 δικαίωσε εκείνους που εκτιμούσαν πως το κόμμα των 5 αστέρων και η Λέγκα θα βάλουν το πολιτικό τους συμφέρον πάνω απ’ όλα.   

Δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη.

Αναλυτές σε αρκετούς μεγάλους διεθνείς οίκους εκτιμούσαν μέχρι πρότινος ότι η ιταλική κυβέρνηση θα φθάσει σε κάποιου είδους συμβιβασμό για το ύψος του ελλείμματος του 2019 με την Κομισιόν, στο τέλος.

Αν και δεν έχουν γίνει γνωστές  λεπτομέρειες για τον ιταλικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, ο στόχος για το έλλειμμα δεν δείχνει συμβατός με τη δέσμευση για μείωση των διαρθρωτικών ελλειμμάτων, προκαλώντας ένταση στις σχέσεις με την Κομισιόν.

Κάποιοι ίσως ισχυρισθούν ότι η Κομισιόν θα ενδώσει στο τέλος όπως έχει κάνει σ’ άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, καθώς η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην ευρωζώνη.

Αυτό ίσως συμβεί. Το γεγονός ότι η Γαλλία εμφανίζει ελαφρώς υψηλότερο έλλειμμα το 2019 σε σύγκριση με το φετινό βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση.

Πράγματι, η Κομισιόν, ως πολιτικοποιημένο όργανο, μπορεί να φθάσει σε κάποιο συμβιβασμό.

Ομως αυτό δεν σημαίνει πως οι συνομιλίες, επιχειρήματα, διαφωνίες της Ιταλίας με τους κοινοτικούς αξιωματούχους δεν θα  έχουν αντίκτυπο στην αγορά ομολόγων της ευρωπεριφέρειας.

Το πιθανότερο είναι πως θα ενισχύσουν τη μεταβλητότητα στα spreads και στις αποδόσεις των ομολόγων.

Ακόμη κι αν η Κομισιόν συναινέσει, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι οίκοι αξιολόγησης θα μείνουν αδιάφοροι απέναντι στη πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης. Η S&P πρόκειται να αξιολογήσει την Ιταλία στις 26 Οκτωβρίου.

Κι αυτό γιατί η Ιταλία είναι η χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ στην ευρωζώνη μετά την Ελλάδα και επομένως οι επιπτώσεις του μεγαλύτερου ελλείμματος στη φερεγγυότητα του χρέους της δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Όμως, έμπειροι παρατηρητές επισημαίνουν δύο σημεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.

Πρώτον, η διαφορά απόδοσης (spread) του 10ετούς ιταλικού ομολόγου από το αντίστοιχο γερμανικό είναι ήδη πολύ μεγαλύτερη συγκρινόμενη με το αντίστοιχο spread άλλων χωρών, αν ληφθούν υπόψη οι βαθμοί αξιολόγησης της Ιταλίας από S&P, Moody’s και Fitch.

Είτε λοιπόν θα υπάρξει υποβάθμιση της Ιταλίας, είτε θα πρέπει να ανοίξουν τα spreads των άλλων χωρών για να «εξηγηθεί» το ιταλικό spread, που είναι κοντά στο ανώτερο επίπεδο των τελευταίων 3 μηνών.

Διαφορετικά, το ιταλικό spread δεν έχει μεγάλα περιθώρια περαιτέρω διεύρυνσης, εκτός κι αν έχουμε αρνητικές, αναπάντεχες εξελίξεις.

Δεύτερον, η αγορά είχε αρχίσει ήδη να προεξοφλεί μια παρόμοια εξέλιξη με πωλήσεις ιταλικών χρεογράφων από ξένους επενδυτές, σπεκουλαδόρους.

Επομένως, δεν ήταν τελείως απροετοίμαστη στην ανακοίνωση για την αύξηση του ελλείμματος.

Αυτό λειτουργεί επίσης εναντίον μιας μεγάλης περαιτέρω διεύρυνσης των ιταλικών spreads έναντι της Γερμανίας.

Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε  αυξημένη μεταβλητότητα στις αποδόσεις και στα spreads των ιταλικών και άλλων ομολόγων της ευρωπεριφέρειας.

Oμως, υπάρχουν λόγοι που δεν ευνοούν την περαιτέρω σημαντική διεύρυνση των ιταλικών spreads.

Καμιά φορά, κάτι τέτοιες λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Εκτός απροόπτου, φυσικά.