Μαζεύονται σύννεφα

Και τώρα τι γίνεται;

Το ζήτημα με τα δημοσιονομικά της Ιταλίας παραμένει ανοικτό, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν πως στο τέλος θα υπάρξει κάποιος συμβιβασμός με την ΕΕ.

Ο χαμηλός βαθμός κάλυψης του ιταλικού ομολόγου που δημοπρατήθηκε χθες είναι ενδεικτικός της επιφυλακτικής στάσης της επενδυτικής κοινότητας.

Όμως, η Ελλάδα συγκαταλέγεται επίσης στις αναδυόμενες αγορές. Τουλάχιστον όσοι έχουν τοποθετηθεί στη χώρα ή την κοιτάζουν, δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την αλλαγή νομίσματος.

Όμως, η επέκταση της αναταραχής σε περισσότερες χώρες και οι εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες δεν την αφήσουν ανεπηρέαστη.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε τι συμβαίνει με τις ροές, ξεκινώντας από κάτι βασικό.   

Όταν τα spreads είναι μικρά και η μεταβλητότητα χαμηλή, μερικοί πόντοι βάσης στο carry trade μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην απόδοση ενός fund σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του.

Υπενθυμίζουμε ότι το carry trade αναφέρεται στον δανεισμό σε κάποιο νόμισμα χαμηλού επιτοκίου και εν συνεχεία τη μετατροπή του ποσού σε άλλο νόμισμα που προσφέρει υψηλότερη απόδοση είτε μέσω κατάθεσης, είτε μέσω τοποθέτησης σε κινητές αξίες, π.χ. μετοχές, ομόλογα.  

Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, οι επαγγελματίες επενδυτές εμφανίζονται να μην έχουν επιλογή.

Γι’ αυτό τον λόγο ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό την ίδια τακτική, μέχρις ότου κάποιο αρνητικό γεγονός οδηγήσει στην εγκατάλειψη του carry trade.

Η τακτική απέδωσε το 2017, ευνοώντας τη μεταφορά μεγάλων ποσών στις αναδυόμενες αγορές.

Η αυξημένη μεταβλητότητα και οι πενιχρές αποδόσεις από την αρχή της χρονιάς έχουν δυσκολέψει τα πράγματα. Ολοι γνωρίζουν πλέον ότι ένα αρνητικό συμβάν μπορεί να εξαφανίσει τα κέρδη από το carry trade πολλών μηνών.

To δυσμενές γεγονός  μπορεί να αφορούσε μια χώρα, π.χ. Αργεντινή, Τουρκία.

Όμως, υπάρχει επίσης κάτι ακόμη, που τις αφορά όλες. Το δολάριο που ανατιμάται λόγω της πολιτικής της Fed στον απόηχο της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής του Τραμπ.

Με το 48% περίπου των δανείων σε ξένο νόμισμα που έχουν συνάψει χώρες και εταιρείες να είναι σε δολάρια έναντι 40% περίπου μια δεκαετία πριν σύμφωνα με το Bloomberg, οι συνέπειες στην εξυπηρέτηση αυτών των δανείων είναι προφανείς.

Σ’ όλα αυτά έρχονται να προστεθούν γεωπολιτικά γεγονότα όπως η διαμάχη ΗΠΑ-Τουρκίας, ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα, το Ιράν και οι απειλές για κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.

Οι ανωτέρω παράγοντες ευνόησαν την αύξηση του ρευστού στα θεσμικά χαρτοφυλάκια με ταυτόχρονη ρευστοποίηση θέσεων σε κινητές αξίες και το ξετύλιγμα των carry trades.     

To αποτέλεσμα είναι η διακοπή και αντιστροφή των ροών προς τις αναδυόμενες αγορές και η πρόκληση αναταραχής.

Το φόντο δεν είναι ό,τι το καλύτερο για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που βγήκε από το 3ο πρόγραμμα στήριξης στις 21 Αυγούστου και ελπίζει να σταθεί στα πόδια της.

Τι θα μπορούσε να σταθεροποιήσει την κατάσταση;

Μερικοί φέρνουν στο νου τους τη στάση της κ. Γέλεν, της προηγούμενης προέδρου της Fed, που έβαλε πάγο στις αυξήσεις επιτοκίων τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με κρίση στις αναδυόμενες αγορές.

Μπορεί να πράξει ο νυν πρόεδρος Τζέρομ Πάουελ κάτι το αντίστοιχο σήμερα;    

Δεν θα στοιχηματίζαμε. Ενας ακόμη λόγος για να πράξει περισσότερα η Ελλάδα για τον εαυτό της.