Το δίκοπο μαχαίρι και ο προϋπολογισμός του 2019

Μερικές φορές αναρωτιέσαι γιατί γίνεται ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός. Κοινώς, αν υπάρχει προφανής σκοπός ή απλά γίνεται για άλλους λόγους, π.χ. εσωτερικών ισορροπιών, άνοιγμα σε άλλους πολιτικούς χώρους κ.τ.λ.

Ομολογούμε ότι ειδικοί δεν είμαστε επί του θέματος.

Όμως, ακούγοντας τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, μας ήλθε στο νου περισσότερο το δεύτερο. Παρότι έχουμε σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσο τα άτομα που επελέγησαν για κάποιες θέσεις υπουργών ή υφυπουργών έχουν το ειδικό βάρος να πείσουν την κοινή γνώμη ότι το κυβερνών κόμμα κάνει άνοιγμα στην κεντροαριστερά και στην «καραμανλική» κεντροδεξιά.

Από την άλλη πλευρά, είναι προφανής η επιλογή του πρωθυπουργού να μην υπάρξουν αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο, είτε αφορούν το υπουργείο Οικονομικών, είτε άλλα υπουργεία και πρόσωπα. Η μετακίνηση, προαγωγή του κ. Χαρίτση στο υπουργείο Εσωτερικών δεν αλλάζει αυτή την εντύπωση.

Υπό αυτή την έννοια, ο ανασχηματισμός δεν είναι σημαντικό γεγονός, non-event για την ακρίβεια, για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στις αγορές. Εδώ, η έμφαση του κ. Τσίπρα στην κυβερνητική συνέχεια είναι σαφής και προφανής για ευνόητους λόγους.

Η χώρα βγήκε επισήμως από το 3ο μνημόνιο στις 21 Αυγούστου, όμως θα πρέπει να υλοποιήσει κάποιες μεταμνημονιακές δεσμεύσεις και η κυβέρνηση να έχει ομαλές διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους των θεσμών που θα έρχονται στην Αθήνα.

Το τελευταίο επιτυγχάνεται πιο εύκολα, όταν οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και υπάρχει κάποιος κώδικας επικοινωνίας και κάποιου είδους εμπιστοσύνη.

Αντίθετα, κάθε νέος υπουργός ή υφυπουργός θα χρειαζόταν κάποιο χρονικό διάστημα για να ενημερωθεί και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνομιλητών του.

Με τον πρωθυπουργό να προχωρά σε εξαγγελίες στη ΔΕΘ το πρώτο μισό του Σεπτεμβρίου και τη χώρα να καταθέτει το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2019 εδώ και λίγο αργότερα στις Βρυξέλλες, τα χρονικά περιθώρια είναι πολύ μικρά.

Είχαμε αναφέρει πριν από λίγο καιρό, τη σημασία που έχουν οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ στη διαμόρφωση των προσδοκιών για τους συμμετέχοντες στις αγορές και γενικότερα τους εκτός Ελλάδος.

Κι αυτό γιατί πολλές φορές, οι εντυπώσεις στις αγορές παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από αυτό που συμβαίνει.

Αν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ έχουν σημασία γιατί θα είναι ένα πρώτο δείγμα γραφής στη μεταμνημονιακή εποχή, ακόμη μεγαλύτερη θα έχει ο προϋπολογισμός του 2019.

Ασφαλώς, οι εξαγγελίες θα επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό τον προϋπολογισμό  της επόμενης χρονιάς.

Ηδη υπάρχει συζήτηση κατά πόσο οι όποιες εξαγγελίες για ελαφρύνσεις θα αφορούν τη μεσαία τάξη γενικότερα ή ομάδες του πληθυσμού που είναι πιο φιλικές στο κυβερνών κόμμα, αν οι ειδήμονες έχουν δίκιο.

Όμως, ο προϋπολογισμός  του 2019 είναι όλα τα λεφτά γιατί θα πρέπει να εκτελεσθεί, έχοντας τη βούλα της Κομισιόν.

Με δεδομένο ότι το 2019 είναι εκλογική χρονιά, περιπλέκει τα πράγματα.

Η μεταχείριση που θα έχουν οι παλαιότερες συντάξεις, με δεδομένο ότι έχει ήδη ψηφισθεί νόμος για την εξίσωσή τους σε μεγάλο βαθμό με τις νέες, είναι μέρος του παζλ του προϋπολογισμού.

Αν ο προϋπολογισμός δώσει την εντύπωση ότι είναι περισσότερο προεκλογικός παρά ρεαλιστικός, ακόμη κι αν τηρεί τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα στα χαρτιά, το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.  

Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει ανάγκη τα λεφτά και να μην επείγεται να βγει στις αγορές, όμως όσο περνάει ο καιρός κι αυτό δεν συμβαίνει, τόσο τα ζιζάνια των αμφιβολιών θα διασπείρονται, κατά την ταπεινή μας άποψη, δυσκολεύοντας περισσότερο το εγχείρημα μελλοντικά.

Αν η ΔΕΘ είναι το πρώτο δείγμα κυβερνητικής γραφής στη μεταμνημονιακή εποχή, ο προϋπολογισμός του 2019 θα είναι η γραφή.