Από την καταιγίδα στην ηρεμία

O τούρκος πρόεδρος  μπορεί να είναι παρορμητικός, φιλόδοξος, ισλαμιστής και εθνικιστής αλλά είναι επίσης αρκετά ευφυής άνθρωπος για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να βαράει το χέρι του στο μαχαίρι.

Η κατάθεση αίτηση αποφυλάκισης του δικηγόρου του πάστορα Μπράνσον μετά την συνάντηση του τούρκου πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον με τον Τζόν Μπόλτον, το σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του προέδρου Τράμπ, δεν μπορεί να είναι τυχαία.

Γι’ αυτό θεωρούμε πολύ πιθανή την απελευθέρωση του αμερικανού πάστορα τις επόμενες μέρες η εβδομάδα καθώς πίσω από τις δηλώσεις και τις κινήσεις εντυπωσιασμού του τούρκου προέδρου κρύβεται μια δύσκολη πραγματικότητα.

Ακόμη κι αν ο πρόεδρος  Ερντογάν είχε αυταπάτες για την δύναμη της Τουρκίας και τι μπορεί να κατορθώσει μόνη της, πλέον δεν τις έχει όπως δείχνουν οι κινήσεις του.  

Κοινώς, η προσπάθεια βελτίωσης των σχέσεων της χώρας του με την Ε.Ε. στα πλαίσια της οποίας εντάσσεται η απελευθέρωση των δυο ελλήνων στρατιωτικών, και η εκμετάλλευση του χαρτιού που έπαιξε με το Κατάρ στο παρελθόν όταν η Σαουδική Αραβία και άλλες ισλαμικές χώρες το είχαν στριμώξει.  

Είναι ενδεικτικό τι συμβαίνει με την κεντρική τράπεζα της Τουρκίας που φαινομενικά υπακούει στα κελεύσματα του Ερντογάν και δεν αυξάνει τα επιτόκια παρέμβασης αλλά στην πραγματικότητα τα αυξάνει.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bloomberg, η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας περιορίζει την ρευστότητα, αναγκάζοντας τις τράπεζες να χρεώσουν υψηλότερα επιτόκια κατά μια ποσοστιαία μονάδα τους δανειζόμενους.

Ουσιαστικά, το επίσημο επιτόκιο παρέμβασης είναι στο 17,75% αλλά το πραγματικό στο 18,75% με τάση προς το 20,75%, στηρίζοντας την τουρκική λίρα χωρίς να φαίνεται πως ο πρόεδρος άλλα λέει κι άλλα αφήνει να γίνονται.   

Η παρέμβαση Τραμπ και η επιδείνωση της κρίσης που προκάλεσε έδωσε στον τούρκο πρόεδρο να καταλάβει τα όρια της Τουρκίας και του ιδίου.

Σ’ αυτό συνηγορούν όλες οι επόμενες κινήσεις του. Ακόμη κι η αύξηση των δασμών σε αμερικανικά προϊόντα είναι κίνηση εντυπωσιασμού που έχει κύριο παραλήπτη τους τούρκους πολίτες.

Κι αυτό γιατί η πιθανή απελευθέρωση του αμερικανού πάστορα θα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε άρση των κυρώσεων εναντίον του τουρκικού χάλυβα και αλουμινίου,  όπως προαναγγέλθηκε χθες από την Ουάσινγκτον, και της Τουρκίας εναντίον των ΗΠΑ.

Είναι αυτό που λέμε πως μετά την καταιγίδα έρχεται η ηρεμία.

Όμως, η νηνεμία θα βρεί την λίρα και γενικότερα την τουρκική οικονομία πιο αδύνατη απ’ ότι ήταν πριν ξεκινήσουν οι αψιμαχίες με τις ΗΠΑ.

Ακόμη, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και ιδιαίτερα τον σημερινό πρόεδρο θα παραμείνουν τραυματισμένες.

Επιπλέον, το ρίσκο της Τουρκίας και ειδικότερα η εξάρτησή της από τον ξένο δανεισμό είναι πλέον ευρύτερα γνωστό στις αγορές και θα τιμολογείται ανάλογα.

Φυσικά, κι άλλες φορές στο παρελθόν, πιο πρόσφατα προς τα τέλη Ιουλίου, οι ελπίδες για ντιλ μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας για την απελευθέρωση του πάστορα διαψεύσθηκαν.

Όμως, διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη ότι αυτή την φορά θα είναι διαφορετικά.

Το μήνυμα από την Ουάσινγκτον δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο και η ανεξάρτητη τουρκική δικαιοσύνη δεν μπορεί να μην πράξει τα δέοντα.