To γαϊτανάκι των δανειστών-οίκων αξιολόγησης

Στην Ελλάδα, είθισται να φορά κανείς τις κομματικές του διόπτρες και να να βλέπει τα πράγματα από την οπτική γωνία που τον/τη συμφέρει.

Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά με την τελευταία συμφωνία στο Eurogroup για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Μέχρι κι ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έσπευσε να φορέσει γραβάτα, χλευαζόμενος από τους πολιτικούς του αντιπάλους και επευφημούμενος από τους δικούς του.

Κι όμως, εκείνη τη συμβολική κίνηση με τη γραβάτα, κάποιοι άλλοι στο εξωτερικό τη «διάβασαν» διαφορετικά.  

Κοινώς, για να φορέσει τη γραβάτα, σκέφθηκαν, κάτι έχει γίνει με το χρέος που αξίζει να το δούμε.

Αυτά για τους έξω. Για τους μέσα ήταν μία από τα ίδια.  

Φυσικά, αυτό που δεν γνωρίζουν οι εντός των τειχών είναι κάτι άλλο.

Το περίφημο ντιλ για το χρέος δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας διαπραγμάτευσης  της ελληνικής πλευράς με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Για την ακρίβεια, ποτέ δεν ήταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης των πιστωτών μαζί μας. Ούτε τώρα, ούτε πριν λίγα, ούτε πριν πολύ περισσότερα χρόνια, π.χ. το 2010.

Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους και κατόπιν μας ανακοίνωναν την απόφασή τους. Φυσικά, θα μπορούσαν να κάνουν ερωτήσεις στην εδώ πλευρά για την άντληση πληροφοριών, απόψεων κ.τ.λ., όμως οι αποφάσεις ήταν αποτέλεσμα των μεταξύ τους ζυμώσεων.

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.

Αλλωστε, οι ζητιάνοι δεν μπορούν να επιλέξουν, όπως λένε οι Αγγλοσάξονες, και εμείς είμαστε εκείνοι που πηγαίνουμε σ’ αυτούς με ανοικτή την παλάμη για να ζητήσουμε λεφτά.

Όμως, ενδιαφέρον δεν έχει μόνο ότι μας αγνοούν και απλά η μεγάλη πλειοψηφία δεν το γνωρίζει.

Επίσης, οι ίδιοι, μεγάλες ξένες τράπεζες και οίκοι αξιολόγησης εμπλέκονται σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανταλλαγής απόψεων, επιχειρημάτων κ.τ.λ. στην αποτίμηση του ντιλ.

Ο ένας μιλάει στον άλλο και όλοι σχεδόν, σε σημαντικό βαθμό, περιμένουν τον χρησμό του ΔΝΤ, που με την σειρά του κοιτάζει να δει πώς βλέπουν οι αγορές τη συμφωνία.

Αυτή δεν είναι μια κατάσταση που προέκυψε τώρα λόγω Ελλάδας. Ετσι έχουν μάθει να κινούνται και να ενεργούν σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Eίναι τυχαίο ότι η σημαντική αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων την Παρασκευή ήλθε μετά την τοποθέτηση του επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στη χώρα μας πως το χρέος είναι βιώσιμο μεσοπρόθεσμα;

Μάλλον όχι, παρά το γεγονός ότι η τοποθέτηση της κ. Λαγκάρντ ήταν παρόμοια λίγες μέρες πριν.

Υπάρχει μια διαδικασία εκμάθησης που χρειάζεται χρόνο αλλά ο ρόλος κάποιων σ’ αυτήν είναι πιο σημαντικός από άλλους.

Ασφαλώς, τα ελληνικά ομόλογα επωφελήθηκαν επίσης από την αποκλιμάκωση των ιταλικών αποδόσεων μετά τη συμφωνία για το μεταναστευτικό στη Σύνοδο Κορυφής.

Όμως, για να επανέλθουμε, καλό είναι να γνωρίζουμε δύο πράγματα.

Πρώτον, οι κύριες αποφάσεις για το ελληνικό χρέος είναι αποκλειστικά των δανειστών και δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, διαπραγμάτευση με μας γι’ αυτό το θέμα.

Δεύτερον, οι εκπρόσωποι των δανειστών, όπως του ΔΝΤ, οι αναλυτές των οίκων αξιολόγησης και στελέχη μεγάλων ξένων τραπεζών μιλάνε μεταξύ τους και περιμένουν συχνά ο ένας τον άλλο πριν προβούν σε κάποια ενέργεια.