Οι εγκλωβισμένοι ομολογιούχοι

Ο στόχος της Ελλάδας είναι να μπορεί να δανείζεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους από την αγορά, μετά το αναμενόμενο τέλος του 3ου μνημονίου προς τα τέλη Αυγούστου.

Εχοντας χάσει το κύριο τρένο του προγράμματος αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ (QE) και μ’ ένα μεγάλο δημόσιο χρέος που ξεπερνά το 175% του ΑΕΠ να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι της, η χώρα δεν έχει πολλές επιλογές.

Η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων που αποπληρώνουν τις ετήσιες δαπάνες για τόκους και η αναμόρφωση του προφίλ του δημόσιου χρέους, ώστε τόκοι και χρεολύσια να μην ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ ετησίως σε βάθος χρόνου, π.χ. μέχρι το 2040 τουλάχιστον, είναι δύο κλασικές επιλογές.

Όμως, χρειάζεται η συναίνεση των θεσμικών δανειστών για να γίνει η περιβόητη ελάφρυνση του χρέους, με αποτέλεσμα να εισέρχονται εσωτερικοί πολιτικοί υπολογισμοί στη Γερμανία κι αλλού.

Περιμένοντας τις αποφάσεις των δανειστών για το χρέος στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου και ίσως αργότερα με περισσότερες λεπτομέρειες, η Αθήνα θα πρέπει να κοιτάξει τι μπορεί να κάνει η ίδια για να βοηθήσει τον εαυτό της.

Χθες, η απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου βρισκόταν κοντά στο 4,4%, που σημαίνει πως θα ήταν πιο κοντά στο 5%, αν η χώρα προχωρούσε σε νέα έκδοση του χρεογράφου.

Η απόδοση του 5ετούς ομολόγου ήταν κοντά στο 3,6%. Κοινώς, αρκετά χαμηλότερα από το 4,625% στο οποίο πουλήθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι αλλά πολύ υψηλότερα από το 1,47% της Ιταλίας και το 0,65% περίπου της Πορτογαλίας.

Η Αθήνα δεν μπορεί παρά να ελπίζει σε καλά νέα από το Eurogroup. Όμως, θα πρέπει να κινηθεί πιο επιθετικά, με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών της, για να διευρύνει τη βάση εκείνων που μπορούν να αγοράσουν τα ομόλογά της.

Ενας τρόπος είναι να βοηθήσει στον απεγκλωβισμό αμερικανικών, κυρίως, funds που διακρατούν ελληνικά ομόλογα της μετά PSI εποχής με την επαναγορά τους.

Τα συγκεκριμένα funds εκτιμάται πως έχουν ελληνικά ομόλογα ύψους 3-4 δισ. ευρώ και θα μπορούσαν να διαθέσουν μέρος της ρευστότητας που θα ελάμβαναν σε νέες ελληνικές εκδόσεις χρεογράφων λόγω συγκριτικά καλύτερων αποδόσεων.

Μ' αυτό τον τρόπο η Ελλάδα θα πετύχαινε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Πρώτον, θα δημιουργούσε μια νέα δυνητική πηγή ζήτησης για νέα ελληνικά ομόλογα.

Δεύτερον, θα «απελευθέρωνε» τα «ορφανά» 35 δισ. ευρώ του EFSF (2ου μνημονίου), στα οποία αναφερθήκαμε την Παρασκευή, ώστε να συνυπολογισθούν ως δάνεια του EFSF στη σχετική ελάφρυνση χρέους.

Υπενθυμίζουμε ότι οι δανειστές δεν συμπεριλαμβάνουν στους υπολογισμούς που κάνουν δάνεια ύψους 35,5 δισ. ευρώ  που έχει λάβει η Ελλάδα από τον EFSF.

Η χώρα είχε λάβει το ανωτέρω ποσό για να αποζημιώσει σε ρευστό τους ιδιώτες ομολογιούχους που έλαβαν μέρος στην αναδιάρθρωση χρέους (PSI) του 2012.

Τα λεφτά για την επαναγορά των ανωτέρω ομολόγων από τα αμερικανικά, κυρίως, funds μπορούν να προέλθουν από το απόθεμα ρευστότητας που έχει ήδη σχηματισθεί και το οποίο αναμένεται να ενισχυθεί από τη δόση της 4ης αξιολόγησης.