Όπως στρώνουμε, θα κοιμηθούμε

Τον θυμάστε τον Ολι Ρεν, τον Ευρωπαίο επίτροπο επί των οικονομικών στην αρχή της περιόδου των μνημονίων, που μας είχε ευχηθεί «καλό κουράγιο» το 2010;

Ο κ. Ρεν, ο οποίος είναι σήμερα διοικητής της κεντρικής τράπεζας Φινλανδίας, θα μπορούσε να γράψει ένα μικρό βιβλίο για την ελληνική εμπειρία του, εξιστορώντας ιστορίες από τις επαφές του με κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες.

Είμαστε σίγουροι ότι μία από τις κύριες αναφορές του θα ήταν στην αναξιοπιστία των Ελλήνων αξιωματούχων, που υπόσχονταν να υλοποιήσουν όσα είχαν συμφωνηθεί και ακόμη περισσότερα, αλλά δεν το έκαναν.

Οι Ελληνες, σε αντίθεση με τους Πορτογάλους και Ιρλανδούς συναδέλφους τους, προέβαλλαν αντίσταση στα μνημόνια ενώ, όπως αποδείχθηκε, η ταχύτερη έξοδος από την εποχή των μνημονίων ήταν τα ίδια τα μνημόνια.

Η δυσπιστία των πιστωτών και ιδίως των πιο «σκληρών» όπως οι Ολλανδοί, Γερμανοί, Φινλανδοί κ.τ.λ. έχει τροφοδοτηθεί  από τις εμπειρίες του κ. Ρεν και άλλων αξιωματούχων της ευρωζώνης και γενικότερα των δανειστών όλα αυτά τα χρόνια.

Και προφανώς συνεχίζουμε να τη βρίσκουμε μπροστά μας όπως δείχνει η μέχρι στιγμής στάση των Γερμανών στις συζητήσεις για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, εξυπηρετώντας εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες.

Είναι τυχαίο ότι η Γερμανία και άλλες χώρες χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα του ηθικού κινδύνου  τα πρώτα χρόνια, για να δικαιολογήσουν τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και το αρχικά υψηλό επιτόκιο στα διακρατικά δάνεια (GLF) που αργότερα μείωσαν, βλέποντας ότι υπονόμευε την προσπάθεια;

Ποιος αλήθεια θυμάται ότι η Πορτογαλία αποφοίτησε από τα προγράμματα προσαρμογής  τον Μάιο του 2014, με τις ευλογίες της κ. Μέρκελ, χωρίς να κατηγορηθεί από κανένα;

Ως γνωστόν, η αξιοπιστία μπορεί να χαθεί γρήγορα, όμως χρειάζεται πολύς χρόνος και επιμονή για να ξανακερδηθεί.

Η Ελλάδα πληρώνει ήδη το τίμημα με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022, που περιορίζουν τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας και διατηρούν σε υψηλά επίπεδα την ανεργία.

Η στάση του Βερολίνου αποτυπώθηκε πρόσφατα στη συζήτηση για το χρέος στο Washington Group, που έγινε στο πλαίσιο του G7.  

Είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα θα δοθούν στην Ελλάδα.

Αλλωστε έχουν αποτυπωθεί στην απόφαση του Εurogroup τον Μάιο του 2016. Σ’ αυτά θα συμπεριληφθεί η αποπληρωμή σχεδόν ολόκληρου του δανείου του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, σύμφωνα με όλες τις συγκλίνουσες πληροφορίες.

Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να ισχυρισθεί ότι η χρονική συγκυρία της ιταλικής αναμπουμπούλας ίσως ευνοεί τη λήψη ευνοϊκότερων μέτρων για το ελληνικό χρέος, αν και ποτέ δεν θα το παραδεχθούν, καθώς είναι ορατό τι μπορεί να συμβεί στα ελληνικά spreads.

Να τονίσουμε εδώ ότι η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου είναι κάπου 40 μονάδες βάσης πάνω σε σχέση με την αρχή της χρονιάς, έναντι 67 μονάδων του αντίστοιχου ιταλικού.

Αντίθετα, το spread του 10ετούς πορτογαλικού ομολόγου έναντι του γερμανικού είναι κάτω 6 μονάδες στο 1,88% και του ισπανικού 13 μονάδες βάσης, στο 1,44%.  

Κι ενώ αναμένουμε τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων μεταξύ του Βερολίνου και του ΔΝΤ για το χρέος, καλό θα είναι να θυμόμαστε γιατί μας πήρε πολύ περισσότερα χρόνια, σε σύγκριση με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, για να φθάσουμε εδώ.