Ο μεγαλύτερος κίνδυνος

Η σούπερ χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και άλλων μεγάλων κεντρικών τραπεζών με τα αρνητικά ή μηδενικά επιτόκια και τις μαζικές αγορές τίτλων (QE) έχει συνεισφέρει στο πολυετές ράλι των αγορών, τo  αίσθημα ευφορίας και την οικονομική ανάπτυξη.

Όμως, η ίδια πολιτική έχει στρεβλώσει τον μηχανισμό των τιμών και έχει αποκρύψει προβλήματα που απλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να έλθουν στην επιφάνεια, π.χ. στην Ιταλία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των στρεβλώσεων είναι τα ευρωπαϊκά ομόλογα που οι οίκοι αξιολόγησης κατατάσσουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου και τα οποία είχαν φθάσει να προσφέρουν χαμηλότερη απόδοση από τα αντίστοιχα αμερικανικά κρατικά ομόλογα.   

Οι ανησυχούντες τονίζουν πως αυτή τη φορά δεν θα είναι οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι ΗΠΑ που θα συντονίσουν μία ενιαία διεθνή απάντηση αλλά πιθανόν πολλοί και διάφοροι, π.χ. πολιτικοί, κεντρικοί τραπεζίτες κ.τ.λ. που ίσως δύσκολα θα μπορέσουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Η ιστορία με τους εμπορικούς δασμούς αυτό δείχνει.

Κι όλα αυτά σε μια συγκυρία που το συνολικό χρέος βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα ως προς το ΑΕΠ παγκοσμίως.

Πιο ειδικά, η αξία των χρεογράφων που έχουν εκδώσει οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν φθάσει τα 19 τρισ. δολάρια από 5 τρισ. μια δεκαετία πριν.

Η αύξηση των επιτοκίων από τη Fed, η ισχυροποίηση του δολαρίου και η άνοδος των αποδόσεων στα ομόλογα έχουν αποκαλύψει τις αδυναμίες των αναδυόμενων αγορών.

Τα ομόλογα αρκετών από τις ανωτέρω χώρες, π.χ. Αργεντινής, Τουρκίας, Βραζιλίας, Μεξικού, βρίσκονται υπό πίεση.

Η απόδοση του 10ετούς δολαριακού ομολόγου της Τουρκίας βρίσκεται πάνω από το 7% ενώ άλλων όπως της Βραζιλίας και του Μεξικού βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών.

Συχνά η πίεση στα ομόλογα συνοδεύεται από τη διολίσθηση των εθνικών τους νομισμάτων.

Το αργεντίνικο πέσο υποχωρεί πάνω από 20% από την αρχή της χρονιάς και η τουρκική λίρα πάνω από 15%.

Και φυσικά από πίσω υπάρχει ο ελέφαντας που ονομάζεται Κίνα.  

Το ερώτημα είναι πόση μόχλευση υπάρχει καθώς η διαδικασία της αναδίπλωσης των αποκαλούμενων “carry trades” στις αναδυόμενες αγορές φαίνεται πως έχει ξεκινήσει.

Το carry trade συνίσταται στον δανεισμό σε νομίσματα που έχουν χαμηλά επιτόκια για τοποθετήσεις σε κινητές αξίας που προσφέρουν υψηλότερες αποδόσεις σε άλλα νομίσματα.

Όμως, εμείς θα συμφωνήσουμε με τον Greg Lippman, τον άνθρωπο που σχεδίασε το trade εναντίον των subprime mortgages και έγινε γνωστός ως ο Big Short (o μεγάλος σορτάκιας).

Ο πρώην χρηματιστής της Deutsche Bank επιβλέπει περίπου 3 δισ. δολάρια στη LibreMax Capital που έχει ιδρύσει.

Ο ίδιος πιστεύει ότι η επόμενη κρίση θα προέλθει από τα εταιρικά ομόλογα.

Είναι λογικό, από τη στιγμή οι επιχειρήσεις έχουν περισσότερο χρέος σε σύγκριση με την περίοδο πριν την κρίση του 2008.

Επομένως, η ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ κι αλλού συνιστά πηγή δυνητικού κινδύνου καθώς οι χρηματοοικονομικές συνθήκες γίνονται πιο αυστηρές, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες χρεοκοπίας επιχειρήσεων, υποβαθμίσεων αξιολόγησης κ.τ.λ.

Αναμφίβολα, οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσουν.

Όμως, η μεγαλύτερη πηγή κινδύνου για το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα είναι τα εταιρικά ομόλογα.