H Ελλάδα στο σταυροδρόμι δύο κρίσεων

Οι αριθμοί μπορεί να μη λένε όλη την αλήθεια, όμως δεν λένε ψέματα.

Τι συμπέρασμα λοιπόν θα βγάζατε κοιτώντας την εξέλιξη των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων της Ελλάδας και των άλλων χωρών της ευρωπεριφέρειας την προηγούμενη εβδομάδα και από την αρχή του 2018;

Τα ελληνικά ομόλογα και δευτερευόντως τα ιταλικά υποαποδίδουν σε σύγκριση με τα ομόλογα του πυρήνα της ευρωζώνης και τα υπόλοιπα της περιφέρειας του ευρώ.

Το ελληνικό 10ετές  ομόλογο είδε την απόδοσή του να αυξάνεται κατά μισή ποσοστιαία μονάδα στο 4,5% την προηγούμενη εβδομάδα και είναι πάνω 42 μονάδες βάσης από την αρχή της χρονιάς.

Το αντίστοιχο ιταλικό ανέβηκε 36 μονάδες βάσης στο 2,23% και είναι 21 μονάδες πάνω από την αρχή της χρονιά.

Η απόδοση του 10ετούς πορτογαλικού ομολόγου πρόσθεσε 19 μονάδες βάσης και βρέθηκε στο 1,87%. Βρίσκεται 8 μονάδες βάσης χαμηλότερα από εκεί που ξεκίνησε το 2018.

Σχετικά καλύτερα τα πήγε το 10ετές ισπανικό ομόλογο, του οποίου η απόδοση έκλεισε στο 1,44% την προηγούμενη εβδομάδα από 1,27% και 1,56% στην αρχή της χρονιάς.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι η συγκριτικά χειρότερη συμπεριφορά των ελληνικών χρεογράφων οφείλεται στη μη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ.

Προφανώς, αυτό έχει παίξει ρόλο. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Η Ιταλία, η οποία έχει το δεύτερο υψηλότερο δημόσιο χρέος με 131% του ΑΕΠ, συμμετέχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και γι’ αυτό το μέσο κόστος δανεισμού της διαμορφώνεται αρκετά κάτω από το 2%.

Επιπλέον,  το 37% του συνολικού κρατικού χρέους είναι στα χέρια μη κατοίκων, που την καθιστά λιγότερο ευάλωτη στις έξωθεν πιέσεις.

Όμως, η αγορά την τιμωρεί λόγω των ανησυχιών για την πολιτική της διαφαινόμενης κυβέρνησης συνασπισμού της Λέγκα του Βορρά και των 5 Αστέρων.

Η Ιταλία δεν εξηγεί όμως πλήρως τη συγκριτικά μεγαλύτερη άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων της Ελλάδας.

Η τελευταία συνδέεται επίσης με την αναταραχή στις αναδυόμενες αγορές, στον απόηχο της ανόδου των αμερικανικών επιτοκίων και της ισχυροποίησης του δολαρίου.

Η ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής από τη Fed έχει αρνητικό αντίκτυπο στις αναπτυσσόμενες χώρες, εκ των οποίων κάποιες, όπως η Τουρκία και η Αργεντινή, έχουν να αντιμετωπίσουν εσωτερικά θέματα.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες εκτιμάται πως έχουν τετραπλασιάσει το δημόσιο χρέος τους στα 19 τρισ. δολάρια από 5 τρισ. πριν από 10 χρόνια, σύμφωνα με τη Fitch.

Η Ελλάδα κατατάσσεται ξανά, ως γνωστόν, στην κατηγορία των αναδυόμενων αγορών λόγω ρίσκου μετά τα γεγονότα του 2015.

Δέχεται λοιπόν επιδράσεις κι από εκεί καθώς τα ξένα funds που αγοράζουν ελληνικές μετοχές και ομόλογα επιλέγουν επενδύσεις υψηλού ρίσκου.

Φυσικά, το ερώτημα κατά πόσο αυτή είναι μόνο η αρχή της κρίσης στις αναδυόμενες αγορές ή απλά ένα κρύωμα, απομένει να το δούμε.

Όμως, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι αποδέκτης αρνητικών επιρροών τόσο από την Ιταλία, όσο και τις αναδυόμενες.

Κι αν από την Ιταλία και την ευρωζώνη δεν μπορεί να ξεφύγει, θα μπορούσε να κινηθεί γρηγορότερα στο άλλο μέτωπο, ώστε να ξαναγίνει μέλος του κλαμπ των αναπτυγμένων αγορών.