Η τελευταία παρτίδα πόκερ

Ο Nick the Greek ήταν ένας Ελληνας μετανάστης που έφθασε στις ΗΠΑ σε ηλικία 19 ετών, στις αρχές του περασμένου αιώνα, και έγινε διάσημος ως χαρτοπαίκτης του πόκερ.

Από τα χέρια του Nick, ο οποίος φέρεται να διάβαζε Πλάτωνα και Αριστοτέλη, όταν δεν έπαιζε πόκερ σε αναζήτηση ηρεμίας και ισορροπίας, πέρασαν πάνω από ένα δισ. δολάρια.

Ο ίδιος φρόντισε να δώσει εκατ. δολάρια από τα κέρδη του για αγαθοεργίες, όμως πέθανε φτωχός τα Χριστούγεννα του 1966, σε νοσοκομείο του Λος Αντζελες.

Ο Φρανκ Σινάτρα και ο Τέλι Σαβάλας ήταν ανάμεσα στους διάσημους φίλους του που παραβρέθηκαν στην κηδεία του και πλήρωσαν τα έξοδα.  

Πριν αρρωστήσει και αργότερα πεθάνει, ο Nick the Greek φέρεται να έπαιζε πόκερ για κάπου μία εβδομάδα και βάλε.

Όμως, πόκερ δεν παίζουν μόνο διάσημα άτομα όπως ο Ελληνοαμερικανός Nick.

Παρτίδες πόκερ παίζουν επίσης κράτη και διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ.

Στην προκειμένη περίπτωση, η παρτίδα αφορά την πρώτη πατρίδα του Nick the Greek, την Ελλάδα, και σχετίζεται με το πακέτο μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Πρόκειται για μια παρτίδα που παίζεται κυρίως μεταξύ του ΔΝΤ και του Βερολίνου.

Η παρτίδα έχει ελάχιστη διάρκεια 8-9 μέρες, δηλαδή μέχρι το Eurogroup της 24ης Μαΐου, και μέγιστη 35 περίπου μέρες, δηλαδή το Eurogroup της 21ης Ιουνίου.  

Πριν δυο-τρεις εβδομάδες, είχαμε αναφερθεί σε δύο νέα δεδομένα.

Πρώτον, στη σχεδόν ειλημμένη απόφαση για εξαγορά των εναπομεινάντων δανείων του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, ύψους 11 δισ. ευρώ  περίπου, με εξαίρεση ένα ποσό της τάξης του 1 δισ. ευρώ ή λιγότερο.

Δεύτερον, στη σύγκλιση των απόψεων του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους δανειστές στο θέμα του μέσου επιτοκίου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου στο μέλλον και στην απόσυρση της απαίτησης για δημιουργία αποθεματικού ύψους 10 δισ. ευρώ για ενδεχόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αλλά και στη διαφορά απόψεων μεταξύ του Ταμείου και των Ευρωπαίων στον μακροπρόθεσμο μέσο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή 1% προς 1,5% αντίστοιχα.

Όμως, κι εδώ δεν θα αποκλείαμε το ενδεχόμενο το Ταμείο να ανέβαζε λίγο τον πήχη για τον ρυθμό ανάπτυξης στο 1,1%-1,2%, αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές.

Όλα αυτά δείχνουν την επιθυμία του ΔΝΤ να παραμείνει στην ΕΕ με κάποιο τρόπο και είναι κάτι που επιθυμούν επίσης οι Γερμανοί και άλλοι στην Ευρωζώνη.

Επομένως, το ΔΝΤ θα έχει ρόλο στη μεταμνημονιακή εποπτεία της ελληνικής οικονομίας πέρα από εκείνον που υπαγορεύει το καταστατικό του.

Όμως, η συμμετοχή του ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα που λήγει τον Αύγουστο είναι στον αέρα.

Το ίδιο θέλει και έμμεσα πιέζει μέσω των μέτρων για το χρέος, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται το νέο μικρό δάνειο του ΔΝΤ που, έτσι κι αλλιώς, έχει να δώσει λεφτά στη χώρα από το φθινόπωρο του 2014.

Υπό αυτά τα δεδομένα, η παρτίδα πόκερ με τους Γερμανούς αφορά το κατά πόσο το ΔΝΤ θα βγάλει το ελληνικό χρέος φερέγγυο.

Το Ταμείο γνωρίζει ότι αυτό είναι το ισχυρό χαρτί του.

Ως γνωστόν, η γεφύρωση των απόψεων του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων για τον ρυθμό ανάπτυξης της Ελλάδας περνά μέσα από τον γαλλικό μηχανισμό για το χρέος.

Αν το Βερολίνο αποδεχθεί πως η ενεργοποίηση του γαλλικού μηχανισμού δεν θα συνδέεται  με απόφαση του κοινοβουλίου και δεν υπάρχουν άλλες προϋποθέσεις, π.χ. αντιστροφή μέτρων αν η ελληνική οικονομία υπεραποδίσει, τότε μάλλον θα έχουμε ντιλ.

Το ερώτημα είναι αν κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι πολιτικά αποδεκτό από το Βερολίνο.

Σ’ αυτή την παρτίδα λοιπόν η Γερμανία παίζει τελευταία.